فکرشهر: هیچ راهی نداشتم جز این‌که به شیشه‌های دودی‌رنگ بکوبم. هر چه به شیشه‌ها می‌کوبیدم، می‌خندید و می‌گفت هر چقدر دوست داری جیغ و فریاد بزن، کسی صدایت را نمی‌شنود. صدای ضبط را بلند کرد. از داشبورد چاقویی درآورد و کف دستم را زخمی کرد...