فکرشهرـ الهام راسخی: جنوب ایران؛ عسلویه؛ جایی که بر خلاف اسمش مکان شیرینی نیست؛ هرچند برای برخی از «ما بهتران»، از عسل هم گواراتر است. اما برای مردم عادی و بومی آن منطقه و ساکنین استان بوشهر مانند زهری است که هر روز بیشتر و بیشتر کامشان را تلخ می کند. از نارضایتی مردم استان بوشهر، به خصوص عسلویه، همین بس که چندی پیش یکی از فعالان اجتماعی برای تهیه گزارش بین مردم عسلویه رفته و هیچ یک از مردم حاضر به مصاحبه با او نشده بودند هیچ، به بدترین شکل ممکن هم با او برخورد کرده بودند. شاید اگر هر کس دیگری هم به جای آنها بود، چنین واکنشی نشان می داد. وقتی روی ثروتمندترین و غنی ترین زمین نه تنها در ایران، بلکه در جهان نشسته اند، اما هیچ سهمی در آن ندارند، انتظار چه واکنشی می توان داشت؟! وقتی فرزندانشان بیکار در شهر انباشته از گاز می چرخند و از سفره هایشان بوی نفت خام بلند می شود، چه توقعی می توان داشت؟ وقتی از گرمی نان در سفره هایشان خبری نباشد، چه توقعی می توان داشت؟ وقتی که برای ورود به شهر، مثل دروازه های شهر جادو باید از دروازه جهنمی فلرهای سوزان بگذری، چه توقعی می توان داشت؟ وقتی در شهر قدم می زنی، انگار کسی شیر گاز را باز گذاشته است، چه انتظاری می توان داشت؟ وقتی مردم بی زبان و مظلوم آن منطقه به واسطه برداشت گاز و نفت، به انواع و اقسام بیماری های تنفسی، خونی، چشمی و... دچار شده اند، چه انتظاری می توان داشت؟ وقتی در شهر عسلویه چشم می چرخانی و هیچ نشانی از پیشرفت، تغیر و رشد نمی بینی، چه انتظاری می توان داشت؟ وقتی با وجود این همه آلودگی های هوا، دریا و زیست محیطی که به واسطه برداشت نفت و گاز روی سر مردم آوار می شود، چه انتظاری می توان داشت؟ وقتی حتی از کاشت درخت برای اندکی تصفیه هوا و کاهش آلودگی خبری نیست، چه انتظاری می توان داشت؟ اما تمام این ها یک طرف و دستور وزیر برای اسکان کارکنان منطقه ویژه در همان منطقه یک طرف دیگر! با این دستور دل مردمانی که از گاز متورم شده بود، به یکباره آتش گرفت. تبدیل نیروهای اقماری به روزکاری! ماجرا از این قرار است که بهمن ماه سال 96 و پس از طرح زمزمه هایی در این باره در سال 95، با دستور وزیر نفت و موافقت شورای اداری و استخدامی صنعت نفت، اجرای طرح حذف فعالیت‌های اقماری در صنعت نفت و تبدیل کار اقماری به نوبت کاری یا روزکار در تمامی شرکتهای اصلی و فرعی تابعه وزارت نفت (به استثنای کارکنان شاغل در سکوها و جزایر) ابلاغ شده است. بر اساس این طرح، فعالیت اقماری در قالب 14 به 14 کارکنان قراردادی و پیمانکاری شاغل در این سازمان از آبان ماه امسال و در قالب پیمان‌های جدید ممنوع شده و همه این کارکنان باید در منطقه عسلویه و یا شهرهای همجوار اسکان داده شوند. اجرای این طرح در حالی انجام می شود که حتی صدای انتقادهای معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست نیز از وضعیت عسلویه درآمده که «عسلویه جای سکونت نیست و باید تخلیه شود».
این چه صیغه ناهمگونی است؟! این درد را کجای دلشان بگذارند؟! شهر کوچک عسلویه که مکان سالمی برای هیچ جنبنده ای نیست، این همه نیرو به علاوه خانواده هایشان را کجا می تواند در خود جا دهند؟ نه شهر این همه خانه دارد نه کسی توان خرید یا اجاره خانه هایی را دارد که به واسطه حضور شرکت های نفتی سر به فلک گذاشته و دست هیچ کسی به آن نمی رسد؛ هر چند وزارت نفت گفته که بر اساس موافقت شورای اداری و استخدامی صنعت نفت، تسهیلاتی برای اسکان کارکنان اقماری در مناطق عملیاتی از جمله پرداخت وام خرید و یا اجاره مسکن بدون بهره به صورت 12 ساله و با کسر از حقوق در قالب اقساط به میزان 50 میلیون تومان تصویب شده است و میزان وام مسکن برای کارکنان دارای پایه سازمانی 15، مبلغ 50 تومان تعیین شده که به ازای افزایش هر پایه،10 درصد به حجم وام آنها افزوده می شود؛ مبلغی که در مقایسه با قیمت های واقعی مسکن در منطقه، مبلغ بسیار ناچیزی است! علاوه بر آن، آنجا برای بچه های خودشان هم به اندازه کافی مدرسه ندارند، چه برسد به فرزندان کارکنان منطقه ویژه.
اصلا روی چه حسابی؟ طبق چه منطقی این همه آدم سالم را مجبور کنند در جایی زندگی کنند که نه زیرساخت های مناسب برای زندگی این جمعیت را دارد و نه هوای سالمی دارد؟! مگر کارشناسان محیط زیست بارها نگفته اند که آلوگی هوای عسلویه 100 برابر تهران است؟! مگر نمی گویند کسی که سه روز در منطقه ویژه بماند خونش آلوده است و دیگر نمی تواند به کسی خون بدهد؟! پس این فکر از کجا ناشی می شود؟! چه دست شومی پشت پرده در جریان است تا جریان روتین زندگی تعداد زیادی را بر هم بزند و سلامتی آدم ها را قربانی منافع خودش بکند؟! آیا آلودگی و هوای خفه شده از نشت گاز را نمی بینند؟ آیا می خواهند کاری که نتیجه اش مثل روز روشن است را پیاده کنند تا دودش تنها به چشم مردم برود؟
در خصوص پیگیری موضوع، «فکرشهر» با نمایندگان استان بوشهر در مجلس تماس گرفت تا نظر ایشان را در این باره جویا شود؛ ولی به جز محمدباقر سعادت ـ نماینده مردم دشتستان در مجلس ـ کسی پاسخگوی تماس ها نبود و البته «سعادت» نیز در این زمینه اظهار بی اطلاعی کرد و گفت «اطلاع دقیقی از موضوع ندارد»؛ در حالی که سکینه الماسی ـ نماینده مردم عسلویه، جم، کنگان و دیر در مجلس شورای اسلامی، از تاثیرگذارترین افراد در اجرای این طرح بوده است.
