قبض برق یا قبض روح؟

فکرشهر ـ عبدالخالق عبداللهی: هر سال با آغاز فصل گرما، همه ی اهالی جنوب، خصوصا ما مردم استان بوشهر، غیر از این که باید به قول رسول پرویزی، در تکاپوی نبرد نابرابر با این تابستان بی حیا باشیم که تا لختمان نکند دست کِشا نیست و مجبوریم هر روز فوطه ببندیم و مثل اردک چند ساعت در آب غوطه ور شویم، امسال قبض های بلند بالای مرحمتی اداره برق هم بلای جان مردم شده و ظاهرا برقی ها با گرما دست به یکی کرده اند که خلق الله را تا آخر تابستان لخت و پتی کنند.

غیر از این که اداره محترم برق بر اساس قانون موظف است انشعاب را تا روی دیوار خانه مشترکین برساند، اما نه تنها نمی رساند و با مردِ رندی و زرنگی از تعهدش شانه خالی می کند، بلکه پول سیم و کابل و دستمزد و اگر پا بدهد و مشترک بیچاره شُل نرم باشد، گاه پول تیر برق را هم تحت عنوان من درآوردی «طرح مشارکت» می گیرد و آب هم از آب تکان نمی خورد؛ غیر از این که اخیرا هزینه اشتراک و پول کنتور به یک باره افزایش یافته بدون اینکه مسوولی لازم بداند حتی یک سطر یا یک جمله به مردم توضیح دهد و این وجوه اضافی را اداره محترم برق همچنان می بلعد و یک آب خنک هم روش، غیر از همه این ها، قبض های نجومی برق هم  پدر ملت را درآورده و تابستان گرم و زمخت و تلخ امسال را برای هم استانی های رنج دیده ام تلخ تر از زهر کرده است.

من به عنوان یک شهروند واقعا دلم می خواهد  بدانم مبنای محاسبه تعرفه برق مصرفی بر چه اساسی است؟ چرا اداره محترم برق، یک بار برای همیشه، غائله را ختم نمی کند و فرمول پلکانی، تصاعدی یا نجومی یا هر روش ذره المثقال دیگری که مبنای محاسبه برق است را واضح و شفاف برای مردم نمی گوید؟

این اداره عریض و طویل برق که اصولا دستش برای گرفتن چسبناک و برای دادن خشک است، چرا اگر ریگی به کفش ندارد، واقعیت های قبض های خود رسواکن برق را با مردم در میان نمی نهد تا این همه نارضایتی عمومی دولت بدنام کن نتراشد؟ یا شاید افتخار خدمت به مردم و این که «مردم تاج سر و ولی نعمت مسوولین هستند»، فقط یک حرف و شعار و ادعاست و مسوولان برق آنچنان خود را بالادست و از موضع قدرت می دانند و آنقدر زیر پای خود را سفت و محکم، که حتی یک توضیح ساده را هم از مردم دریغ می کنند؟ کاش همانطور که برای قطع برق مشترکانی که بدهی دارند، اکیپ های ضربتی استخدام کرده اند که شمر هم جلودارشان نیست و در گرمای 50 درجه به خاطر صد هزار تومان بدهی، برق را روی زن و بچه مردم قطع می کنند، یک گروه ضربت هم برای شنیدن درد دل مردم و اصلاح اشتباهات قبض هایی که از قضا همیشه بالا می زنند و دیده نشده حتی یک بار این اشتباهات به نفع مردم، مبلغ قبض را کم تر بزند، استخدام می کردند تا تسکینی بر آلام مردم بیچاره گرما زده باشند.

همه می دانند قرار بوده بهای برق مصرفی در مناطق گرمسیری در تابستان کمتر از مناطق معتدل و سردسیر باشد، از مسوولان محترم برق استان می خواهم به اصطلاح کج بنشینند و راست بگویند: «با توجه به این که امروزه تقریبا همه منازل در مناطق معتدل مثلا شهر تهران از کولرهای گازی اسپیلت که شبانه روز روشن است استفاده می کنند، آیا واقعا قبض برق آنها تفاوت چندانی با ما دارد؟ یا به عبارت ساده تر، یک مشترک تهرانی در تابستان چقدر بیشتر از ما پول برق می دهد؟»
 جواب واضح است: «تفاوت چندانی ندارد».

