الهام جمالی، 20 ساله، ساکن برازجان و یکی از قهرمانان و ورزشکاران مدال آور دشتستان در دو و میدانی است.
فکرشهر: از کی و چگونه ورزش را آغاز کردید؟
ورزش را از سال 1391 با آشنایی با خانم بهادر که هم اکنون نائب رییس هیئت جانبازان و معلولین است، شروع کردم. در این آشنایی خانم بهادر پیشنهاد ورزش را به من داد و من نیز قبول کردم.
فکرشهر: در حال حاضر چه رشته ورزشی را به صورت حرفه ای دنبال می کنید؟
پرتاب نیزه. همانطور که گفتم یک روز در اداره بهزیستی خانم بهادر پیشنهاد این رشته ورزشی پرتاب نیزه را به من داد. من نیز با ورود به این ورزش خوشحال شدم و دوست داشتم ادامه دهم.
فکرشهر: تاکنون چه مقام هایی کسب کرده اید؟
مقام دوم و مدال نقره در مسابقات کشوری را کسب کردم.
در یک مسابقه کشوری نیز با به دست آوردن مقام سوم، مدال برنز را در رشته پرتاب نیزه کسب کردم.
فکرشهر: میزان تحصیلات شما چقدر است؟
دیپلم.
فکرشهر: در خانواده شما شخص دیگری هم ورزش می کند؟
بله. پدرم در رشته فوتبال فعال هستند. پدرم داور فوتبال است.
فکرشهر: خانم جمالی، نگاه جامعه به شما به عنوان یک دختر ورزشکار چگونه است؟
همیشه احساس می کردم به خاطر معلولیت در ناحیه دستم تمسخرم می کنند و همیشه دستانم را در جیبم قایم می کردم، اما بعد از مدال و مقام هایی که در کشور کسب کردم، احساس کردم روحیه گرفته ام و احترام دیگری در نزد ورزشکاران و دیگر مردم دارم. احساس می کنم رفتارشان خیلی بهتر شده است.
فکرشهر: مشوق شما در این مسیر چه کسی بوده؟
مشوقین اصلی در مسیر موفقیتم، خانواده ام بوده اند. بنا به دلایل و مشکلاتی که داشته ام حدود یک سال است که به تمرین و کلاس پرتاب نیزه نرفته ام ولی خانواده ام دوباره از من خواستند که ادامه دهم تا به موفقیت های زیاد و بالایی برسم.
فکرشهر: شیرین ترین و تلخ ترین خاطره ورزشی شما چیست؟
تلخ ترین خاطره ام انتخاب اعضای تیم ملی پرتاب نیزه بود که من انتخاب شدم ولی به دلیل نداشتن هزینه های اعزام و حمایت نکردن مسئولین نتوانستیم در مسابقات ملی شرکت کنم، در صورتی که از استان های دیگر افرادی را برای شرکت در مسابقات ملی فرستادند.
شیرین ترین خاطره ام نیز اردیبهشت ماه 96 بود که در مسابقات کشوری در تهران مدال نقره گرفتم.
فکرشهر: الگوی شما در ورزش کیست؟
الگوی من مربی ام، خانم فاطمه تشنه دل است.
فکرشهر: چه توصیه ای برای دخترانی که دوست دارند به ورزش روی بیاورند، دارید؟
اول در رشته مورد علاقه خود شرکت کنند. بی شک اوایل ورود به همه رشته ها سخت است، اما کم کم از این سختی ها کم می شود. در راه پیشرفت در رشته ورزشی مورد نظر خود هیچوقت از شکست نترسند و با همت و پشتکار در راه رسیدن به موفقیت گام بردارند.
فکرشهر: شما می خواهید در ورزش به کجا برسید؟
می خواهم روز به روز پیشرفت کنم تا جایی که به مقام های بالای آسیایی دست پیدا کنم.
فکرشهر: در سال جدید برای خودتان چه آرزویی دارید؟
امسال ورزشکاران نمونه رشته پرتاب نیزه را برای مسابقات آسیایی انتخاب می کنند، امیدوارم اول انتخاب و در بعد پیروز شوم.
فکرشهر: در سال جدید برای مردم چه آرزویی دارید؟
آرزو می کنم تمام ملت ایران پیروز، سربلند و موفق باشند و به ورزش اهمیت بیشتری بدهند.
فکرشهر: شعار شما در زندگی و در ورزش چیست؟
همه افرادی که در جامعه رو به سوی ورزش آورده اند، هیچگاه ورزش را ترک نکنند.
فکرشهر: حرف آخر؟
عده ای از معلولین در رشته پرتاب نیزه در شهر برازجان فعالیت داریم، مدال و مقام هایی هم کسب کرده ایم، اما واقعا مسئولین شهر برازجان از مهیا کردن یک زمین چمن برای ما معلولیند، عاجزند. سه نفر در رشته پرتاب نیزه داریم با دو نیزه تمرین می کنیم. نوبت به نوبت به دلیل نداشتن نیزه کار و تمرین می کنیم. آیا خرید چند نیزه و مهیا کردن زمین چمن برای معلولینی که افتخار استان بوشهر و شهر برازجان هستند کار سختی است؟ از مسئولین خواهشمندم مشکلات ما را بدانند و در رفع این مشکلات کوشا باشند. از مربی ام خانم فاطمه تشنه دل هم واقعا تشکر می کنم، به خاطر زحماتشون و همچنین از خانواده ام که همیشه حامی من بوده اند.