اما این عدم پاسخگویی ها و بی اطلاعی ها، دردی از مردم منطقه و کارکنان پارس جنوبی دوا نمی کند؛ کارکنانی که در گفت و گو با «فکرشهر»، از اجرای این طرح و مشکلاتشان می گویند:
- سال 90 رهبری به عسلویه آمده بودند. ایشان موافق روزکاری کارمندان در اینجا نبودند، چون واقعا شرایط زندگی در اینجا فراهم نیست. حتی رئیس سازمان محیط زیست گفته که عسلویه جای زندگی نیست و باید تخلیه شود چون شرایط زندگی را ندارد. چون به لحاظ زیر ساختی کمبود دارد. زیرساخت درمانی ندارد. بیمارستانی که پزشک متخصص داشته باشد، ندارد. درمانگاهی بوده که ارتقائش داده اند و تبدیلش کرده اند به بیمارستان. اگر برای کسی مساله حادی پیش بیاید باید او را به اطراف انتقال بدهند. دوم اینکه تعداد واحدهای مسکونی که کفاف اسکان نیروها و خانواده هایشان را بدهد نیست. تعداد واحدهای خالی در عسلویه شاید به 40 یا 50 تا آپارتمان خالی برسد. در حال حاضر 2000 نیرو داریم اگر میانگین آن ها را بگیرم با خانواده هایشان حدود 5 یا 6هزار نفر می شود که شرایط اسکان آن ها فراهم نیست. در ضمن همین تعداد اندک ساختمان های خالی هم زیرساخت مخابراتی درستی ندارد. دکل مخابرات ندارد و تلفن همراه در آنجا آنتن نمی دهد. سومین موضوع هزینه اسکان است. اگر الان شما بخوهید یک واحد مسکونی بسیار معمولی بگیرید بین یک و نیم تا 2 میلیون اجاره ماهیانه اش است، به جز 20 یا 30 میلیون پول پیشی که از شما می گیرند؛ اگر این اتفاق بیفتد قطعا هزینه اجاره خانه از این هم بیشتر خواهد شد. به لحاظ ساختار بهداشتی و ایمنی، آمار سرطان، بیماری های نوزادان و بچه ها در آنجا زیاد است، با موادی که از پتروشیمی ها و پالایشگاه ها منتشر می شود. بنزن، اتان و فلرها همگی سرطان زا هستند. به قول بچه ها ما داریم در اینجا پول خونمان را می گیریم. موضوع دیگری که وجود دارد این است که ما از همه نقاط ایران همکار داریم. اگر طرح روزکاری اجرا شود آن ها مجبور هستند با 5 - 4 نفر در یک جا خانه بگیرند؛ همین موضوع باعث ایجاد فساد اخلاقی و مشکلات اجتماعی در عسلویه می شود. عواقب بد زیادی دارد. این مساله خودش باعث می شود کسانی که متاهل هستند و نمی توانند خانواده شان را به عسلویه بیاورند، کارشان به طلاق بکشد؛ زیرا فردی که در ماه، 20 روز از زن و بچه اش دور باشد، قطعا در روابط خانوادگی اش تاثیر می گذارد. موضوع را از هر زاویه ای که بررسی کنیم، عواقب جبران ناپذیری دارد. وزارت نفت استارت این کار را زده ولی قرار بوده که اول زیرساخت ها فراهم شود، بعد این اتفاق بیفتد الان دو سال از این موضوع گذشته، اما هیچ اتفاقی در رابطه با کارهایی که قرار بوده انجام شود، نیفتاده و قرار است از اول آبان اجرایی شود. خود خانم الماسی نماینده مردم عسلویه هم گفته است منظورم (اجرای این طرح) برای مدیران بوده است نه کارمندان.
- یکی از اهداف این طرح این است که نیروهای غیربومی فرار کنند و از این منطقه بروند، اما خود نیروهای استان بوشهر بیشتر نگران این موضوع هستند و اعتراض بیشتری دارند. یکی از دلایلی که می خواهند این کار را بکنند، تعدیل نیرو است. می خواهند نیروهای بومی کنگان جذب شوند. این طرح قرار بود بین نیروهای رسمی به صورت داوطلبانه پیاده شود، اما بعدها که دیدند باید وام بدهند و سخت است، یکهو روی نیروهای پیمانکاری و قراردادی چرخیدند. پرسنل خیلی نگران هستند چون با اجرای این طرح مشکلات زیادی به وجود می آید که اصلی ترین آن ها الودگی هواست. سرپرست بهداشت شرکت ملی صنایع پتروشیمی به مدیران پتروشیمی نامه زده بود که نتایج سه سال نمونه برداری نشان داده که بنزن، سرطان زاست که در کلیه شرکت های پتروشیمی وجود دارد و باید حضور نیروها در منطقه کمتر شود. دوم بحث زیرساخت است. هفته پیش امام جمعه عسلویه در خصوص کمبود فضاهای آموزشی گله مند بود و گفت که فضای آموزشی کافی نداریم. زیرساخت کافی وجود ندارد که 2000 خانواده را بیاوریم عسلویه. مورد دیگر اینکه یک عده ای بابت حضور نیروها منفعت می ؛ دلالان و بسازوبفروش ها هستند. اجاره ماهیانه یک خانه در عسلویه کمتر از یک و نیم میلیون نیست. اگر این طرح اجرا شود، قطعا بیشتر خواهد شد و به 2 میلیون و یا بیشتر خواهد رسید. مساله دیگری که وجود دارد، مخالفتی است که خانواده های کارمندان دارند و راضی نیستند که بیایند و در اینجا زندگی کنند. یعنی فرم زندگیشان به هم می خورد. خیلی از کارمندان بچه هایشان در یک سطح از زندگی هستند، حالا بیایند عسلویه چکار کنند؟ و همین باعث مشکلات خانوادگی شده است.
- مادر من ۶۲ ساله است و چندتا بیماری دارد. بنده پدرم فوت شده و برادر ندارم و کسی به جز من نیست که به مادرم رسیدگی کند. با اجرایی شدن طرح روزکاری، من باید مادرم را چه کار کنم؟
- در مورد مبحث روزکاری باید به موارد و مشکلات فراوان از جمله بحث آلودگی بسیار بالای محیط و عدم وجود زیر ساخت های آن از قبیل آموزشی، بهداشتی، مسکن و نبود تفرجگاه یاد کرد که وجود همه این مشکلات خود باعث بار روانی بسیار زیاد بر خانواده ها می شود. در شغل های شیفتی، مشکلات دیگری هم وجود دارد و نمونه آن فردی که دوازده ساعت شیفت بوده، در دوازده ساعت استراحت خود نیاز به خواب و استراحت مطلق دارد؛ ولی وقتی خانواده در کنارش باشند به مرور خانواده هم با توجه به نیازهای خود برای تفریح و خوش گذرانی، چون این مهم یا تامین نمی شود و یا به طور کامل تامین نمی شود، باعث بروز ناراحتی و مشکلات می شود و در نهایت، فرد نیز از آمادگی روحی و روانی کامل برای شیفت دادن برخوردار نیست. مشکلات دیگر اینکه افراد به سختی توانسته اند بعد از سال ها، سر پناهی برای خود تامین کنند و با این طرح، افرادی که محل سکونت فعلی آنها بیش ترین ارزش ریالی را دارد، با توجه به گرانی و تورم بالا در اجاره بها، رهن و یا خرید واحد مسکونی، باز هم یا توان انجام آن را ندارند و یا به سختی می توانند انجام دهند؛ دیگران هم که ارزش واحد منطقه فعلی سکونت خود از منطقه عسلویه کمتر است، با چه مصیبتی برای تهیه مسکن مورد نیاز خود روبرو هستند. افرادی که همسرشان شاغل است، فرزند و یا همسر بیمار دارند که نیاز به دارو و درمان خاص است هم از جمله مشکلات این طرح است. انشا اله که با تدبیر وزیر محترم نفت و دیگر مسوولین، این طرح لغو و موجبات رضایت پرسنل فراهم شود.
- من بوشهری ام و با روزکار شدن مخالف هستم، زیرا پدر و مادرم پیش من زندگی می کنند و مادرم مریض است وماهی یک بار باید دکتر شیراز او را ببیند و هوای عسلویه خیلی آلوده است و بچه هایم هم از روزکار شدن بنده خیلی ناراحت هستند.
