فکرشهر-الهام راسخی: هر روز خبرهای زیادی می رسد. خبرهایی که کم یا زیاد به ما مربوط می شود یا شاید هم نمی شود. خبرهایی که به دنبال هم می آیند گاهی برای شادی و گاهی غم...
به گزارش فکرشهر، اما طی روزهای اخیر، دو خبر در صدر خبرگزاری ها بود؛ یکی محرومیت شجاعی و حاج صفی به دلیل بازی شان در دیدار پلی آف لیگ اروپا، برابر نماینده رژیم اشغالگر صهیونیستی که به گفته خودشان تنها به تعهدشان نسبت به باشگاه خود(پانیونیوس یونان) عمل کرده و قصد دیگری نداشتند. و دیگری شهادت یکی از مدافعین حرم، شهید محسن حججی.
در ظاهر این دو خبر هیچ ربطی به همدیگر ندارند و اگر بیشتر دقت و حتی واکاوی کنی باز به هم مربوط نمی شوند. شهادت فردی که در راه اعتقاداتش و تنها برای رضای خدا جنگیده و به شهادت رسیده چه ربطی می تواند به بازیکنان فوتبال در باشگاه های اروپا داشته باشد؟
اما حاشیه سازانی که از دور به تماشا نشسته و تنها نظاره گر شهادت دیگران هستند و مترصد فرصتی که همه چیز را به نفع خود تمام کرده و شهادت دیگران را به نام خود به ثبت کنند، خوب می توانند شهادت مظلومانه ی شهید حججی را به محرومیت بازیکنان فوتبالی ربط بدهند که تنها بخاطر مسئولیتی که به نسبت به باشگاهشان داشته اند مجبور به بازی مقابل تیمی اسرائیلی شده اند.
این دوخت و دوزها و گره زدن های کور و بی معنیِ مسائلِ مختلف باهمدیگر، سرآغاز جدل هایی می شود که فضای مجازی را پر کرده و هنوز که هنوز است بازتاب آن هر ساعت و دقیقه به شکل تازه ای بروز می کند. صاحبان رسانه هایی که به خیال خودشان سنگ شهیدان را به سینه می زنند، با تحقیر کردن بازی شجاعی و حاج صفی مقابل تیم اسرائیلی و چماق کردن شهادتِ شهید حججی و کوبیدن و منت گذاشتن بر آنها به اختلاف هایی دامن می زنند که در حقیقت وجود ندارد.
درست است که نسل جدید نسبت به نسل پیشین متفاوت است اما این، دلیل به زیر پا گذاشتن عقاید و ارزش ها نمی شود. فرزندان امروز، شاید نسبت به بعضی موارد معترض باشد اما همیشه از دید قهرمان به شهدا نگریسته و با وجود اینکه هرگز آنها را ندیده و درکشان نکرده اند اما شهدا را دوست داشته و باارزش می دانند. گواه این حرف هم وجود کاروان های دانشجویی و دانش آموزی است که در قالب راهیان نور سالانه به مناطق جنگی اعزام می شوند. حتی با یک گردش ساده در اینستاگرام می توان فهمید که چه تعداد در پست تازه شان، عکس شهید حججی را گذاشته و برایش از دل نوشته اند. کسانی که حتی فکرش را هم نمی کنی.
مطمئنا در آن فضا هیچکس مجبور به گذاشتن عکس از شهید نیست به جز کسانی که عادت به تملق داشته و در گرفتن ماهی از آب گل آلود مهارت دارند. اینکه مدام شهادت شهید حججی را چماقی کرده و بر سر نسل جدید می کوبند نه تنها کار مفیدی نمی کنند بلکه عزت آن شهید بزرگوار را خدشه دار کرده و مطمئنا روح بزرگش را جریحه دار می کنند؛ زیرا که در مسلک و مرام شهدا این چنین نبوده و نخواهد بود.
کدامیک از شهدا را سراغ داریم که وصیت کرده باشند شهادتشان را جار بزنند و بدتر از آن تویِ صورت دیگران بکوبند؟ مگر نه این بوده که اکثر آنها گمنام به جبهه رفته و گمنام شهید شده اند. پس این منت گذاشتن ها و اگر آنها نبودند، تو هم نبودی برای چیست؟ بله اگر آنها نبودند شما هم نبودید! شمایی که از ترکِ کوچکی، شکافی و از شکافی، دره ای می سازید بدانید که «شهید زنده است و نزد خدا روزی می گیرد اگر ایمان دارید». پس چرا شهادت فردی که نزد خدا گرامی است را بر سر مردم منت می گذارید تا برخی از افراد کم تحمل و نا پخته جواب بدهند «که کجا باید برویم امضا بدهیم که کسی نرود به خاطر ما شهید شود»؟ با شهدا چه می کنید؟ از این شکاف هایی که ایجاد می کنید چه کسی سود می برد؟ بترسید از آنچه که برای دیگران حفر کرده اید زیرا ممکن است قبل از هرکسی خودتان در آن فرو بروید.
