جمعه ۳۱ فروردين ۱۴۰۳
جستجو
آخرین اخبار استان بوشهر
مطالب بیشتر
«فکرشهر» گزارش می دهد
فکرشهر: سال های نه چندان دور، اتاقک طبقه بالای ساختمان فرهنگ و ارشاد دشتستان، محل تجمع جمع کثیری از هنرمندان بود؛ هنرمندان سینمایی و عکاسی شهرستان که دانش آموخته «انجمن سینمای جوان برازجان» یا علاقه مندن به سینما و عکاسی بودند؛ فیلم می دیدند، نقد می کردند، کارگاه های عکس و فیلم را پرشور و پر رنگ برگزار می کردند و همیشه هم خبرهایی از جوایز کسب شده از این هنرمندان به گوش می رسید...
کد خبر: ۴۴۲۹۳
دوشنبه ۰۴ تير ۱۳۹۷ - ۰۱:۳۴

فکرشهر ـ آذر حسینی: سال های نه چندان دور، اتاقک طبقه بالای ساختمان فرهنگ و ارشاد دشتستان، محل تجمع جمع کثیری از هنرمندان بود؛ هنرمندان سینمایی و عکاسی شهرستان که دانش آموخته «انجمن سینمای جوان برازجان» یا علاقه مندن به سینما و عکاسی بودند؛ فیلم می دیدند، نقد می کردند، کارگاه های عکس و فیلم را پرشور و پر رنگ برگزار می کردند و همیشه هم خبرهایی از جوایز کسب شده از این هنرمندان به گوش می رسید. 

روزهایی که علاقه مندان به هنر، بر سر سکانس پایانی یک فیلم نامه گفت و گو می کردند یا درباره نقاط طلایی یک عکس بین المللی و تفاسیری که می شد از آن داشت، به بحث می نشستند.

ولی آن روزهای طلایی هنرمندان عکاس و فیلم ساز دشتستانی دهه های 70 و 80، سال هاست که رو به افول نهاده و این روزها کم تر جوانی را می بینید که با «انجمن سینمای جوان برازجان» آشنایی داشته باشد.

انجمن سینمای جوانان ایران که در سال ۱۳۵۳ تاسیس شد و از سال ۱۳۵۴، شروع به عضوگیری و تشکیل کلاس‌های آموزشی کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۶۴، این انجمن با حمایت معاونت امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فعالیت مجدد خود را از سر گرفت. دفتر برازجان انجمن سینمای جوان، سال 67 و با ریاست محمدرضا شیخیانی، تاسیس شد؛ آزمون فیلمسازی برگزار شد و نخستین اعضای آن پس از گذراندن یک دوره یک ساله فیلم سازی، فارغ التحصیل شدند؛ بسیاری از هنرجوهای آن زمان و حتی دوره های بعدی، اکنون در مشاغل سینمایی و صداوسیما و یا آتلیه های عکاسی و فیلمسازی مشغول به کارند ولی در سال های اخیر و با وجود این که مکان این انجمن از اتاقک کوچک بالای یک ساختمان در خیابان شهید چمران ـ بیمارستان ـ به مکانی مستقل روبروی پارک لاله تغییر یافته و حتی سینمای جوان شهر نیز در آن قرار دارد، کم تر دیده و شنیده می شود؛ دیگر نه خبری از کلاس ها و کارگاه های عکس و فیلم شلوغ و پر رونق آن سال هاست و نه جوایز رنگارنگ فیلم نامه نوسی، کارگردانی، عکاسی، تدوین، نورپردازی، صدابرداری، تصویربرداری و یا حتی هنرجوها و اعضای انجمن.
دیگر کم تر کسی در دشتستان و برازجان، از این انجمن و فعالیت هایش خبر دارد؛ حتی اگر علاقه مند باشد هم شاید نداند جایی در برازجان وجود دارد که می تواند پس از گذراندن یک دوره 7 ماهه، در صورت داشتن علاقه و استعداد، یک فیلمساز شود؛ فیلم های مستند و کوتاه بسازد و جوایز داخلی و بین المللی ببرد، همانطور که بسیاری از کارگردانان و فیلمسازان مطرح کشور و استان، کارشان را از این انجمن شروع کرده و به موفقیت هایشان رسیده اند.