- من پیمانکار که از طرف شرکت نفت برای نیروی رسمی و یا قراردادی جهت کمک هزینه مسکن هیچ گونه حمایتی نمی شوم؛ خانه من در شهر کوچک ما در استان بوشهر، شاید خوشبینانه ۳۰۰ هزار تومان کرایه داده شود؛ آیا با حقوق 3 یا 4 میلیون می توانم خانه درعسلویه با اجاره 2 میلیون کرایه کنم؟
- مشكلاتی بزرگ تر از اين نيست كه اجاره منزل در زمان ارزانی دلار در عسلويه یک میلیون و 200 هزار تومان بود، آن هم تك خواب بسيار كوچك! در ضمن خانم بنده دانشگاه پزشكی فسا درس مي خواند؛ چه جوری خانه ام را بيارم اينجا؟! كل سال جز عيد و تابستان، اكثر مواقع كلاس دارد، ضمن مادر بنده هم سكته ناقص كرده و بوشهر هستند، بايد سر بزنم؛ چه جوری به ٣ قسمت تقسيم شوم؟
- بچه من آسم دارد. تو این هوا نمی توانم بیارمش. پارسال عید آوردمشان کنگان؛ بعد که بردمشان خانه خودمان دو هفته طول کشید تا خوب شد. با کرایه ها و رهن های سر به فلک کشیده کنگان، اصلا امکان پذیر نیست که بخواهم بیارمشان. من در خانه خودم نشستم از پس مخارجم بر نمی آیم، چه جوری بیارمشان اینجا؟ با کدام پول؟!
- هرکسی برای روزکار شدن به شکلی یک مشکلی دارد. البته گفتن این مشکلات افتخاری برای کسی ندارد چون زندگی و حریم خصوصی افراد فقط و فقط مال آن شخص است و کسی ازش خبر ندارد، خدا کند مسوولان موقع شنیدن این حرفا نگویند «تا دیروز با دمتون گردو میشکستین تا گفتیم بیایید روزکار بشین هزار تا بهانه دارید در میارین».
- من بعد 13 سال زندگی متاهلی توانستم صاحب یک واحد مسکن مهر بشوم. از اسمش معلومه چی هست! مسکن مهر یا بهتر است بگویم مسکن ارزان قیمت که با این اوضاع و احوال مملکت بیشتر از 30 میلیون قیمت ندارد و تا 12 سال باید قسط بدهم. در حال حاضر از مادرم نگهداری می کنم، چون نزدیک به 10 سال است که زمین گیر شده و نمی تواند حرکت بکند. پدرم بازنشسته شده اما همچنان به کار کردن بعد از بازنشستگی رو آورده چون مخارج زندگی آن هم در تهران سر سام آور است. حدود یک سال است که از همسرم جدا شده ام و با پسر 7 ساله ام که امسال تازه رفته مدرسه، به همراه پدر و مادر خودم زندگی می کنم. آن دو هفته ای که نیستم، مادرم با این وضعیتی که دارد از پسرم نگهداری می کند. آیا به نظر شما با این شرایط می شود روزکار و ساکن اینجا شد؟
- در واقع ما نیروهای پیمانکاری گوشت قربانی شده ایم که هرکس برسد آن را تقسیم می کند. به خدا قسم از روزی که حرف روزکاری پیش آمده هوش و گوشمان نصف شده و اصلا دل و دماغ کار کردن نداریم. خانمم و دو تا بچه هایم مشکل درمانی دارند؛ با خودم چهارتایی هر ماه بیمارستان مطهری شیراز زیر نظر دکتر هستیم و حساسیت فصلی داریم و پزشک معالجمان پرفسور عماد است و اصلا با آمدن خودم به عسلویه مخالف است چه برسد به آمدن خانواده ام.
- بنده دو تا فرزند دارم که هر دو آلرژی بسیار شدید دارند. پارسال خانه ام عسلویه بود. هر دو عفونت شدید گلو گرفتند. دکتر بهم گفت بچه هایت سم تنفس می کنند. بچه هایت نباید آنجا باشند. بهش گفتم مجبورم، چیکار کنم؟ گفت چند سال عسلویه هستی؟ گفتم 15 سال. در جواب بهم گفت اگر پس اندازی داری برو یک مشت گوسفند بخر چوپانی کن، البته بابت این حرفش عذرخواهی هم کرد و گفت اگه سلامتی بچه هایت برایت مهم است، برگرد.
- خانم من حاضر به آمدن به عسلویه نیست. به زور هم نمی توانم بیارمش. درثانی مساله تحصیل پسرم هم هست. من پسرم را مدرسه غیر انتفاعی ثبت نام کردم؛ نمی توانم بیخیال این هزینه ای که کردم بشوم. مورد بعدی بحث کرایه یا رهن خانه است؛ ما همین الانش هم تا خرخره زیر قسط و بدهکاری هستیم. توان پرداخت کرایه خانه را ندارم.
- سرکار خانم سکینه الماسی، نماینده محترم مردم شریف عسلویه، کنگان، جم و دیر در مجلس شورای اسلامی
با سلام
این روزها بیش از دو هزار نفر از نیروهای سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس (عسلویه) در بدترین شرایط روحی و روانی قرارگرفته اند، نیروهای قرارداد مستقیم و پیمانکاری که هر کدام بین 10 تا 20 سال سابقه کار در سازمان منطقه ویژه دارند، نیروهایی که در صنعت نفت از کمترین حقوق و مزایا بهره مند هستند، نیروهایی که از فردای خود هم خبر نداشته و هیچ امنیت شغلی ندارند و علیرغم این همه سابقه کار ممکن است به خاطر منفعت دیگران از کار بیکار شوند، نیروهایی که بیش از یک ماه است فریاد می‌زنند و با همه مسوولین مکاتبه کردند، اما انگار این نیروها که میزبان همه این مسوولین بوده اند، هیچ اهمیتی ندارند، نیروهایی که حتی مدیرعامل شان هم حاضر نشده درددل آنها را گوش دهد، نیروهایی که رسانه های استان بوشهر هم که باید صدای مردم باشند، نه صدای عده ای خاص، به خواب رفته اند و نرخ سرویس مدارس فلان شهرستان را رسانه ای میکنند اما سرنوشت دو هزار نیرو و خانواده اشان که پنجاه درصد آن نیروهای استان بوشهر (بومی) هستند، اصلا برایشان مهم نیست، نیروهایی که مثل همه مردم کاسه صبری دارند و علیرغم فشارهای اقتصادی این روزها، صبر پیشه کردند تا مسوولی به دادشان برسد، اما ظاهرا مسوولین فراموش کرده اند که یار مظلومانند نه طرفدار پرکردن جیب منفعت طلبان! نیروهایی که هزاران مشکل دارند و جایی برای مشکل جدید ندارند. نیروهایی که اگر پای صحبتشان بنشینید حتی سنگ دل ترین افراد هم به حالشان می گریند، نیروهایی که حتی در جلسه ای که با حضور جنابعالی به همراه آقای امیریان و مسوولین بانک مسکن در سالن آمفی تاتر ساختمان همایش های منطقه ویژه برای استارت طرح اجباری برگزار گردید، جایی در صحبت‌های آنها نداشتند و این ودیعه مسکن و حمایت‌های طرح اسکان را که این روزها مسوولین وزارت نفت رسانه ای کرده اند، صرفا برای نیروهای رسمی در نظر گرفتند و آن هم در ابتدا به صورت اختیاری، که اجرا نشد، نیروهایی که ظاهرا مشکلاتشان مهم نیست و باید تاوان تخلفات و منفعت طلبی عده ای خاص را بدهند؛ در یک ماه اخیر صحبت‌های زیادی مطرح شده که اجرای طرح روزکاری و ساکن شدن بیش از دو هزار نیروی سازمان منطقه ویژه در عسلویه و شهرهای اطراف با اصرار خانم الماسی در حال انجام می باشد، اگر این مطلب را تایید می فرمایید، لازم است چند نکته به عرضتان برسانیم تا کمی به عواقب آن فکر کنید و ما و خانواده هایمان را نابود نکنید:
یکی از اهداف روزکار کردن پرسنل سازمان منطقه ویژه، تعدیل نیروست، شما به عنوان نماینده مردم به جای اینکه با کمک سایر نمایندگان استان بوشهر طرح های اشتغال زایی راه اندازی کنید، آستین بالا زده و یک تنه قصد دارید نیروهای سایر شهرستان های استان بوشهر را بیکار نمایید تا از نیروهای حوزه انتخابیه خود برای تبلیغات انتخابات پیش رو استفاده کنید، آیا نماینده مجلس شدن به این قیمت ارزشی دارد؟؟
تا جایی که ما اطلاع داریم استان بوشهر بومی منطقه محسوب می شود، اما ظاهرا شما قصد تجزیه استان بوشهر را دارید!
