فکرشهر ـ دی سامی: روز سوم عید بی که صُوِ گَه وُ صدُی گُرُمبه وُ گُرتراق وُ خُو راساویدُم؛ گفتم ای ماشاالله انگاری خدایم استغفرالله جَر دِسِشه؛ خدا والا تو خو مانه زَلترک کردی، او از کروناتِ، ایم از گُرُمبت؛ گرمبه نی خو، قِضُی بلندِ آسمونیه؛ اِی میخی صافمون کنی خو بُکُ دیه سیچه پامون بونه میکنی؛ تو همی هیسُ وِیس صدُی پیام گوشیم اومه؛ سی کردم تا سکی یِ؛ اول دلم خاشاوی گفتم حتما میخا بعد بارون بریم پیاده روی؛ ما خو صد تا کدخدا داریم؛ سکی دم فدح کشیکمه میده، دی زاغوعَم مث باز کیچه ی میپُیه نمیله جنبنده صحرا واوو...