مسئولیت انجمن سینمای جوان برازجان را از بدو تاسیس در سال 67 تا سال 80، محمدرضا سخیانی عهده دار بود و از سال 1380 تا 1397 نیز شهرام سلیمی فرد این مسئولیت را بر عهده داشت. اما خردادماه امسال و پس از 17 سال، عبدالصاحب اقدسی مسئولیت را عهده دار شد و در اولین اقدام، نزدیک به 40 نفر از اعضا را به نشست هم اندیشی دعوت کرد تا برای فروغ دوباره انجمن به وی کمک کنند.

اقدسی که تهیه کننده صداوسیما است و غواصی هم می کند، مستند نیز ساخته و بخش هایی از فیلم سیراف و تمام فیلم مروارید خلیج فارس را زیر آب فیلم برداری کرده و یک دوره 3 ساله هم انگلیس بوده و دوره های عکاسی و تصویربرداری هم آن جا گذرانده است، ولی تا امروز، همکاری اش را با انجمن سینمای جوان برازجان نیز ادامه داده است و همین همکاری و علاقه اش به انجمن بوده که باعث شده مسئولیت این مکان رو به موت و خاموش را بپذیرد، شاید بتواند رمقی دوباره در جان این انجمن بدمد.

عبدالصاحب اقدسی که متولد 16 اردیبهشت 1347 است و جزو نخستین فارغ التحصیلان انجمن سینمای جوان برازجان در سال 68 است، لیسانس عکاسی دارد و در دانشگاه هنر تهران درس خوانده و با وجود ورزش کردن خود و حرفه ای بودن دو برادر دیگرش در ورزش ـ محمدمهدی، قهرمان ایران و مربی وزنه برداری و عبدالمهدی، مربی فوتبال و مسئول هیات کوهنوردی و آموزش دیواره و صخره نوردی برازجان ـ یک هنرمند حرفه ای به حساب می آید. او در این باره به «فکرشهر» گفت: از بچگی خیلی شدید به تلویزیون و سینما علاقه داشتم و در زمان قبل از انقلاب که از عصر، برنامه های تلویزیون شروع می شد، تلویزیون را از قبل از شروع برنامه و زمانی که نویز (برفک) داشت، نگاه می کردم تا برنامه کودک شروع می شد و... و هر وقت سینما فیلم جدید داشت، آن قدر گریه می کردم تا مجبور می شدند من را هم ببرند و وقتی سینما نمی رفتیم هم بچه هایی که از ما بزرگ تر بودند، از ما پول کم تری می گرفتند و ما می نشستیم زیر درخت کُنار و آن ها می آمدند و فیلم را اجرا کرده و کامل تعریف می کردند و... و از دوره راهنمایی هم که کار تئاتر را شروع کردم و همین طور جلو آمدم تا انجمن سینمای جوان اطلاعیه زد؛ اطلاعیه اش را سر چهارراه زده بود و من ثبت نام کردم. بالغ بر 300 تا 400 نفر در آزمون انجمن سینمای جوان شرکت کردند، تعدادی انتخاب شدند و مصاحبه شدیم و تعدادی از افراد انتخاب شدند که من و آقای سلیمی فرد هم جزو همان گروه ورودی اول بودیم. آن موقع این مسایل خیلی برای بچه ها جذاب بود؛ این که بتوانیم در آینده فیلم بسازیم. یک سال که گذشت، آقای شیخیانی یک دوربین «پرکتیکا» آوردند و یک حلقه فیلم رویش انداختند و گفتند هر کس فقط یک فریم جا دارد و می تواند عکاسی کند؛ فقط یک عکس. کلاس ها هم در کتابخانه عمومی در علی آباد برگزار می شد.

او معتقد است یکی از دلایل فروغ آن سال های انجمن سینمای جوان برازجان و دلیل بی فروغی و کساد این روزهایش این است که آن زمان، هیچ جای دیگری برای آموزش عکاسی و فیلم برداری نبوده و اکنون جاهای زیادی هست که آموزش می دهند. وی ادامه داد: دلیل دیگر این است که آن زمان این قدر وفور تجهیزات نبود؛ کم تر کسی دوربین عکاسی یا فیلمبرداری داشت و انجمن اگر تبلیغ هم نمی کرد، مردم جمع می شدند برای آموزش و استفاده از امکانات.