مردم خوب و فهیم عسلویه، جم، کنگان و دیر می دانند که شما اگر قرار است کاری اساسی انجام دهید، ابتدا کاری برای این آلودگی سرطان زا انجام دهید، محیط های آموزشی، تفریحی و درمانی مناسب و در شان این مردم احداث کنید، شما نه تنها اقدامی برای این موضوع انجام نداده اید، بلکه قصد دارید با سرازیر نمودن دو هزار خانواده به این شهرها، ضمن گرفتن همین فضاهای محدود (که امامان جمعه بارها و بارها گلایه نموده اند)، قیمت زمین، مسکن، اجاره و مایحتاج زندگی این مردم را چند برابر کنید.
- درعسلویه و شهرهای اطراف، کنگان، دیر و جم، نبود زیرساخت و امکانات پزشکی، تفریحی، فرهنگی، ورزشی، که هم اکنون دچار مشکل هستند، پس از گذشت سال ها از این مساله، در این منطقه که در کنار تاسیسات نفتی قرار گرفته اند، هیچگونه اقدام موثر و مفیدی صورت نگرفته که حتی اهالی این شهرستان ها هم خود دچار مشکل هستند؛ چگونه می شود این همه پرسنل را دراین منطقه جا داد؟ در صورت آمدن پرسنل به عسلویه، گرانی و افزایش قیمت زمین ها و اجاره خانه که هم اکنون روز به روز شاهد آن هستیم، که با شنیدن اسکان پرسنل در عسلویه در این روزها سیر صعودی پیدا کرد. پرسنلی که به صورت قرار دادی و پیمانکاری در سازمان منطقه ویژه مشغول به کار هستند، جز اقشار کم درآمد هستند که در این شرایط اسفاربار اقتصادی که روز به روز سفره کارگران کوچیک تر می شود، قادر به پرداخت هزینه اجاره منزل نیستند. یا خیلی ها که با تمام سختی ها خانه ای در شهرستان خود گرفته اند و در حال حاضر مشغول پرداخت اقساط ساختمانی که خرید کرده اند، هستند، چگونه می توانند بعد از چند سال که صاحب مسکن شده اند در شهرستان خودشان همه چیز را رها کنند و به عسلویه بیایند؟
- خانم بنده قریب به ٨ سال است به بیماری لوپوس، چیزی شبیه سرطان ولی با این تفاوت که سرطان با دارو کنترل نمی شود ولی لوپوس کنترل می شود، مبتلا شده و می بایست تحت نظارت و کنترل دکتر باشد و مرتب آزمایش مخصوص انجام بدهد. اینجا نه آزمایشگاهی است و نه امکاناتی برای این بیماری یا باید بروی بوشهر یا شیراز برای انجام آزمایش و... و عملا می بایست یک روز برای آزمایش بروید و یک روز برای جواب آزمایش و یک تاریخ برای مراجعه به دکتر.
- بنده هم خانمم شاغل است و هم بچه ام مریضی خاص دارد که اصلا و ابدا نه امکاناتش درعسلویه است و نه آب و هوای عسلویه براش خوب است.
- متاسفانه زمانی که خانمم حامله بود، در عسلویه زندگی می کردیم و پسرم که به دنیا آمد، آلرژی داشت و به کمترین آلودگی و حتی باد کولر حساس بود و تا مدت ها سرفه می کرد.
- طرح روز کاری مشکلات زیادی برای کارکنان شاغل در عسلویه به وجود می آورد. با طرح اقماری که هدیه رهبر انقلاب به این قشر کارگری در عسلویه است، ما توانسته ایم به پاره ای از مشکلات زندگی فائق بیاییم ولی طرح روزکاری، مشکلات را دوچندان می کند. بنده پدرم مریض است و زیر نظر متخصص داخلی باید هر هفته معاینه بشود و طبق دستور پزشک در خانه برایش دارو تجویز می کنم. مشکل بعدی این که دو فرزند مدرسه ای دارم که با گذشت نزدیک به یک ماه از مدرسه، امکان تغییر دادن مدرسه برایشان غیر ممکن است. مشکل بعدی اجاره نشینی در عسلویه است که هزینه گزافی برای ما به همراه دارد و باعث پر کردن جیب سوداگران می شود. کمبود امکانات آموزشی و رفاهی و بهداشتی در یک محیط آلوده، باعث سردرگمی خانواده می شود، آن هم به یک باره جمعیت انبوهی به یک منطقه سرازیر بشود که هم مشکلات مردم بومی منطقه و هم خانواده کارکنان را دوچندان می‌کند.
- من شش ماه پيش به خاطر سيزده سال حضور در عسلويه دچار سكته قلبی شدم وعمل باز انجام دادم و دكتر توصيه كرد به هيچ وجه در شرايط هوای ناسالم و آلوده صنعتی قرار نگيرم، ولی به خاطر قسط و بدهكاری مجبورم سركار حاضر بشوم. از مسوولين خواهشندم طرح روزكاری را اجرا نكنند تا حداقل دوهفته از آلودگی دور باشم.
- بنده چون تك فرزند هستم و سرپرست مادرم هستم و پيش خودم زندگی می كند و مادرم بيماری تنفسی دارد و به شدت هوای عسلويه برای ايشان مضر است از مسوولين خواهشندم تنها دارايی ما را (مادرم) در معرض خطر قرار ندهند.
- من همسرم کارمند رسمی دانشگاه علوم پزشکی است و نمی توانم واقعا با طرح روزکار کار کنم. بیماری فرزندم هم هست. دکترش شیراز است. من خودم اهل کنگان هستم، اما زندگی ام شيراز است. اگذ کنگان امکانات داشت که الان در شیراز زندگی نمی کردم!
- بنده خانمم در آموزش و پرورش استان فارس هستند و امکان انتقالی از فارس به بوشهر امکان پذیر نیست وهمچنین دارای فرزند معلولی هستم که دارای مشکلات چشمی، گوش و تعادل حرکتی هستند و در عسلویه از امکانات ثانویه پزشکی برای فرزندم مهیا نیست و نیازبه مراقبت ویژه هم دارد. امکان اینکه در عسلویه زندگی کنم نیست.
- من به خاطر مریضی مادر خانمم که مدت 7 سال به خاطر سکته مغزی در بستر افتاده اند و مشکل ریوی هم پیدا کرده اند و در منزل بنده نگهداری می شود و عسلویه از امکانات ثانویه پزشکی هم برخوردار نیست، امکان زندگی کردن در عسلویه را ندارم.
- همسرم شاغل است که انتقال ایشان با سابقه 10 سال به بالا در گمرک بوشهر به عسلویه امکان پذیر نبوده و یا اگر با تمام سختی ها و مشکلات قادر به انتقال ایشان باشم، مشکلات دیگری به وجود می آید که مهم ترین آن، آلرژیک بودن فرزندم است. پرونده پزشکی فرزندم موجود و گویای همه چیز است.
- من در منطقه ویژه که مدت پانزده سال است شاغل هستم و از سال ۱۳۷۵ به همراه همسرم به منطقه آمدم و دو فرزند پسر دارم که سرباز و محصل هستند. چندین سال پیش، بعد از پانزده سال اسکان در منطقه، به دلیل مشکلات زیادی که برای خانواده همسر و فرزندانم به وجود آمد، نتوانستیم در منطقه بمانیم و مجبور به ترک منطقه شدم. حالا با داشتن فرزند سرباز و فرزندی که هم مشکل ریوی دارد و هم سال آخر دبیرستان است و باید کنکور بدهد، چطوری می توانم روزکار بشوم؟
- طرح غیرکارشناسی روزکاری در صورت اجراشدن برای بنده و خانواده مشکلات زیادی به همراه دارد. همسر بنده در شهر بوشهرشاغل هستند و امکان انتقالی ایشان به شهری دیگر وجود ندارد و همچنین ما درخانه پدری ساکن هستیم و در صورت این که مجبور به نقل مکان به کنگان یا عسلویه شویم، قادر به پرداخت اجاره و یا رهن منزل در این شهرها نیستیم.
