اگر ادعای مردانگی دارید حقوق اولیه مان را به ما باز گردانید

فکرشهر ـ مهرانگیز قلی پور: موهایش زیباست. موهایش را با سیم برق بافته اند. رهگذری می گوید بافتن موه ها با سیم برق؟؟؟؟!!!! دخترک می گرید. سنجاقکی می پرد. دخترک سنجاقک را دنبال می کند. پسری سنجاقک را در دستان خود مچاله می کند.

دختر گرمش شده است. مادر می گوید بستنی در یخچال است. برادرش آخرین گاز بستنی را می زند و دختر با یک لیوان شربت عرق بید دلش را خنک می کند.

 تخم اردک ها جوجه نشده است. زن تخم ها را بر می دارد و نگاهی به آن می اندازد. مرد می گوید: این ها دیگر جوجه نمی شوند و تخم ها را در دستانش له می کند. زن دلش برای مادر اردک می سوزد و مرد پوزخند می زند.

سال هاست ما را نمی فهمند!

سال هاست ما را بد می فهمند!

سال هاست ما را کج می فهمند!

سال هاست ما را به زبان دلخواه خود ترجمه می کنند!

و این مساله سر دراز دارد. هشتم مارس روز جهانی زن است. چرا روز جهانی مرد نداریم؟!

خوشبینانه و ساده لوحانه آن است  که بگوییم مردان از سر شکرگزاری، ذوق و سپاسشان برای داشتن ما زنان، یک روز را به ما اختصاص داده اند و در آن روز برای ما چنین می کنند و چنان.

اما واقعیت چیست؟

هشتم مارس، روز جهانی زن، روزی است که زنان جهان بدون توجه به گرایشات مختلف فکری، عقیدتی، نژادی و... به یادآوری موفقیت ها و دستاوردهایشان می پردازند. در حقیقت، این روز مجالی است برای نگاه کردن به گذشته در مسیر تلاش ها، منازعه و فعالیت های پیشین و بیشتر برای نگریستن در راستای حرکت های پیش رو برای باز کردن راه در جهت شکوفایی استعدادها و فرصت هایی که در انتظار نسل آینده زنان است.

سالانه میلیون ها زن و مرد در اقصی نقاط جهان، در روز هشتم مارس، با ترتیب اجتماعات و گردهمایی این روز را گرامی می دارند. انتخاب روز هشتم مارس به عنوان روز زن، به خاطره مبارزۀ زنان کارگر فابریک نساجی کتان در سال 1857 میلادی در شهر نیویورک آمریکا بر می گردد.

شرایط کاری سخت و غیر انسانی با دستمزد کم کارگران زن، در اوایل قرن بیستم که همراه با مردان در کشور های صنعتی وارد فابریکات و بازار کاری شده بودند، آنان را وادار به مبارزه علیه این بی عدالتی به شکل سازمان یافته و منظم نمود. در اين روز كارگران نساجى زن در يک كارخانه بزرگ پوشاک براى اعتراض عليه شرايط بسيار سخت كارى و وضعيت اقتصادی شان دست به اعتصاب زدند‌. صاحب این کارخانه به همراه نگهبانان برای جلوگیری از همبستگی کارگران بخش های دیگر با اعتصابگران و عدم سرایت آن به بخش های دیگر، این زنان را در محل کارشان محبوس ساخت و بعدا به دلایل نامعلوم کارخانه آتش گرفت و فقط تعداد کمی از زنان توانستند از این حادثه نجات یابند و مابقی 129 تن از زنان کارگر در این آتش سوختند.

به همین دلیل روز هشتم مارس، به طور سنتی به نام روز مبارزه زنان علیه بی عدالتی و فشار علیه زنان در خاطره ها باقی ماند. در سال هاى بعد در كشورهاى مختلف اروپايى و امريكا، مبارزه زنان به شكل تظاهرات و اعتصاب کاری علیه فشار، تبعیض و استعمار کاری و همینطور برای داشتن حقوق برابر در اجتماع ادامه پیدا کرد و هنوز ادامه دارد.

