فکرشهر: کیفیت جدید منطقه مصاحبه ورزشگاه آزادی بسیار خوب شده اما روش جدید مدیریت آن به قدری ضعیف شده که همه خبرنگاران مکتوب نویس را نگران و کلافه کرده است.
به گزارش فکرشهر از ایسنا، سال‌ها از ساخت ورزشگاه بزرگ آزادی می‌گذرد اما در لایه‌های زیرین آن مشکلاتی هست که ذهن را آشفته می‌کند و خاطر را می‌آزارد. تا همین چند هفته قبل، منطقه مخصوص مصاحبه یا همان میکسدزون ورزشگاه آزادی ظاهری به شدت اسف‌بار داشت؛ سقفش چکه می‌کرد و تصویر لوله‌های فاضلاب و سیم‌کشی‌های متعدد که از سقف عبور می‌کرد و نیز کفپوش خرابش منظره بدی مقابل چشم خبرنگاران ایرانی و خارجی ایجاد می‌کرد.
مسئولان ورزشگاه آزادی بالاخره دست به کار شدند و این بخش از ورزشگاه را سر و سامان دادند؛ اکنون کفپوش خوبی برای زمین و روکش بسیار خوبی برای سقف درست شده و ظاهر میکسدزون شیک و تماشایی شده است.
این اقدام خوب و پسندیده می‌توانست با مدیریت خوبی همراه شود و علاوه بر برون‌نمای خوب، درون‌مایه خوبی هم به کار ببخشد اما متاسفانه بی‌تدبیری یا بهتر بگوییم تدبیر بد مسئولان هماهنگ‌کننده منطقه مصاحبه – سازمان لیگ یا هیات فوتبال تهران – باعث شد که اولین حضور خبرنگاران در میکسدزون تازه ورزشگاه آزادی حاشیه‌های زیادی داشته باشد.
ضرب‌المثلی قدیمی درباره زندگی شخصی وجود دارد که می‌گوید، باطنش ما را می‌سوزاند و ظاهرش دیگران را! حالا این حکایت ورزشگاه آزادی است. بیننده‌ای که مصاحبه بازیکنان پرسپولیس و سایپا بعد از بازی جمعه دو تیم را از تلویزیون می‌بیند، از نظم و ترتیب میکسدزون ورزشگاه آزادی تعریف و مدیران این برنامه را تحسین می‌کند اما نمی‌داند که پشت پرده این مصاحبه آرام دوربین‌ها با بازیکنان چه آشوب و بلوایی در کار است.
طبق قانون جدیدی که گویا قرار است از این پس بعد از بازی‌های ورزشگاه آزادی اجرا شود، خبرنگاران رسانه‌های مکتوب باید منتظر بمانند تا دوربین‌های تلویزیونی در آرامش، مصاحبه خود را با بازیکنان بگیرند و سپس، خبرنگاران دنبال بازیکنان بدوند تا آنها را راضی کنند یک بار دیگر همان حرف‌ها را به رسانه نوشتاری آنها بگوید. نیاز به توضیح نیست که بیشتر بازیکنان بعد از انجام دو یا سه مصاحبه مفصل تلویزیونی حاضر به گفت‌وگو با سایر خبرنگاران نمی‌شوند.
از آن گذشته، بی‌اخلاقی یا دست کم، کار غیرحرفه‌ای برخی خبرنگاران تصویری در ارسال هم‌زمان متن مصاحبه تلویزیونی بازیکنان به برخی رسانه‌های نوشتاری، آن هم در حالی که خبرنگاران سایر رسانه‌های نوشتاری منتظر اتمام مصاحبه تلویزیونی بازیکن هستند تا با او صحبت کنند، رقابت سالم بین رسانه‌ها را از بین می‌برد. البته چند دقیقه زودتر منتشر کردن صحبت‌های یک بازیکن توسط یک رسانه الزاما نشانگر تواناتر بودن آن رسانه در عرصه خبری نیست و افتخاری محسوب نمی‌شود اما مشکل آنجایی است که ممکن است آن بازیکن بعد از مصاحبه تلویزیونی رغبتی برای گفت‌وگوی دیگر نداشته باشد و به این ترتیب مخاطبان رسانه‌های نوشتاری برای خواندن صحبت‌های بازیکن تیم محبوب‌شان باید به رسانه‌ای مراجعه کنند که از رانت خبری یک خبرنگار تصویری برخوردار است.
نکته‌ای که اشاره شد البته به رفتار حرفه‌ای رسانه‌ها در قبال یکدیگر مربوط است و شاید مسئولان برگزاری مسابقه – سازمان لیگ یا هیات فوتبال تهران – از زیر بار مسئولیت آن شانه خالی کنند و بگویند این که یک رسانه رقبایش را دور بزند به آنها ربطی ندارد؛ حق با آنهاست اما ایجاد شرایط نابرابر و گاه نامطلوب برای رسانه‌های نوشتاری کاملا بر عهده آنها است.
نکته قابل تامل دیگر در این باب، حضور افراد غیرمرتبط با کار خبری در منطقه مصاحبه است. پیش از این بارها گزارش‌هایی از حضور افراد غیرمرتبط در جایگاه خبرنگاران در ورزشگاه‌های شهرستان‌ها منتظر شده اما اتفاقی که جمعه در ورزشگاه آزادی رخ داد در نوع خود جدید و تاسف‌آور بود.
بعد از سوت پایان بازی، چند مامور یگان ویژه مستقر در ورزشگاه آزادی مقابل در پایینی جایگاه ویژه می‌ایستند تا از ورود افراد متفرقه به محل نشست خبری و زمین مسابقه جلوگیری کنند. همین افراد اگر با خبرنگاری روبه‌رو شوند که آی‌دی کارت بازی را همراه ندارد به شدت از ورود او به داخل زمین و محل نشست خبری ممانعت می‌کنند اما بعد از بازی پرسپولیس و سایپا بیش از ۳۰ نفر افراد متفرقه با سفارش برخی از آقایان وارد زمین چمن شدند.
تا نیم ساعت بعد از بازی بسیاری از این افراد داخل زمین جمن مشغول انداختن عکس یادگاری بودند تا این که مسئول چمن آنها را به بیرون هدایت کرد. برخی دیگر هم وارد منطقه مصاحبه شده بودند و در حالی که خبرنگاران برای انجام مصاحبه با بازیکنان با مشکل روبه‌رو بودند – چنان که گفته شد – سعی می‌کردند در آن شرایط با بازیکنان عکس یادگاری بگیرند. بازار عکس یادگاری در میکسدزون به قدری زیاد بود که می‌شد به منطقه مصاحبه به جای میکسدزون، عنوان آتلیه داد.
ضمن این که حضور این افراد و بعد از آن ماموران یگان حراست در میکسدزون دست و پای خبرنگاران را برای انجام وظیفه بسته بود و سر و صدایی که این افراد ایجاد می‌کردند مانع از خبررسانی مطلوب خبرنگاران به رسانه‌های خود بود.
در مجموع، این مطلب گلایه‌ای رسانه‌ای از مسئولان برگزاری مسابقات فوتبال در ورزشگاه آزادی است که قرار است بهترین ورزشگاه ایران از همه نظر باشد. اجرای قوانین خاص برای مصاحبه بعد از بازی به نفع رسانه‌های خاص، در خوشبینانه‌ترین حالت، به عنوان سوءمدیریت تلقی می‌شود وگرنه می‌توان برداشت‌های دیگری هم از این نوع مدیریت برنامه داشت که چندان جالب نخواهد بود.