این ها بخشی از گلایه ها و درددل های کارکنان منطقه ویژه پارس جنوبی است که می گویند بخشنامه این طرح از سوی سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس ابلاغ شده و قرار است از آبان ماه، اجباری و اجرا شود؛ هر چند روابط عمومی این سازمان، با صدور بیانیه ای اعلام کرد که هر نوع بخشنامه و دستورالعملی در این خصوص صرفا توسط وزارت نفت به ساختارهای زیرمجموعه اعلام و لازم الاجراست؛ اما اجرای طرح اسکان اقماری مورد نظر وزارت نفت و تبدیل اشتغال 14 به 14 به روزکاری، هنوز در سایر مناطق نفتی و گازی کشور، اجرایی نشده است و به نظر می رسد، این 2000 نفر از کارکنان پیمانکاری و قراردادی شاغل در سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس در جنوب استان بوشهر که اغلب، اهل و ساکن همین استان بوشهر هستند، نخستین قربانیان اجرای طرح اجباری اسکان و روزکاری هستند؛ طرحی که در بدون پایه ریزی اولیه، بدون مطالعه و آماده سازی زیرساخت ها اعلام و اجرا شده است و با این روند و اجرای اجباری آن، باید عواقب ناگواری را به انتظار نشست؛ انتظاری که با این وضعیت، ممکن است زیاد هم به درازا نکشد.
از این رسانه ها که سکوت کرده اند هم می خواهیم یه کم احساس مسئولیت بیشتری به خرج بدن و در کنار مردم باشند
از رسانه های کشوری هم عاجزانه درخواست داریم حداقل یک تحقیق و گزارشی در خصوص این طرح ظالمانه اجباری انجام بدن ،بی شک هر کسی قدمی در این زمینه بزاره دعای دو هزار خانواده پشت و پناهش خواهد بود
کسانی که این گزارش خوب را می خوانند در جریان باشند که ما مردم بومی عسلویه ،کنگان جم ،دیر و .. همین الان هم از کمترین امکانات رفاهی برخوردار نیستیم، همین الان هم در تابستان آب نداریم، همین الان هم در تابستان برق نداریم همین الان هم یک بیمارستان خوب نداریم و هزاران کمبود دیگر
عسلویه آلوده ترین نقطه چهان هست ،جایی که بیست آلاینده از جمله بنزن سرطان زا دارد، به جای اینکه همین مردم بومی و ساکن و کارکنان را از سرطان و هزاران درد نجات دهند می خواهند بقیه رو هم آلوده کنند
متاسفانه هیچ مسیولی هم براش مهم نیست چون منفعت شان در این طرح هست
لطفا و خواهشا صدای این مردم و صدای این کارگران که ابزار شده اند را به گوش آدمهای خوبتر برسانید تا خانواده شا ن نجات پیدا کند
نماینده فلان شهرستان استان بوشهر که زمین‌ها و خانه های حامیانش را برای اجرای این طرح آماده کرده و سرگذشت نیروهای سایر شهرستانهای استان بوشهر برایش مهم نیست باید بداند که این ظلم پایدار نیست
آبروی رسانه های استان بوشهر را حفظ کردی
بقیه رسانه های استان بوشهر خوابند ،لطفا بیدارشان کنید ما از شما می خواهیم این موضوع را تا نتیجه نهایی پیگیری بفرمایین لطفا و خواهشا این موضوع جدی که خانواده دو هزار نفر را نگران کرده را پیگیری کنید
میخواد نیروهای سایر شهرستانهای بوشهر فرار و بر قرار ترجیح بدن و برای انتخابات بعدی حوزه انتخابیه خودش نیرو جایگزین کنه
نماینده های استان بوشهر بقیه هم خوابن ،رسانه ها ی استان بوشهر به جز فکر شهر هم که در سکوت هستند انگار نه انگار اتفاقی داره میفته
بعدا پشیمان می شوید
اگر یه بررسی بشه این نیروهایی که در یکسال گذشته جذب سازمان منطقه ویژه شده چه کسانی معرف شون بوده، چه اهدافی برای جذبشان بوذه شرم آور خواهد بود
جناب آقای سید پیروز موسوی
مدیرعامل محترم جدید سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
با سلام
احتراما ضمن تبریک بابت انتخاب شایسته جنابعالی به عنوان مدیرعامل سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، از شما مدیر توانمند و انسان دوست که در دوران مدیریت قبلی تان در سازمان منطقه ویژه خاطرات خوبی داریم و بی تاب حضور مجددتان هستیم، در ابتدای مسئولیت عاجزانه درخواست داریم، طرح اجباری روزکاری (اسکان خانواده پرسنل در عسلویه و شهرهای اطراف) پرسنل سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس را از وزیر محترم نفت بخواهید متوقف کنند.
بیش از دو هزار نیروی پیمانکاری و قرارداد مستقیم سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس دو ماهی است نه خودشان و نه خانواده شان آرامش ندارند، هر جایی لازم بوده عاجزانه درخواست یاری کردیم، از مدیرعامل وقت سازمان منطقه ویژه مکتوب درخواست کردیم درددلمان را بشنود، اما انگار این نیروها برایشان ارزشی نداشته و تا همین امروز هم حاضر به برگزاری یک جلسه با نگون بختان نشد.
با حضور شما مطمئنا امیدمان بیشتر شده و اطمینان داریم از حق و حقوقمان دفاع خواهید کرد.
لذا لازم دانستیم چند جمله ای هم با شما درددل کنیم تا با نگاه مثبت تان در راستای لغو این طرح اجباری همراهمان باشید.
1.متاسفانه سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس علیرغم دستور اکید وزیر محترم نفت مبنی بر عدم جذب حتی یک نیروی حجمی بدون مجوز، در یکسال اخیر بیش از هزار نیرو در قالب نیروی بالاسری پیمانها جذب نموده که با توجه به نورچشمی بودن این نیروها، مشکلات عدیده ای در غذا، اسکان، حقوق و مزایای سایر پرسنل که بیش از 15 سال عمرشان را در این منطقه گذارنده اند بوجود آمده و روز به روز هم بدتر می شود و یکی از دلایل تصمیم اجرای روزکاری از سازمان منطقه ویژه تعدیل نیرو می باشد یعنی تحت فشار قرار گرفتن نیروهای قدیمی که فرار را بر قرار ترجیح دهند تا جایی برای نورچشمی ها بازگردد. این روزها هم شاهد هستیم کسانی که مسبب جذب نیروها بوده اند به جای اینکه به فکر مشکلات دو هزار نیروی قدیمی باشند، در حال محکم کردن جای پای نیروهای جذب شده یکسال اخیر می باشند.
2.در خصوص آلودگی هوا در عسلویه، سرپرست محترم hseشرکت ملی صنایع پتروشیمی طی نامه ای به کلیه مدیران عامل شرکتهای پتروشیمی نتیجه سه سال تحقیقات را وجود بیست آلاینده از جمله بنزن سرطان زا در هوای عسلویه اعلام و درخواست نمودند میزان حضور کارکنان کمتر شود که به همین دلیل در حال حاضر شرکت پتروشیمی تخت جمشید در دو ماهه گذشته طرح اقماری 2_2اجرا نموده و سایر پتروشیمی ها نیز در حال پیگیری و انجام آن هستند. ما انتظار داشتیم hseسازمان منطقه ویژه هم واقعیت‌ها را اعلام نماید تا با جان و سلامت کارکنان و خانواده شان بازی نگردد. وقتی رئیس محترم محیط زیست کشور با صراحت اعلام می نماید مردم عسلویه یا باید بمیرند یا جابجا شوند یا صنعت گاز و نفت تعطیل گردد و عسلویه جای زندگی برای هیچ جنبنده ای نیست و همین 35 هزار نفری که در حال حاضر زندگی می کنند از کمترین حقوق انسانی محرومند، آن وقت جناب آقای طالبیان مشاور اجتماعی وزیر در سفر به سازمان منطقه ویژه اعلام می نماید رئیس سازمان محیط زیست در خصوص آلودگی عسلویه دروغ می گوید، نباید از خیلی ها انتظار داشت، چون منافع شان یا صندلی شان از هر کسی یا چیزی باارزش تر است. انشاا افراد لایق تری جایگزین گردند.
