فکرشهر: اولین برساز مراسمات سینه زنی سنتی برازجان از این کسوت اعلام بازنشستگی کرد.
به گزارش فکرشهر، جمال کازرونی که با همراهی مهدی آخوندزاده نزدیک به 40 سال پیش سینه زنی سنتی بوشهری را در برازجان بنیان نهاده بودند و از آن روز در کسوت برساز در مراسمات اهل بیت و خصوصا ایام محرم و عزاداری امام حسین(ع) خدمت می کرد، به دلیل مشکلات جسمی از این کسوت اعلام بازنشستگی کرد.
در متنی که وی درباره کناره گیری و خداحافظی از برسازی منتشر و نسخه ای از آن برای فکرشهر ارسال شده، آمده است:
بنام خدا
ان فی قتل الحسین (ع) حراره فی قلوب المؤمنین لا تبرد ابدا
همانا از قتل حسین (ع) آتشی در دل های مؤمنان فروزان است که هرگز به خاموشی نگراید.
سلام دوستان بهتر از جانم
هم اکنون که این پیام را مینویسم تمام پهنای صورتم را اشک فرا گرفته است.
تقریبا ده ساله بودم وقتی که دسته سینه زنی مسجد جنت به منزل شادروان اقای اعتصامی میرسید و در انجا سینه زنی سنتی برگزار میکردند. کم کم با نام حسین ع و عشق به حضرتش اشنا می شدم. و هر سال این عشق و دلدادگی فروزان تر و با معرفت تر می شد.
ورود به مسجد قلعه با وجود شلوغی و بزرگان سینه زنی ان دوره کار اسانی نبود که هر شب با ترفندی میسر میگردید و طنین نام حسین ع تار و پودم را نوازش میداد و اتش این عشق را شعله ور تر و احساس غریبی را در من بوجود می آورد.
سال ها گذشت تا اینکه آشنایی من با حاج مهدی آخوندزاده سرآغاز تحولی شگرف را در جهت خادمی ساحت مقدس اقا ابا عبدالله ع رقم زد.
شرکت فعال ما در مراسمات سینه زنی با نوحه خوانی حاج مهدی در مسجد جنت رنگ و بویی تازه گرفت.
به دلیل مواضع انقلابی مشترک و عشق به امام ره و نیز اغاز جنگ تحمیلی و اشنا شدن با دوستان بسیجی پایگاه خاتم الانبیا قرار عاشقی را در مسجد دلگشا بنا نهادیم ودر انجا به عزاداری پرداختیم و در کنار نوحه خوانی حاج مهدی به منظم کردن صفوف سینه زنی که به سبک قدیم بود می پرداختم.
چند سال به این صورت گذشت تا اینکه در عصر اربعین سال 64 من و حاج مهدی بعد از سال ها به بوشهر رفتیم و در سینه زنی مسجد پیرزن با نوحه خوانی حاج مصطفی گراشی شرکت کردیم. بعد از مراسم مزیت های سبک سینه زنی بوشهری را بیشتر فهمیدیم و تصمیم گرفتیم این سبک را در برازجان اجرا نماییم و این شد سرآغاز تحولی عظیم در سبک سینه زنی شهر برازجان.
اجرای این سبک سینه زنی و تک نوحه خوانی حاج مهدی در مسجد دلگشا دهان به دهان در شهر پیچید و هر شب به تعداد عزاداران اضاف می شد.
در ابتدا با مخالفت هایی روبرو شدیم ولی چون به درستی کارمان ایمان داشتیم با صبر و حوصله و توجیه مخالفان این سبک را جا انداختیم تا آنجا که مساجد دیگر هم مجبور به تبعیت شدند و با آموزش آن ها در برسازی به بهتر شدن مراسمشان کمک کردیم. و این بود که بنده به عنوان اولین برساز شهر برازجان مدال نوکری را به گردن آویختم.
مواجهه با مخالفت ها و سختی های این راه به دلیل عشق به ساحت مقدس آقا ابا عبدالله (ع) هرگز نتوانست در اراده پولادین من خللی وارد کند. و هر سال استوارتر و با برنامه ریزی بهتر به راهم ادامه می دادم و این شد که مسجد دلگشا در زمره یکی از مساجد بزرگ سینه زنی سنتی استان قرار گرفت.
تا اینکه در سال 89 اتفاقی تاثر انگیز فعالیتم را در حیطه حرکتی و بدنی دچار نقص نموده و محدود کرد و اگر نبود لطف و عنایت اهل بیت (ع) شاید همان روزهای اول طومار مرا در هم می پیچید. با وجود این محدودیت و مشکلات عدیده دیگر توانستم با حمایت دوستان هیئتیم و تشویق مردم عزیز به مدت 8 سال به نوکریم ادامه دهم. ولی امسال که 9 سال از آن واقعه می گذرد و بعد از 38 سال نوکری احساس می کنم زمان آن رسیده که بازنشستگی خود را اعلام نموده و این پرچم مقدس و مسئولیت خطیر را به جوان مؤمن و عاشق اهل بیت (ع) هیئت واگذار بنمایم.
الان که این متن را می نویسم بسیار متاثر و گریانم که دیگر این نوکری بخاطر مشکلاتم از من سلب گردیده ولی از آن طرف خوشحالم و رجا واثق دارم که جوان رعنای هیئت از عهده این امر خطیر بر آمده و باعث رونق بیش از پیش عزاداری اقا ابا عبدالله (ع) و سربلندی مسجد خواهد شد. و امیدوارم بتوانم خود در گوشه ای دیگر در کنار سایر عزیزان هیات وظیفه خادمی را انجام دهم.
در همین جا لازم است از کمک و همراهی خانواده ام و همه کسانیکه در این مدت مرا یاری کردند با تمام وجود تشکر کنم و اگر در این مدت باعث ناراحتی و دلخوری کسی شده ام خواهشمندم بخاطر امام حسین (ع) مرا ببخشد.
تا زنده ام عاشق امام حسینم
کوچک همه شما
نوکر امام حسین (ع)
جمال کازرونی