اقدسی در پاسخ به این سوال «فکرشهر» که با این تفاصیل چگونه می خواهید رونق را به انجمن سینمای جوان برازجان برگردانید، توضیح داد: ما باید آینده راهی را پیش بگیریم که جذب مخاطب کنیم و آن هم راهی نیست جز برگزاری دوره های پیشرفته و حرفه ای با حضور استادهای خوب که مطلب داشته باشند برای مخاطب و خروجی خوبی داشته باشیم. 

وی ادامه داد: برای رونق انجمن، باید به این نکته توجه کنیم که آیا سواد بصری داریم؟ در خیابان که راه می رویم، با خطوط مختلفی مواجه می شویم ولی آیا همه توانایی خواندن خطوط خیابان را دارند؟ خیلی از مواقع می بینیم که فرد از جایی از خیابان رد می شود که جای عبور عابر پیاده نیست و یا دور زدن برخی رانندگان و... که این نشان می دهد فرد، سواد بصری لازم را ندارد؛ همین وضعیت برای عکاسی و فیلم برداری هم وجود دارد؛ خیلی ها موبایل دست گرفته، عکس و فیلم می گیرند، حتی یک بچه کوچک هم می تواند این کار را بکند و عکس بگیرد، ولی آیا نقاط طلایی را می دانند؟ سواد بصریشان چقدر است؟ آیا می توانند عکس را بخوانند؟ خواندن عکس خیلی مهم است؛ آیا همه ما می توانیم عکس را بخوانیم؟ هر عکسی روایتی دارد و خواندن و فهمیدن آن خیلی مهم است؛ ما باید مکانی را ایجاد کنیم که بتوانیم در سطح خیلی بالا مخاطبمان را جذب کنیم.

مسئول جدید انجمن سینمای جوان برازجان، اولویت خود در انجمن را جمع کردن اعضای انجمن دور هم عنوان کرد و گفت: امیدوارم بتوانیم بچه ها و نیروهای انجمن را دور هم جمع کنیم و این جا به یک پاتوق هنری تبدیل شود نه این که یک محیط اداری باشد، یک فضای بسیار دوستانه و صمیمی که بعد از ظهرها دور هم جمع شوند و از این گپ و گفت های صمیمی، خروجی برای انجمن ایجاد شود.

اقدسی، هدف بلند مدت خود را نیز «شنیده شدن نام برازجان در همه جا» عنوان کرد و به «فکرشهر» گفت: ان شااله روزی برسد که انجمن سینمای جوان برازجان در کشور مطرح باشد و اسم انجمن سینمای جوان هر جا بیاید، اسم برازجان هم بر سر زبان ها باشد.

وی درباره فعالیت هایی که در انجمن سینمای جوان انجام خواهد شد نیز گفت: موارد مختلفی را آموزش می دهیم. فعالیت های ما در دو بخش اصلی وجود دارد، یکی عکاسی و دیگری فیلمسازی. دوره های عکاسی، چند ماهه هستند و در دو بخش مقدماتی و پیشرفته برگزار می شود. در بخش مقدماتی آشنایی با عکاسی و نحوه عکس گرفتن و آشنایی با شاتر و دیافراگم است و کارهای اولیه که بتوان اپراتوری دوربین را انجام داد و در عکاسی پیشرفته، شاخه های عکاسی را آموزش می دهیم. دوره های مختلف عکاسی تبلیغات، پرتره (چهره)، عکاسی در شب، نجوم، خبری، صنعتی، معماری، لنداسکیب (طبیعت)، نورپردازی استودیو، مستند اجتماعی و انواع عکاسی های مستند دیگر و...، را با حضور اساتید برجسته و دانشگاهی در قالب کارگاه های یک تا دو روزه یا طولانی مدت برگزار خواهیم کرد و در همین مدت کوتاه، یکی از کارگاه های عکس نیز برگزار شده است.