3.ما در کتاب‌های مدیریت خوانده ایم نیروی انسانی باارزش ترین سرمایه هر سازمان است، اما این واژه ها برای ما غریبه است، در جایی که فقط تزریق نیرو به سازمان را اولویت بر هر چیزی می‌دانند و ظاهرا هیچ مرجع نظارتی هم توان مقابله با آنها را ندارد. لطفا ارزش و اعتبار سازمان را برگردانید و ارزش‌ها را حفظ کنید.
4.خانواده های ما چشم امیدشان به شماست، ناامیدشان نکنید.
جمعی از پرسنل پیمانکاری و قرارداد مستقیم سازمان منطقه ویژه (عسلویه)
97/7/25
مشاور محترم اجتماعی وزیر نفت
با سلام
احتراما همانگونه که مستحضرید و در سفر مورخ 97/7/23 به عسلویه (سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس) که برای موضوع کاری خودتان حضور داشتین، نمایندگان ما نیروهای پیمانکاری و قرارداد مستقیم سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس از فرصت استفاده نموده و با شما در خصوص اجرای طرح ظالمانه و منفعت طلبانه روزکاری (اسکان خانواده ها در عسلویه و شهرهای اطراف) صحبت نمودند.با توجه به جوابهای سربالا و اهمیت نداشتن مشکلات پرسنل برای مسئولی همچون شما، لازم است چند نکته را به عرض تان برسانیم:
1.شما فرمودین هوای عسلویه آلوده نیست و رئیس سازمان محیط زیست کشور در مورد آلودگی هوای عسلویه دروغ گفته و حرفهای ایشان مستند نمی باشد، به راستی مگر مسئولان هم دروغ می گویند؟؟؟!!!
اگر متولی محیط زیست حرف حقی زده و برخلاف میل شما سخنی گفته، آیا دروغ است؟؟
آلودگی عسلویه را نمی شود کتمان کرد، حرفی بزنید که اثباتش سخت باشد. اگر مدیرانتان را قبول دارید، رجوع فرمایید به نامه سرپرست محترم hse شرکت ملی صنایع پتروشیمی که به صراحت وجود بیست آلاینده از جمله بنزن سرطان زا در هوای عسلویه را تایید نمودند.
2.شما فرمودین ما در سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس 285 نیروی اقماری داریم،از صنعتی که نیروی پیمانکاری و قرارداد مستقیم پشیزی ارزش ندارد و جز آمارشان نیست، این جمله از مدیرانش تعجب ندارد. بله 285 نیروی رسمی داریم، آیا دو هزار نیروی پیمانکاری و قرارداد مستقیم سازمان منطقه ویژه انسان نیستند؟؟؟؟ شما که این دو هزار نفر رو اصلا به حساب نمی آورید، پس چرا برای منفعت دوستانتان اصرار بر اسکان خانواده شان در عسلویه و شهرهای اطراف دارید؟؟ برای منفعت آمار خوبی هستند اما مشکلاتشان مهم نیست؟؟؟؟
3.شما فرمودین دخترهای دانشجو تان را در شهرهای محل اسکان فعلی تان رها کنید و در اینجا ساکن شوید!!!! آیا با خانواده خودتان این کار را می کنید؟؟
4.شما فرمودین مطالعاتی برای اجرای این طرح انجام دادین، بله ما هم اطلاع پیدا کردیم که موضوع پایان نامه دانشگاهی هان آسیب های اجتماعی عسلویه بوده و بابت آن هزینه هایی دریافت کردین، اما وقتی از شما سوال شد چند بار به عسلویه سفر کرده اید؟؟ چند روز در عسلویه زندگی کرده اید؟؟ جواب قانع کننده ای نداشتین و سکوت کردید!!!
به راستی کسی که به قول خودتان پایتخت نشین هست از تهران می خواهد عسلویه را آسیب شناسی کند نتیجه اش همین می شود که دیگران را دروغگو و همه چیز را گل و بلبل تعریف می کنید!!!!
ما از یک نفر که بدنبال منافع شخصی خود و منافع افراد خاصی نباشد می‌خواهیم اثرات مخرب اجرای این طرح را آماری بررسی کنند تا فاجعه ای که در حال رخ دادن است و خیلی ها سکوت کرده اند نمایان گردد.
5.شما از اسکان در شهرهایی مثال زدین که ذهن ما را بیشتر مشغول کرد. به راستی شما نگران سرمایه دارانی هستید که قول گرفته اند طرح اجرا گردد، یا باید نگران کارکنان تان باشید که بیش از پانزده سال در این منطقه عمرشان را گذاشته‌اند و با اجرای طرح خانواده شان نابود می گردد. ما از وظایف و مسئولیت های مشاور اجتماعی انتظارات بهتری داشتیم اما ظاهرا این روزها فقط یک سمت هستند.
6.وقتی حرف از قانون زدین و نمایندگان ما اعلام کردند اگر قانون باید اجرا گردد، پس چرا علیرغم دستور وزیر محترم نفت مبنی بر عدم جذب حتی یک نیروی حجمی از سال 93 در سازمان منطقه ویژه بدون مجوز، در یکسال گذشته بیش از هزار نیرو در قالب نیروی بالاسری جذب سازمان منطقه ویژه شدند که حتی بازرسین و مراجع نظارتی هم نتوانستند کاری کنند، شما پاسخ دادین منطقه ویژه تخلف کرده. اگر تخلف کرده ما باید تاوان تخلفات دیگران را بدهیم؟؟؟اگر یکی از اهداف روزکاری تعدیل نیرو عنوان شده، چرا اینهمه نیروی بدون مجوز جذب شده؟؟
7. یک لحظه فقط یک لحظه خانواده خودتان را به جای خانواده ما بگذارید (البته با این تفاوت که حقوق شما بالای 25 میلیون تومان و حقوق ما دو تا سه و نیم میلیون تومان است و شما از تمام امکانات و حمایت‌های وزارت نفت برخوردارید و ما هیچ). اگر خانواده ما برای شما مشاور اجتماعی اهمیتی ندارد، ما خانواده مان را دوست داریم و تحت هیچ شرایطی حاضر به اسکان در عسلویه نیستیم. به سرمایه گذاران و منفعت طلبانی که دندان تیز کرده اند پیام ما را برسانید.
جمعی از پرسنل قرارداد مستقیم و پیمانکاری سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
رونوشت :رئیس محترم محیط زیست کشور جهت استحضار و بررسی ادعای جناب آقای طالبیان مبنی بر دروغ بودن آلودگی هوای عسلویه.
رسانه های محترم استان بوشهر (بجز فکر شهر برازجان) لطفا بیدار نشوید تا همه چیز تمام شود.
انرژی نیوز یا همیشگی ما جهت استحضار.