 دلیل؟ آنجا مرکز، پایتخت و مخ مملکت است و با همه احترامی که برای مرکز نشینان قائلم، مسوولان جرات ندارند به آن ها بگویند بالای چشمشان ابروست و همیشه این طور بوده که امکانات و امتیازات برای مرکزنشینان بوده و مشکلات و مشقات برای ما؛ به عبارت دیگر، این گربه ملوس خوشگل، همواره برای ما فقیر و بیچاره ها بوده و آن قاطر چموش جفتک انداز برای آنها.

من هر وقت بی محلی و پاسخ نگویی مسوولین برق درباره قبض ها را می بینیم، به یاد موضوعی می افتم. سال هایی که بوشهر زندگی می کردم، دوستی داشتم که با وانت سر خیابان ماهی می فروخت؛ گاهی که بیکار بودم، می رفتم و چند ساعتی پیش این دوست می ایستادم. جالب این که هر وقت کسی می آمد و ماهی می خواست، دوستم جلدی دُم یک ماهی را می گرفت و محکم به کف ترازو می کوفت و بدون اینکه به ترازو نگاه کند، مثلا می گفت: 10 هزار تومان. مشتری بیچاره هرچه می گفت مگر این ماهی چند کیلوست که پولش شده ده هزار تومان؟ دوست کاسب ما فقط جواب می داد: «گفتم که میشه 10 هزار تومان».

حالا حکایت قبض های اداره برق است؛ برقی ها فقط یاد گرفته اند دُم قبض را بگیرند درِ خانه مردم بیندازند و بدون هیچ توضیحی درباره  نحوه محاسبه  بگویند: 800 هزار تومان. این مبالغ بالای قبوض برق در حالیست که امسال حداقل حقوق و دستمزد تعیین شده حدود 950 هزار تومان است و اذعان دارید، سرپرست خانواده ای اگر قرار باشد یک سوم درآمدش را فقط پول برق بدهد، این فشار سنگین و این بی عدالتی چه مشکلات اقتصادی و بزهکاری های اجتماعی می تواند به بار بیاورد و اصلا آیا این کار، نوعی باز کردن درِ فقر و اجازه فرار یا به قول شیرازی های عزیز «پِر دادن» ایمان از پنجره و نهادینه کردن فقر و نکبت و ادبار در جامعه نیست؟  

در پایان توضیح این نکته لازم است که بنده می دانم همه ی امور محاسبات برق مصرفی توسط سیستم انجام می شود و از بعضی خطاهای انسانی که بگذریم، افراد دخالت چندانی در آن ندارند، اما امیدوارم مسوولان ارشد استان خصوصا استاندار محترم (هرچند این روزها در شش و بش رفتن است و بعید می دانم دست و دلش به کار برود) به اتفاق مدیر کل محترم برق استان، با کارشناسان توانیر و شرکت توزیع نیروی برق با هم بنشینند و بدون چشم داشتن به وصول بیشتر برق بها و ارائه رزومه کاری چرب و چیلی به وزارت نیرو و جلب رضایت بالادستی ها، کمی هم به فکر جلب رضایت مردم باشند و پلکان مصرف برق را منصفانه تر و واقع بینانه تر تقویم کنند، بلکه چاره ای برای قبض های 500 و 600 و گاه یک میلیونی برق بیابند؛ در غیر این صورت، گرمای کمر شکن تابستان شاید ملت را نکشد، اما مسلما قبض های نجومی برق، آنها را قبض روح خواهد کرد.

 پس عاقلانه است که هر چه زودتر برای این معضل راهی پیدا شود چرا که:
سر چشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل.