«سکانس آخرِ» اعتیاد در برازجان

فکرشهر ـ ندا شیروانی: کاریکاتور، زبان گویای هنر، مشکلات و معضلات، لبخندها و شوخ طبعی ها، دردها و رنج های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی است. زبانی که می تواند معضلی چون اعتیاد، که یک آسیب اجتماعی و از جمله مشکلات بزرگ اقتصادی و بهداشتی است و موجب بروز اختلالات و تهدیدهای جدی برای جامعه بشری تلقی می شود، به خوبی در قالب یک کار فرهنگی به نمایش گذارد. 

در همین راستا و به مناسبت هفته ملی بدون دخانیات، کاریکاتوریست برازجانی، علیرضا احمدی خرم، متولد ۱۳۶۱ دشتستان، نمایشگاه «سکانس آخر» با موضوع دخانیات را در شهر برازجان به نمایش عموم گذاشت.

وی که پیش از این، برگزاری نمایشگاه «نیش و نوش» با موضوع خانواده در سال85، نمایشگاه «مرگ خاموش» با موضوع اعتیاد در سال 88، نمایشگاه «قند تلخ» با موضوع آزاد در سال 86، نمایشگاه «زمین ناتمام من» با موضوع محیط زیست در سال 94، نمایشگاه «گامی برای زمین» با موضوع محیط زیست سال 95 و نمایشگاه «منو کتابام یهویی» با موضوع کتاب سال 96 را در کارنامه دارد، از 85 تا 91 با مطبوعات استان همکاری داشته است.

ـ ایده  خلق این نمایشگاه چطور به ذهنتان آمد؟
ایده اولیه این آثار طبعا به وجود دخانيات در زندگی برخی از مردم در اجتماع برمی گشت. حضور سیگار در عادات و رفتارهای اجتماعی برخی از شهروندان و تاثیرات منفی اعتیاد بر ساختار خانواده و جامعه. بنابراین نقطه اولیه خلق این کاریکاتورها تلاش برای فرهنگ سازی در خصوص آسیب های مواد مخدر و دخانيات بود.

ـ چند اثر در این نمایشگاه داشتید؟
تعداد بیست کاریکاتور برای این نمایشگاه آماده شده است که عمدتا با محوریت دخانيات است.

ـ قبلا هم کاریکاتور کار کرده اید؟
بله سابقه کار هنری من نزدیک به دو دهه است.

ـ درگذشته نمایشگاه عکس یا کاریکاتور برگزار کرده اید؟ اگر بله کی و کجا؟
این نمایشگاه هشتمین نمایشگاه انفرادی من بوده است. تا به حال چهار نمایشگاه در برازجان و چهار نمایشگاه هم در بوشهر برگزار کرده ام. از سال 81 در مجموع، در دو نمایشگاه گروهی یکی در برازجان و دیگری در اصفهان شرکت کرده ام و بقیه نمایشگاه های من افرادی و به شکل موضوعی و یک نمایشگاه هم با موضوع آزاد بوده است.

ـ چرا برای برپایی این نمایشگاه از قالب عکسی (چاپ شده) استفاده نمودید؟
چون رنگ آمیزی ها در قالب رایانه ای بودند.

ـ کاریکاتورهای شما دستی هستند یا فتوشاپ؟
کارهای نمایشگاه های گذشته من به شکل تماما دستی و با استفاده از تکنیک مداد رنگ و پاستیل گچی بودند اما در این نمایشگاه برای اولین بار از رنگ آمیزی فتوشاپ استفاده شد که فکر می کنم گریزی بر روش های جدید در ارایه رنگ بود. البته طراحی تمام آثار دستی انجام شده است. لازم است اشاره کنم که استفاده از رنگ آمیزی فتوشاپ سالهاست که در کاریکاتور مرسوم است و خیلی از کارتونيست های مطرح هم از این روش استفاده می کنند. البته هدف عمده در این هنر، انتقال مفهوم و ایده هاست و رنگ آمیزی به نظر من فرع بر آن است.

ـ از کی این حرفه را آغاز کردید؟
از حدود سال 78 به شکل جدی و قبل از آن تفننی.

ـ بیشتر سوژه های کاری شما در طراحی و خلق اثر جدید چیست؟ اجتماعی؟ فرهنگی؟ آسیب شناسی یا...؟
ببینید تصور من این است که کاریکاتور باید در مسیر اخلاق، کرامت اخلاقی و کمال انسانی گام بردارد و کمک کند که ما انسانها زندگی هدفمند و کمال گرايانه ای داشته باشیم. من در آثارم به این مهم توجه می کنم. عمدتا به دنبال بهتر کردن رفتارهای فردی خودمان هستم. این تغییر در نگرش های فردی در نهایت به رفتارهای اجتماعی و فرهنگی بهتری منجر می شود. 

ـ درآینده برنامه ای برای برپایی نمایشگاه با موضوعاتی دیگر را دارید؟
بله امیدوارم در فرصتی دیگر بتوانم با موضوعی دیگر نمایشگاهی ارایه دهم.

ـ تا به حال در مجموعه کارهای هنری در سطح استان و یا کشور شرکت کرده اید؟ دارای سوابقی در این زمینه هستید؟
بله در جشنواره هنرهای تجسمی اصفهان، جشنواره کاریکاتور فوتبال کرمان و مسابقات استانی متعددی شرکت و از برخی از آن ها، مقام های برتر را در کارنامه هنری دارم.

ـ نظر شما برای کار در زمینه ی هنری از جمله کاریکاتور و نقاشی چیست؟ آیا می شود آن را به عنوان یک حرفه در پی گرفت؟
به نظر من هنر در درجه اول باید به عنوان یک عشق و علاقه مطرح باشد. به عنوان یک دغدغه برای بیان احساسات و درونيات و اینکه آیا می تواند به عنوان یک شغل مطرح شود بستگی به نوع آن هنر و نوع مواجهه جامعه با آن دارد. برخی از تولیدات هنری از نظر سود آوری و برگشت سرمایه توجیه دارند و به عنوان یک حرفه مطرح می شوند.

ـ جناب احمدی خرم، لطفا احساس و نظرتان را راجع به کلمات زیر بگویید.
زندگی: در جریان و جاری
هنر: رابطه عاشقانه با خلقت
فرهنگ: عصاره ای از هویت یک جامعه
دشتستان: مهد پاک انسان هاي بزرگ
کاریکاتور: هنر بهتر زیستن
عکاسی: شکار یک لحظه
طبیعت: زیبایی و بازگشت به خود
هنرمند: ستایشگر زندگی
سوژه: هدف
سفر: فرصتی برای آرامش
دوربین: یک دوست خوب برای ثبت بهترین ها
شهرت: خوب اما نه به هر قیمتی.

ـ کلام آخر؟
در پایان لازم می دانم از حمایت های بی دریغ و همدلی های صمیمانه شبکه بهداشت دشتستان، ریاست محترم شبکه جناب آقای دکتر دارابی، سرکار خانم دکتر خویش دوست معاونت محترم بهداشتی و همه کارکنان محترم این مجموعه که حامی و همراه من در برگزاری این نمایشگاه در هفته بدون دخانيات سال 96 بودند صمیمانه تشکر کنم. این نمایشگاه اولین تجربه همکاری مشترک جامعه هنری برازجان با حوزه سلامت در پیشبرد اهداف سلامت جامعه بود و با استقبال بسیار خوبی از طرف مردم مواجه شد. جا دارد از تمامی عزيزاني که با حضور خوبشان در نمایشگاه باعث افتحار من بودند، تشکر کنم.