جناب آقای طالبیان
مشاور محترم اجتماعی وزیر نفت
با سلام
مصاحبه چند روز اخیر شما با انرژی نیوز را گوش دادیم و چون برخی اطلاعات غلط به شما دادند یا شما برای اینکه به اهدافتان در ایام نزدیک به بازنشستگی برسین، قصد گفتن واقعیت ها را ندارین، موارد ذیل را به عرض شما و کسانی که این مصاحبه را گوش دادند می رسانیم :
1.شما فرمودین اجرای طرح روزکاری در صنعت نفت یک تصمیم کلان راهبردی حداقل وزارت نفت و ملی است، اول اگر این تصمیم شامل کلیه نیروهای اقماری رسمی، قرارداد مستقیم و پیمانکاری می شود، چرا در صحبت‌های خودتان اصلا اشاره ای به همه نیروها نکردین و صرفا نیروهای رسمی را در آمارها اعلام می کنید و اگر شامل فقط نیروهای رسمی است، چرا در اولین اقدام آن هم در آلوده ترین نقطه ایران و بدون هیچ زیرساختی از نیروهای مظلوم و بی بضاعت پیمانکاری و قرارداد مستقیم سازمان منطقه ویژه شروع کردین؟؟؟؟ و نکته بعدی اینکه اتخاذ تصمیم و دستورالعمل اجرایی دو مقوله جداست، در صورتی یک تصمیم یا مصوبه می بایست اجرایی گردد که شرایط و زیرساخت آماده گردد نه اینکه با استناد به صحبت‌های سرکار خانم شاهدایی قائم مقام وزیر خانواده نیروها را به این نقطه بکشانیم تا بعد ببینیم سرمایه گذار چه کارهایی می تواند انجام دهد، کجای دنیا این کار را می کنند؟؟ مگر ما موش آزمایشگاهی هستیم؟؟؟اگر این کار شدنی است، شما و سایر متولیان هم پیش قدم شوید.
2.شما فرمودین برای نیروها ودیعه مسکن در نظر گرفتین، نفرمودین چه همکارانی؟؟ باید واقعیت ها را می گفتین و کلی گویی نمی کردین!!! این ودیعه صرفا برای نیروهای رسمی است و آن هم به شرکت‌ها اعلام فرموده اید از بودجه خودشان این کار را انجام دهند و به همین دلیل و عدم استقبال نیروهای رسمی اجرایی نشد. چه کسی حاضر است 65 میلیون تومان بگیرد و خانواده اش را نابود کند، اگر کسی توان پرداخت قسط داشته باشد که از هر بانکی می شود این مبلغ را وام گرفت.
ضمنا بهتر است پژوهش جدیدی در خصوص اجاره مسکن و اصلا وجود مسکن در این شهرها انجام دهید. وزارت نفت همین الان هم به ما بومی های استان بوشهر خصوصا بومی های عسلویه، کنگان، دیر، جم بدهکار است، با این پژوهش‌های آبکی همین حداقل ها را هم از ما نگیرید!!!
3.شما فرمودین بیشترین اقماری را شرکت مجتمع گاز دارد و 65 نفر آنها در شهرهای مهر، پارسیان و لامرد اسکان یافته اند، به نکته خوبی اشاره کردین، خانم شاهدایی هدف اجرای روزکاری و اسکان خانواده ها را توسعه منطقه اعلام نموده اند، اما ظاهرا نمایندگان استان بوشهر باز هم در خواب هستند و به جای توسعه استان بوشهر، با ظرافت پژوهشی شما، در حال توسعه شهرهای استان فارس هستند و باز هم بومی های استان بوشهر نه تنها هیچ منفعتی از این طرح نمی برند بلکه همین ظرفیت های موجود را نیز از دست خواهند داد.
مطمئنا منفعت طلبانی که قرار هست جیبشان با اجرای این طرح پر شود هم در شهرهای استان فارس سرمایه گذاری قابل توجهی کرده اند که انشاا بعدها مشخص خواهد شد و مسئولینی که در شرف بازنشستگی هستند هم امیدشان به اجرای طرح روزکاریست.
4.شما فرمودین تعداد پرسنلی که در سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس می بایست روزکار و ساکن شوند، دو هزار نفر نیست!!!
جای تعجب دارد که اینهمه اطلاعات غلط به شما داده شده یا شاید شما آمار را دقیق اعلام نمی فرمایید.
اگر لازم شد لیست دو هزار نفر نیرو را تقدیمتان میکنیم تا در مصاحبه های بعدی اطلاعات دقیق تری در اختیارتان باشد.
5.شما فرمودین در سازمان منطقه ویژه دو اتفاق افتاده یکی اقماری نداشته و دیگری بیش از اندازه نیرو گرفته و تخلف کرده، اگر هفده سال در یک سازمان تخلف انجام شده و برخوردی صورت نگرفته باید مسئولان پاسخگو باشند یا ما نیروهای مظلوم؟؟؟
اگر نیروی بیش از اندازه گرفته، گناه ما که 15 سال به بالا سابقه کار در سازمان منطقه ویژه داریم چیست که باید تاوان تخلفات عده ای خاص را بدهیم و خانواده مان نابود شود.
انشاا که آمار نیروهایی که در یکسال اخیر جذب سازمان منطقه ویژه شده را دیگر دویست نفر اعلام نکرده باشند. آمار هزار نفر نیروی جذب شده را نمی توانیم بدهیم چون هیچ کسی آمار دقیقی از این نیروهای نورچشمی ندارد.
شما که فرمودید سازمان منطقه ویژه در جذب نیرو تخلف کرده، در جریان باشید بعد از مصاحبه شما هم پنج نفر دیگر جذب شدند. نمی دانیم قسم حضرت عباس را باور کنیم یا دم خروس.
6.شما فرمودین سازمان منطقه ویژه برای خودش مدرسه ای ایجاد کرده، ای کاش در مورد وجود این مدرسه تحقیق بیشتری انجام میدادین و بعد در چنین مصاحبه ای اعلام میشد
قابل توجه جنابعالی و جناب آقای زمانی رئیس محترم تعاملات اجتماعی سازمان منطقه ویژه که این اطلاعات غلط را به شما داده اند (از نیروهای جذب شده یکسال اخیر نیز سهمی داشته اند و از نیروهای استان فارس بوده و بدشان نمی آید روزکاری اجرا و شهرهای مهر، پارسیان و لام
رد پیشرفت داشته باشد) ، آموزشگاه ایران زمین سالهاست در منطقه عسلویه و در شهرک آتی ساز پتروشیمی مستقر بوده و به عنوان یک مدرسه غیرانتفاعی(شخصی) با شهریه بالا فعالیت می کند و بعد از اینکه محل اجاره قبلی از آنها گرفته شده، مثل سایر شرکت‌ها (بیمه و...) که در سازمان منطقه ویژه دفتر اجاره کرده اند، فقط سیزده اتاق یکی از سوله های منطقه ویژه را اجاره نموده و این مرکز، اختصاصی منطقه ویژه نیست و مثل سایر مدارس عمومیت دارد و جایی برای پذیرش دانش آموز ندارد. قابل توجه شما این مدرسه برای هشت ماه سه میلیون شهریه و ماهانه صدو چهل هزار تومان بابت سرویس می‌گیرد و یک ریال تخفیف برای پرسنل سازمان منطقه ویژه هم در نظر گرفته نشده چون این مدرسه فقط مستاجر سازمان منطقه ویژه می باشد و ارتباطی با این سازمان ندارد و بیشتر فرزندان مسئولین و مدیرانی که توان بالایی دارند پذیرفته شده است و با یک تحقیق ساده این ادعاها اثبات می گردد.
مدرسه ای که دیگر جایی برای پذیرش دانش آموز ندارد و شهریه بالای آن در توان ما پرسنل قرارداد مستقیم و پیمانکاری (که از کمترین حقوق برخوردار هستیم) نمی باشد ، یک زیرساخت مناسب از نظر شماست؟؟
لطفا و خواهشا خیلی شفاف و با در نظر گرفتن مظلومیت دو هزار نیرو و خانواده شان بفرمایید چه زیرساختی برای اسکان دو هزار خانواده فراهم کردین؟؟؟ چه اقدامی برای نبود بنزن سرطان زا در هوای عسلویه کردین؟؟
7.شما در جایی از مصاحبه تان فرمودین به نیروها گفتین بروید و راهکار ارائه بدین که چه کارهایی لازم است برای اجرای این طرح انجام شود، ما از شما که استاد مسائل پژوهشی هستین و به گفته خودتان این یک تصمیم راهبردی در سطح وزارت نفت و ملی است، در پژوهش‌هایی که انجام شده می بایست همه این مسائل و راهکارها و مشکلات مشخص میشد و از همین نیروهایی که جز آمار شما حساب نمی آیند نظرسنجی و تحقیق میشد، نه اینکه در تهران آسیب های اجتماعی عسلویه بررسی می گردید.
