عباسی: از مسوولان تقاضا دارم حمایت کنند تا لیگ برتری شویم

راه پیمائی بازنشستگان فرهنگی این جوانان دیروز، هم یک خبر ورزشی بود؛ اینکه چرا خبر آن منتشر نشد حتی در یک خط کوتاه
خاطره نخستین روز معلمی
وقتی معلم شدیم، ابلاعی به دستمان دادند و هر کدام راهی روستای محل خدمت خود شدیم، روستاهایی دور و نزدیک و ناشناخته برای ما، جاهائی که تا آن زمان نرفته و ندیده و حتی اسم‌ شان را هم نشنیده بودیم واصلا به گوشمان نخورده بود. آن وقت ها راه و جاده و آسفالت و اینجور چیزها که نبود ..، جاده و راه های روستائی وجود نداشت، یا اگر هم وجود داشت، کوره راهی بیش نبود. ماشینی تو ده نبود تا جاده ای باشد. ما جوانان ناشی دنیا و ندیده حکم و ابلاغ بدست، با زحمت و درد سر و پر از نگرانی و اظطراب و با یه مکافاتی ، پرسان پرسان، آدرس روستا و دهکوره ناکجا آباد محل خدمت خود را پیدا میکردیم. معلم همدوره ای و تازه همکارشده ما، مثل مسافری غریب و سرگردان و خانه بدوش، خسته و کوفته و خاک خورده و ساک در دست ، هن هن کنان به ده نا کجا آباد نزدیک میشد. وقتی میخواست وارد ده شود، نخستین کسانی که به استقبالش امدند، کدخدای ده و جمعی از.ریش سپیدان محل و، اولیای دانش آموزان، با دسته گل های رنگین و جعبه های نقل و شیرینی در دست، نبودند که....، سگ های ده بودند که ریختند به سرش
سگ و دربان چو یافتند غریب
این گریبانش گیرد، آن دامن
غریبه تازه از گرده راه رسیده و حوان خام و ناشی تازه واردٍ از همه جا بی خبر، و این مهمان ناخوانده ناشناس خانه بر دوش، خونین و نالین، دست بر پشت، و با شلوار پاره پوره، خجالت کشان از همان راهی که آمده بود، بر گشت سر جای اولش! در درمانگاه شهر، یک آمپول ضدهاری به این گندگی، در جای دندان های سگ کوفتند(درد روی درد). خبرش به گوش ما هم رسید. خیلی ترسیدیم! وقتی سر همسایه ات را تراشیدند، سر خود را خیس کن
از ترس سگ ها از خانه بیرون نمیرفتبم، وقتی هم که باید مدرسه برفتبم، با اسکورت مبرفتیم. در حلقه دانش آموزان که گارد و محافظ ما بودند. ساگردها را پیش مرگ خودمان میکردیم. لااقل بعضی از آن ها برای سگ های ده، آشنا و خودی بودند و غریبه به حساب نمامدند. تا مدت ها جرائت نمی‌کردیم به دیدار دوست و همکار « سگ گزیده » مان بروبم، میترسیدیم مثل سگِ هار پشت مان را با دندان های تیزش گاز بگیرد! ما که تازه استخدام شده بودیم،و حقوق ماه اول مان میرفت به صندوق دولت، پول نداشتیم که هی شلوار پاره کنیم و شلوار نو بخربم! راستی، سگ هم، سگ های قدیم، نه سگ های این زمونه که خودشان برای غریبه ها دم تکان میدهند، یعنی بفرمائید تو، شما که غریبه نیستید
اوسنل وختی صدی سگ تو ولات راس ویمی نه سگ ماذه میناذش که بیا نه سگ نر
اما حالا خوذشون زود خورش میذن نهی بانگ سحر