شایسته حاجی باقری، متولد 1375 فرزند حسین و ساکن دهقائد است و از سال 91 در رشته پرتاب نیزه فعالیت می کند.
فکرشهر: از کی و چگونه ورزش را آغاز کردید؟
از سال 91 در مدرسه به وسیله مربی ورزشم با رشته دو و میدانی و پرتاب نیزه آشنا شدم و به این رشته علاقه مند شدم و فعالیت در آن را شروع کردم.
فکرشهر: تاکنون چه مقام هایی کسب کرده اید؟
در مسابقات کشوری مدال طلا و یک مدال برنز و در مسابقات استانی مدال نقره.
فکرشهر: مشوق شما چه کسی است؟
خانواده ام و مربی ام خانم تشنه دل و علاقه و پشتکار خودم.
فکرشهر: میزان تحصیلات شما چقدر است؟
دیپلم.
فکرشهر: در خانواده شما شخص دیگری نیز حرفه ای ورزش می کند؟
خیر. ورزشکار در خانواده نداریم.
فکرشهر: الگوی شما در ورزش چیست؟
الگوی خاصی ندارم.
فکرشهر: خانم حاجی باقری، نگاه جامعه به شما به عنوان یک دختر ورزشکار چگونه است؟
همه مردم برای من احترام قائل هستند و تا به امروز رفتار بدی از مردم ندیده ام و با یک دید بد من را ندیده اند.
فکرشهر: شما چه توصیه ای برای دخترانی دارید که تمایل دارند به ورزش روی بیاورند؟
توصیه ام این است که حتما یک نفر باید پشت یک ورزشکار خانم باشد و او را از نظر مالی ساپورت کند. افرادی را داشته باشد که دلگرمی اش دهند. رشته ورزشی مورد علاقه خود را پیش گیرند و ادامه دهند، چون در رشته ای که علاقه وجود ندارد، قطعا پیشرفت نخواهد بود.
فکرشهر: شیرین ترین و تلخ ترین خاطره ورزشی شما چیست؟
شیرین ترین خاطره ام در سال 96 بود در تهران و در مسابقات کشوری، برای انتخاب تیم ملی جوانان مقام سوم را کسب کردم. مربی ام در گوش من گفت چون مقام سوم را کسب کرده ای مدالی به تو تعلق نمی گیرد. کلا ناامید شدم، اما چند دقیقه بعد اسم من در سالن پیچید و به عنوان نفر سوم مدال به من نیز تعلق گرفت. از این بابت سورپرایز و خوشحال شدم.
خاطره تلخی نداشتم، خاطرات ورزش من همیشه شیرین بوده اند.
فکرشهر: می خواهید در ورزش به کجا برسید؟
تا جایی برسم که به تیم ملی ورود پیدا کنم تا بتوانم افتخاری برای کشورم بیافرینم و برای جامعه فردی مفید باشم.
فکرشهر: برای خودتان در سال جدید، چه آرزویی دارید؟
ورود به تیم ملی و امیدوارم که لیاقت رفتن به تیم ملی را داشته باشم.
فکرشهر: و آرزویتان برای مرد در سال جدید، چیست؟
با تنی سالم و دلی خوش و توکل بر خدا به زندگی خود ادامه دهند.
فکرشهر: شعار شما در زندگی و در ورزش چیست؟
با توکل بر خدا قطعا موفق خواهم شد.
فکرشهر: حرف آخر؟
در هیئت جانبازان و معلولین و در رشته پرتاب نیزه نه زمین چمن داریم و نه نیزه. از مسئولین انتظار رسیدگی داریم. از خانواده ام نیز کمال تشکر را دارم. از مربی ام خانم تشنه دل بسیار سپاسگزارم. از جناب فتحی هم قدردانی می کنم.