در کشور ما نیز علاوه بر هشتم مارس،  روز بیستم جمادی الثانی روز تولد حضرت فاطمه زهرا (س) نیز روز زن و روز مادر نام گرفته است.

در این روز بازار تبریک، هدیه و البته عادت نه چندان جدید و همیشگی ما ایرانی ها بازار جوک داغ تر می شود. مردان برای همسرشان، فرزندان برای مادرشان هدیه می خرند.

اما آیا تمام دغدغه ها، کمبودها، تبعیض ها، بی عدالتی ها، ظلم و ستم هایی که سال هاست بر ما روا داشته شده است را می توان با گل، هدیه، شام، جوراب، کیف و یا کفش جبران کرد؟

ما زنان هنوز بعد از قرن ها نصف و نیمه ایم! هنوز فرزند در شکم ما پرورش می یابد و مالکش پدر است. هنوز با اجازه پدر ازدواج می کنیم و شوهر باید طلاقمان بدهد. سال هاست ما به خاطر مردها زندانی هستیم از ترس از دست دادن دین و ایمان شان. پیدا بودن موها، عریان بودن مچ دست و حتی صدای گام های من تو را به گناه می اندازد؟! ما را زنده به گور کردید. بچه هایمان را به جرم دختر بودن کشتید.

زن بدون اجازه ی همسر پایش را از خانه بیرون نمی گذارد که اگر بگذارد تا زمانی که برگردد هزاران فرشته او را لعن و نفرین می کنند!! ولی شما تا قفقاز و چین می روید و ککتان هم نمی گزد و ما نباید لام تا کام حرف بزنیم. روی صورتمان اسید می پاشید. چشمانمان را با مشت کبود می کنید. شلاقتان پشتمان را نشانه گرفته است به بهانه های مختلف و شما در آن لحظه یا مست بوده اید یا خمار و گناهی ندارید.

من هم مثل تو هشت ساعت کار می کنم، ساعات اضافه کار تو بیشتر از من است. در شرایط مساوی تو رئیس می شوی، تو مدیر می شوی و من زیر دست. حقوقمان سال هاست در این کشور زیر پا گذاشته می شود. چند درصد زنان تحصیلکرده ی ما دارای پست های مدیریتی مهم در وزارتخانه ها و سازمان ها و ادارات هستند؟

 وضعیت به قدری اسفناک است که هیئت وزیران مصوبه ی انتصاب 30 درصد زنان را به پست های مدیریتی در آذرماه سال جاری تصویب و دستگاه های اجرایی را ملزم به اجرای آن می کند و استاندار استان بوشهر نیز در نشست شورای راهبری توسعه استان یکی از ملاک های ارزشیابی مدیران را برای سال ۹۶ اجرای این مصوبه می داند.

پدر من، برادر من، همسر من، درد ما زنان نه گوشواره است و نه النگو ... درد ما همان درد مشترک زنان هشتم مارس است.

درد ما همان درد مشترک زنان کارگر آلمان به رهبری مدافع حقوقشان خانم «کلارا زتکین» است.

سال هاست فقط حرف می زنید و شعار تساوی حقوق زن و مرد می دهید. با ما که روراست نبوده اید، لااقل بیایید با خودتان روراست باشید. در تنهایی و خلوت به تساوی نامساوی حقوق ما و خودتان بیاندیشید. اگر ادعای مردانگی دارید حقوق اولیه مان را به ما باز گردانید. همان هایی را که به خاطر زور بازویتان به زور از ما گرفته اید.

همسرم با یک شاخه گل و یک جعبه شیرینی وارد می شود و من همچنان به دخترک، شاپرک، تخم های اردک، بستنی و حقوق لگدمال شده ی زنان می اندیشم.