عبدالصاحب اقدسی درباره حوزه فیلمسازی در انجمن سینمای جوان برازجان نیز گفت: دوره 7 ماهه آموزش فیلمسازی شامل تصویربرداری، فیلمنامه نویسی، دوره های تحلیل فیلم، نقد فیلم، تصویربرداری حرفه ای، کارگاه تجربی، کارگاه مستند، کارگاه داستانی، تدوین فیلم، کارگروه فیلمنامه، کارگروه عکس، صدا برداری، نورپردازی و... در سه فصل تجربی، مستند و داستانی برگزار می شود و در واقع ساختن یک فیلم مستند، یک فیلم تجربی و یک فیلم داستانی آموزش داده می شود. درس های مختلفی هم به هنرجوها ارایه می شود، از تصویربرداری و عکاسی تا فیلم نامه نویسی و نقد و تحلیل فیلم و تدوین، کارگاه مستند، کارگاه تجربی و کارگاه داستانی و حتی صدابرداری و...، مطمئنا اگر شخصی به کلاس ها بیاید و استعداد داشته باشد و علاقه مند باشد، می تواند یک فیلم ساز خوب شود؛ ما برای پایان دوره فیلم سازی هم از هنرجوها، یک فیلم می خواهیم و باید با کمک هم این فیلم را بسازند. هر نفر یک فیلم باید ارایه دهد؛ مثلا اگر در دوره 10 نفر هستند، در پایان دوره باید 10 فیلم ارایه دهند، ولی با کمک همدیگر و البته اساتیدشان و یا دوستانی که دوره های قبلی آمده اند و... بعد از این که فیلم ساخته شد، ما این امکانات را برایشان فراهم کرده و این امکانات را در اختیارشان می گذاریم که بتوانند فیلم های بعدی را کار کنند و کم کم یک فیلمساز شوند و فیلم های مستند یا کوتاه بسازند و حتی جایزه ببرند.

وی با بیان این که «دوستان هنرمند قول داده اند که پیگیری کنند و شروع کنند به تولید در زمینه عکاسی و فیلم سازی»، اضافه کرد: من قول می دهم که آینده خوبی پیش روی ماست و قول می دهم که چند فیلم قابل توجه و باب طبع تولید کنیم و مطمئن باشید آینده خوبی در انتظار انجمن سینمای جوان برازجان است.

مسئول انجمن سینمای جوان برازجان، درباره بودجه این انجمن نیز گفت: انجمن سینمای جوان هیچ بودجه ای ندارد؛ فعلا نقدینگی نیست و ما ناچاریم از طریق کمک هایی که خودمان جذب می کنیم، چرخ انجمن را به حرکت درآوریم و رو به جلو حرکت کنیم.

وی از مسئولین شهر هم خواست بیشتر به فکر فرهنگ شهر باشند و افزود: ما در گذشته شهری داشته ایم بزرگ و افراد بزرگ و سرشناسی داشته ایم و الان حیف است که یک انجمن سینمای جوان که مکانی آموزشی، فرهنگی و یادگیری است، بخواهد به خاطر یک سری مشکلات مالی و مسائل جزیی دیگر، تعطیل شود و بچه های ما 20 سال آینده بگویند که 20 سال پیش ما در برازجان انجمن سینمای جوان داشتیم و الان نداریم؛ همانطور که چند سال پیش می گفتیم «ما سال ها قبل سینما داشتیم و الآن نداریم». 

اقدسی ادامه داد: ما در برازجان بالغ بر 30 هزار مهاجر داشته ایم که از برازجان رفته اند و وقتی از آن ها می پرسیم چرا رفته اید، می گویند برازجان امکانات ندارد و جای زندگی نیست. این امکانات ندارد و جای زندگی نیست، به چه برمی گردد؟ آیا برازجان بازار لباس فروشی و میوه فروشی ندارد؟ یا مرغ و گوشت و نان در آن نیست؟ نه... همه را دارد و از بوشهر و خیلی جاهای دیگر هم ارزان تر است، ولی برازجان جای فرهنگی ندارد. برازجان حرکت فرهنگی ندارد. شکم راحت پر می شود ولی ما نباید فقط به فکر شکم باشیم؛ ما الان باید غذای روح به مردم بدهیم و فکر و اندیشه اش را باز کنیم.

