شورای چهارم شبانکاره و شهرداری که رفت از نگاه شهروندان

فکرشهر ـ آذر حسینی: «شبانکاره» با نام قدیمی «ده کهنه»، از سال 1369 شهر شده و غربی ترین شهر دشتستان و هم مرز گناوه می باشد؛ شهری که البته بر خلاف همسایه ی غربی اش ـ سعدآباد ـ در 25 سال گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و از زمان شهر شدن تاکنون، جمعیتش نیز رو به فزونی نهاده است؛ شهری که در مسیر ساحل و بازار گناوه است و سدی مشهور دارد که می تواند یک جاذبه ی گردشگری فوق العاده باشد ولی کم تر به آن ها پرداخته شده است.

در ادامه ی سلسله گزارش ها و بررسی عملکرد شوراها و شهرداری ها در شهرستان دشتستان، به شبانکاره ای رسیدیم که حدود 7 هزار نفر جمعیت دارد و به نظر می رسد شهروندانش نیز برای پیشرفت این شهر تلاش فراوانی دارند؛ این را از نوع نگاه و مطالبه گری آنان می توان دریافت.

اعضای شورای چهارم شهر شبانکاره نیز مانند دیگر شوراهای اسلامی شهر و روستا، خرداد ماه سال 92 انتخاب و تعیین شدند؛ محمود قاسمی، حسین رضوانی، وحید نصرتی، محسن متمکن و محمد دهدشتی به شورا راه یافتند و اصغر پژمان، حسین دبیرفلک و یوسف اسماعیلی نیز به عنوان اعضای علی البدل انتخاب شدند؛ اما تنها یک سال پس از روی کار آمدن شورای چهارم، خبرهایی مبنی بر تخلف یکی از اعضای شورا به گوش رسید؛ عضوی که گفته می شد در کنار عضویت در شورا و حتی ریاست آن، رییس آموزش و پرورش نیز می باشد! همین امر باعث گردید محمود قاسمی، خیلی زود و به دلیل دو شغله بودن و منع قانونی موجود از شورای شهر استعفا دهد. { بند 4، ماده 28، (الحاقی 27/8/86) قانون شوراهای اسلامی شهر و روستا}. 

با رفتن قاسمی از شورای شهر شبانکاره، اصغر پژمان جایگزین وی شد و ریاست شورا نیز به حسین رضوانی رسید؛ ولی این تغییرات به نفع شبانکاره ای ها رقم نخورد چرا که با ورود پژمان به شورا و ریاست رضوانی، شورای شهر شبانکاره به دو گروه دو و سه نفره تقسیم شدند؛ پژمان و رضوانی در گروه دو نفره و نصرتی، متمکن و دهدشتی نیز در گروه سه نفره؛ همین تقسیم بندی، ریاست دو سال بعد را به متمکن داد و هر چند در سال آخر، ریاست شورا مجددا به رضوانی برگشت، ولی می توان گفت این گروه بندی همچنان در شورای شهر شبانکاره باقی مانده است و تنش هایی را در شورا ایجاد کرده؛ تنش هایی که به زعم شهروندان شبانکاره ای، «بیشتر در راستای منافع شخصی است و نه منافع مردم!!»

در همین راستا، مدیریت شهری شبانکاره نیز که در دوران حضور شورای چهارم، ثابت مانده بود، در ماه های آخرعمر شورای چهارم دچار تغییر شد؛ جلال الدین برزگر که از آبان ماه 92 سمت شهرداری شبانکاره را پذیرفته بود، در 6 اسفندماه 95 از سمت خود استعفا داد؛ استعفایش پذیرفته شد و ستوده که تا پیش از این ریاست حراست شهرداری شبانکاره را عهده دار بود، سرپرست شهرداری شد. البته اختلاف فی ما بین شورا و شهردار شبانکاره ماه ها بود که عیان و علنی شده و بارها از استیضاح و برکناری برزگر خبرهایی به گوش رسیده بود و نهایتا این اختلافات به استعفای برزگر منجر شد.

اما مردم شهر شبانکاره، درباره ی این استعفا و اختلافات نظرات متفاوتی دارند.

در خیابان اصلی شهر، در سوپرمارکت با آقای جوانی هم صحبت شدم. او که خودش را محمد معرفی می کرد، راجع به عملکرد شورا به خبرنگار فکرشهر گفت: پروژه ها در شهر شبانکاره با تاخیر انجام می شود و علت اصلی آن هم عدم نظارت شورا بر عملکرد شهرداری است. اعضای شورا گرفتار منافع خودشان هستند و کسی به این شهر فکر نمی کند. شهرداری هم هر کس هر کاری دلش خواست می کند، انگاار نه انگار که این شهر باید قانون داشته باشد.

