فکرشهر ـ کامبیز کشاورز: امروز از سر ناراحتی به خاطر نیش کنایه برخی دوستان و همشهریان از نبود آب واتفاقات ناخوشایند دیگر ازجمله بیکاری و و و یک فلاش بک زدم وبه حساب کتاب وروز شمار بی آبی افتادم، تقویم را، که باز کردم. برایم دو روزش دراین گرمایی مرداد ماه بسیار جالب بود، که ناخوداگاه مرا به تأمل وقلم زدن واداشت.
17 مردادماه 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران که مستقر در مزار شریف افغانستان بود، به همراه 8 نفر از کارکنان سرکنسولگری ایران، در این شهر توسط عوامل گروه طالبان کشته شدند.
سال ها قبل در چنین روزی، 17 مردادماه 1377 حادثه‌ای بزرگ موجب شد کشورمان در یک شوک بزرگ فرو رود. اتفاقی که چند روز بعد از انتشار خبرش، دنیا را تکان داد. شهادت 8 کارمند کنسولگری ایران در مزارشریف افغانستان توسط گروه عقب مانذه طالبان و دفن آنها، در یک گور دستجمعی در پشت دیوار ساختمان کنسولگری. در کنار این 8 شهید عظیم الشأن، نفر نهمی نیز بود که نام بزرگش در تاریخ ایران ماندگار شد.
خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی که مانند تمامی رزمندگان جبهه فرهنگی جان پاکش را در دست گرفت و برای انجام رسالت خطیر و مقدس خبرنگاریش قدم در دل آتش گذاشت.
آری
شهید محمود صارمی درست در روز 17 مرداد 1377 جان شیرینش را تقدیم رسالت خطیراش کرد تا تاریخ ایران همیشه این روز را به نام محمود صارمی و به نام خبرنگاران شریفی بشناسد.
که همچون شهید صارمی رسالت پیامبر گونه خود را در پای هیچ منفعت و مصلحتی ذبح نمی کنند.
آری.
17 مردادماه روز خبرنگار است.
این روز را باید به حرمت صارمی، به حرمت خبرنگار و به حرمت و شرافت قلم پاسداری کرد. مبادا که طهارت و نجابت شغل شریف خبرنگاری فدای منفعت طلبی منفعت طلبانی شود که غیر از منافع خود به هیچ چیز دیگری فکر نمی کنند.
نوزده سال بعد و در 18 مردادماه 1396 باز ایران اسلامی یکی دیگر از هزارها فرزند رشید و قهرمان خود را فدای راهی دید که در همان خط سرخ شهید صارمی و هزاران شهید راه آزادگی و سرفرازی ایران اسلامی جان نازنینش را در طبق اخلاص گذاشت.
18 مرداد 97 مصادف است با شهادت مرد میدان عشق به خاندان عصمت و طهارت، مدافع حریم حرم پیام آور عاشورا، پاسدار قهرمان، شهید محسن حُجَجی عضو «لشکر زرهی 8 نجف اشرف» که در راه دفاع از مرز ارزش های انسانی و الهی، همچون مولایش حسین ابن علی سر مبارکش را تقدیم اسلام کرد.
آری.
روز 18 مردادماه 96، شیاطین و دیوصفتان گروهک متوحش داعش، اگرچه سر از پیکر پاک محسن حججی جدا کردند اما با دست پلید خود گوری کندند که تن ناپاک خودشان را و اندیشهء باطل خودشان را انتظار می کشید.
حالا یک سال از آسمانی شدن محسن حججی می گذرد، اما ملت قدرشناس ایران این داغ بزرگ را همچنان در مقابل چشم خود می بیند، خشم خود از تفکر باطل وهابیت را در دل نگه داشته اند و داغ هجران فرزند نجیب و عزیزش را تا ابد در سینه نگه خواهند داشت.
اینک برخود واجب می بینم، شهادت آن دو شهید بزرگوار را به عموم ملت شریف ایران و مردم خداجوی دشتستان تسلیت عرض نمایم. امیدوارم رفتار و کردارمان چنان باشد که فردای قیامت شرمندهء شهیدان و مولایشان حسین (ع) نباشیم.
بر جوانان انقلابی، رهروان راه سرخ شهادت و حافظان حریم ولایت واجب است که این روز بزرگ را به شایسته ترین شکل ممکن پاس بدارند و نگذارند خون شهید حججی و دیگر شهیدان مکتب عشق، زیر چکمه های زمخت پیاده نظام تهاجم فرهنگی لگدمال شود.