وی اضافه کرد: مسئولین فعالیت های فرهنگی و هنری را رواج دهند تا برازجانی نشان داده شود که یک الگو برای دیگر شهرها باشد.

  به گزارش فکرشهر، انجمن سینمای جوان برازجان، یکی از مناسب ترین مکان ها برای آموختن هنراست، برای توانمند شدن سواد رسانه ای در زیمنه عکس و فیلم و صدا و نور و...؛ این جا محلی است که می توان با کمک اساتدیش، عکاس حرفه ای شد یا فیلم های بین المللی ساخت؛ مکانی در خیابان فرهنگیان برازجان، روبروی پارک لاله و درست جایی که سینمای برازجان قرار دارد؛ سینمایی که پس از سال های دوباره در برازجان احداث شده است و امید می رود که با تغییر مدیریت آن، روحی تازه در کالبد بی جان آن دمیده شود؛ روحی تازه برای پرورش هنرمندان، فیلمسازان و کارگردانان جوان و آینده دار دشتستانی.

نظرات بینندگان
پسین، پیش از پیشین
|
-
|
سه‌شنبه ۰۵ تير ۱۳۹۷ - ۰۹:۰۳
پسین، پیش از پیشین
در شهر ما :
اول سینما بود ، بعد تلویزیون
اول عکاسی بود ، بعد برق
اول چاه عمیق و آب لوله کشی اش برای دیگران بود، بعد برای خودش
اول اتوبوس بود ، بعد جاده آسفالته
اول نشریه محلی بود، بعد ارشاد (تثبیت شده)
اول نرمش صبحگاهی در مدارس بود ، دیگه نبود
اول تئاتر دانش آموزی بود ، دیگه نبود
اول اردوی مسافرتی بود ، بعد اتوبوس مسافربری

اول قورباغه هاش ابوعطا خوان بود، دیگه نیست
(اول قورباغه هاش ابوعطا میخواندند ، دیگه نمیخونند)
اول مردمش با مرام و با غیرت بودند، هنوزم هستند
نشریه دشتستان، اولین نشریه غیر رسمی بعد از انقلات
|
-
|
سه‌شنبه ۰۵ تير ۱۳۹۷ - ۱۲:۵۸
نشریه دشتستان، اولین نشریه غیر رسمی بعد از انقلات
از کتاب مطبوعات دشتستان نوشته داوود أرچین
در سال 1358 هجری ، چند تن از جوانان پر شور و فرهنگ دوست(برازجان) ،با هدف اطلاع رسانی دست به انتشار نشریه ای با نام «دشتستان» زدند
این نشریه پس از انقلاب اسلامی نخستین نشریه نیمه رسمی در سطح استان بود.
پس از انتشار چند شماره از این نشریه و در پی استقبال همگانی، دست اندرکاران نشریه برای کسب مجوز رسمی تلاش کردند، اما به علت نا آشنائی مسؤولان استان با چگونگی صدور مجوز و نیز عدم تثبیت وزارتخانه ها، بخصوص وزارت ارشاد، این امر میسر نشد
در مجموع 58 شماره از این نشریه منشر شد. تیراژ اولیه این نشریه صد نسخه و در 12 صفجه و بر روی کاغذ پلی کپی آ4 بد بود که با ماشین پلی کپی چاپ و تکثیر میشد. در شماره های آخر ، تیراژ آن به چهار صد نسخه هم رسید
بنیانگذاران این نشریه 7 نفر بودند که از این عده 4 نفر کارمند و بقیه شاغل آزاد بودند
به دلیل قبول شدن عده ای در دانشگاه و انتقلی عده ای دیگر از دست انراران و همجنین عدم حمایت و مشکلات دیگر این نشریه به تعطیلی کشانده شد و تا بیست سال با وجود اقدام و تلاش عده ای جهت اخذ مجوز انتشار یک نشریه رسمی برای شهر و شهرستان، بدلایل نامعلوم ، هر اقدامی ناکام ماند
ارسال نظر
آخرین اخبار
مطالب بیشتر