مرد مسن تری که به صحبت های ما گوش می داد هم گفت: از اول هم اشتباه شد؛ قاسمی که رفت، درگیری ها هم شروع شد. البته همه ی اعضا آدم های خوب و شریفی هستند ولی خب... مشکل این است که به درد شهر نمی رسند. الآن قضیه ی کمربندی مطرح شده و این همه به تاخیر افتاده ولی اعضای شورا در این زمینه نتوانسته خیلی اقدام موثری انجام دهد. وی که فرهنگی بازنشسته بود ادامه داد: ما تا کی باید اقوام و دوستان و عزیزانمان را از دست بدهیم؟ البته این موضوع را باید فرماندار و نماینده پیگیری کنند ولی اعضای شورای شهر هم می توانند خیلی تاثیرگذار باشند.

او درباره عملکرد شهردار هم گفت: چه می توان گفت؟ عملکرد شهردار بد نبوده ولی اصلا خوب هم نبوده.

خانمی که از مغازه خارج شده بود، در پاسخ به سوال خبرنگار فکرشهر درباره عملکرد شورا و شهرداری گفت: همیشه همین بوده! شورا که دنبال کار خودش است؛ اصلا من اعضای شرا را نمی شناسم. کوچه ها هنوز خاکی است و پیاده روها چندین ماه است که قرار است سنگ فرش شوند ولی هنوز خبری نشده. ما در سطح شهر هیچ جای تفریحی نداریم که بچه مان را برای تفریح ببریم.

در یکی دیگر از خیابان های شهر، با دو سالمند برخوردم که در فضای سبز کوچکی حاشیه ی خیابان نشسته و با هم گپ می زدند. درباره ی عملکرد شورا و شهرداری شبانکاره که پرسیدم، هر دو لبخند زدند. یکی از آن ها که قبلا کشاورز بوده، گفت: آدم های خوبی هستند، دلشان هم می خواهد کار کنند ولی ما که تا الاآن چیزی ندیدیم. شهر در این چند سال فرق چندانی نکرده؛ کوچه ها هنوز خاکی است ، درخت ها فقط همین درخت ها {کونوکارپوس} هستند و تنوع نداره؛ البته من هنوز کارم به شورا و شهرداری نیفتاده که ببینم کار راه می اندازند یا نه! شاید هم کار راه بینداز باشند...

پیرمرد دیگر هم به تایید سخنان دوستش سرش را تکان می دهد و می گوید که از عملکرد هیچ کدام راضی نیست!!

مردی که مغازه لباس فروشی دارد و حدودا 40 ساله به نظر می رسد هم می گوید: اعضای شورای شهر ما به نسبت بقیه که همیشه با هم دعوا دارند بهترند ولی خب عملکرد خوبی نداشته اند. از شهردار هم خیلی راضی نیستم. 

زن جوانی که دست کودکش را در دست دارد هم در پاسخ به ما می گوید: نه اعضای شورا را می شناسم و نه شهردار را؛ البته فرقی هم نمی کند، آن ها که قرار نیست کاری در شهر انجام دهند؛ این وضعیت فضای سبز و درخت هاست؛ ایام عید است ولی دریغ از کاشت گل و زیباسازی درست و حسابی شهر؛ زباله ها هم که جمع آوریشان شده مشکل؛ در هر فضای بازی زباله ها را می ریزند، فاضلاب خانه ها در کوچه ها می ریزد و سگ های ولگرد داریم... شوهرم چندبار این قضایا را به شهرداری و اعضای شورا گفته ولی کسی گوشش بدهکار این حرف ها نیست.

زن مسنی هم که جلوی منزلش نشسته در پاسخ به ما می گوید که بله! راضی هستم. خدا کمکشان کند. دارند کارشان را می کنند.

مرد میانسالی که خود را آقای «ج» معرفی می کند هم از وضعیت فضای سبز و خشک شدن درخت ها و نبود آب و آسفالت نبودن کوچه ها و استادارد نبودن جاده های شهر شکایت دارد و می گوید که این ها همه به خاطر کم کاری و ضعف شورا و شهرداری است. می گوید: شهردار که اصلا انگاار نه انگار؛ شورا هم که از آن بدتر.

اما مرد دیگری که کنار میدان ایستاده، نظر متفاوتی دارد و می گوید که شهرداری و شورا کارشان خوب بوده و می توان تغییراتی را در سطح شهر احساس کرد. او البته معتقد است اگر کسی بعد چند وقت به شبانکاره بیاید می تواند تغییرات را ببیند؛ هر چند هنوز خیلی از کوچه ها خاکی است!!

آقای مغازه داری که تازه مشتری اش را راه انداخته هم می گوید: اعضای شورا را خوب نمی شناسم، شهرداری هم که کلا در این ساله ها کارش همین بوده؛ البته فکر نکنم کلا شوراها عملکرد قابل دفاعی داشته باشند.
در مسیر یک مدرسه، با یکی از معلمین همکلام شدم. این بانوی 35 ساله می گوید: اعضای شورا انسان های خوبی هستند و مردم دار هم هستند، سعی می کنند کارها را هر طوری شده پیش ببرند، شهرداری هم که تلاش خودش را می کند ولی همه شان می توانند از این خیلی بهتر باشند.

برای اطلاع از پیام های ارسال شده در این باره به فکرشهر، «شما می گویید...» را مطالعه فرمایید.