8.از شما که به کارهای پژوهشی علاقه خاصی دارین یک خواهش پژوهشی داریم، تیمی پژوهشی بررسی نماید هدف از جذب هزار نیرو در یکسال در سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس چه بوده؟؟ (نتایج جالب و بعضا تاسف باری بدست خواهد آمد)
آسیب های اجتماعی وجود این نیروها بر پیکره صنعت نفت و سازمان منطقه ویژه چه خواهد بود؟؟
نیروهایی که جذب شده اند نسبت به سایر افراد جویای کار و نیازمند واقعی چه قابلیت هایی داشته اند؟؟
هر مسئول در سازمان منطقه ویژه چند نیروی نورچشمی را تزریق نموده و این روزها چرا به هر دری می‌زنند تا پایه این نیروها را محکم و به چارت سازمانی نزدیک کنند ؟؟
و در نهایت اینکه بعضی از این نیروها خانوادگی جذب شده اند و فقط جای پدربزرگ ها و مادربزرگ ها خالیست (روحشان شاد)
9.ما از انرژی نیوز عاجزانه درخواست داریم این صحبت‌ها و دفاعیات نیروهای مظلوم و بی پناه را به گوش شما و همه مسئولان امر برسانند و مواردی که اطلاعات غلط داده شده را مورد بررسی قرار داده و نتیجه را اعلام فرمایند.
جمعی از پرسنل قرارداد مستقیم و پیمانکاری سازمان منطقه ویژه (عسلویه)
97/7/26
سرکار خانم شاهدایی قائم مقام محترم وزیر نفت باسلام وقتی شنبه مورخ 97/7/14 مصاحبه شما را در خصوص اجرای طرح روزکاری خواندیم ابتدا از جملاتی که مطرح کردین خیلی شوکه شدیم اما وقتی به خودمان آمدیم دیدیم از شما و مسئولینی که اصلا نیروی انسانی برای آنها اهمیتی ندارد و برای منافع اشخاص خاصی و پوشاندن تخلفات عده ای حاضرند کارگران نابود را در این شرایط اسفبار اقتصادی نابودتر نمایند، انتظاری بیش از این نمی رود. اینکه شما فرمودین این سیاست روزکاری باید از یک‌جایی شروع شود از شما مسئول و مسئولین ............... سوال داریم؟؟؟ مگر ما نیروهای بدبخت پیمانکاری و قرارداد مستقیم که حقوق ناچیزی داریم و همین الان به سختی گذران زندگی میکنیم و بیش از پانزده سال در این منطقه با محرومیت ها، آلودگی های کتمان ناپذیر عسلویه و هزاران درد و بلا فعالیت کردیم تا خانواده مان در آسایش باشند چه گناهی مرتکب شده ایم که مثل موش آزمایشگاهی باید از ما شروع شود؟؟ آیا شما که مصاحبه های آقای کلانتری رئیس محترم محیط زیست کشور را حتما بارها خوانده اید که اعلام نمودند مردم عسلویه یا باید بمیرند یا جابجا شوند یا صنعت گاز و پتروشیمی تعطیل گردد و در عسلویه هیچ جنبنده ای نباید زندگی کند و 35 هزار نفری که در عسلویه زندگی میکنند از کمترین حقوق انسانی محرومند را تا کنون بهش فکر کردین؟؟ آیا آلودگی عسلویه و بنزن سرطان زا تا آبان ماه رفع می گردد؟؟ کارکنان سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس (عسلویه) همانند سایر نیروهای کاری شرکتهای مستقر در منطقه در این آلودگی و محرومیت فعالیت دارند، چرا باید از این کارکنان شروع شود و خبری در سایر شرکت‌ها نباشد؟ سرپرست محترم hse شرکت ملی صنایع پتروشیمی در زمان مدیریت جنابعالی ضمن هشدار دادن آلودگی عسلویه و اعلام لیست بیست آلاینده از جمله بنزن سرطان زا در هوای عسلویه خواستار کم کردن حضور نیروها در منطقه شدند که باستناد همین مکاتبه، در حال حاضر کارکنان پتروشیمی تخت جمشید بصورت اقماری 14_14 تردد می نمایند و سایر پتروشیمی ها نیز در صدد انجام 7_7می باشند. در منطقه ای که علیرغم گذشت بیست سال حتی یک بیمارستان مجهز، یک بیمارستان سوانح و سوختگی، مراکز آموزشی (که همین الان مسئولین محلی نسبت به نبود فضای آموزشی گله مند هستند) و... وجود ندارد و بدلیل آلودگی بیماری‌های آسم، نازایی، سقط جنین به شدت افزایش یافته است، آیا شما می توانید از آبان ماه بمدت یکسال همه زیرساخت ها را آماده کنید و آلودگی که اصلی ترین مشکل و معضل می باشد را رفع نمایید؟؟؟ چرا توسعه منطقه را مستلزم نابود کردن خانواده های بیش از دو هزار نیروی سازمان منطقه ویژه می نمایید؟؟ در بخشی از صحبت‌هایتان فرمودین نیروها در هتل هستند و در نهایت در روزهای آخر بازگشت به منزل گشت و گذار در بازار و خرید سوغاتی دارند، به راستی تعریف شما مسئول از هتل چیست؟؟؟ به نظر شما یک کانکس مربوط به 15 تا 20 سال پیش که هر ساله بدلیل پوسیدگی کف و سقف کانکس باید ایزوگام گردد که کسی از کف کانکس به پایین سقوط نکند و از سقف کانکس باران به داخل نفوذ نکند، برای کارکنان پیمانکاری و قرارداد مستقیم سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس هتل می باشد؟؟ به نظر می رسد کارشناسان و مدیرانی که این مورد را بررسی کرده اند و به شما اطلاعات غلط داده اند، در هتل پتروشیمی ساکن بوده اند و با پول‌های ماموریتی که به حسابشان واریز شده برای خانواده شان سوغاتی خریدند و به حساب ما نیروهای بیچاره نوشتند که پانزدهم هر ماه باید به فکر قرض گرفتن برای مایحتاج زندگی خود باشیم!!!! دیگر چیزی نمی ماند که بخواهیم در بازار گشت و گذار داشته باشیم و سوغاتی بخریم لطفا یکبار هم شده با عینک واقع بینانه مسائل را نگاه کنید و به جای این دستورات غیر کارشناسی و منفعت طلبانه برای عده ای خاص، یک سوال از مدیرانتان بپرسین که علیرغم دستور وزیر محترم نفت در خصوص اینکه از سال 93 حتی یک نیروی حجمی هم نباید به نیروهای سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس اضافه گردد، چرا و با چه مجوزی در یکسال اخیر بیش از هزار نیرو در قالب نیروی بالاسری پیمانها (که اکثرا هم غیر بومی بوده اند) جذب سازمان منطقه ویژه شده اند و در کلیه واحدهای سازمان حتی واحدهای حساس به کارگیری شده اند و علیرغم حضور بازرسین وزارت نفت و... نه تنها جذب این نیروها متوقف نشده بلکه در هفته های اخیر و حتی در تاریخ 97/7/1 هم نیرو جذب نموده اند و روزانه این نیروها بیشتر و بیشتر می شوند!!؟؟ اگر یکی از اهداف روزکاری تعدیل و فراری دادن نیروهایی می باشد که بین ده تا بیست سال عمر خود را در این منطقه گذارنده اند، که هم نماینده محترم مردم کنگان، عسلویه، جم در مجلس شورای اسلامی این موضوع را به عنوان یک شو تبلیغاتی برای انتخابات آینده مجلس در حوزه انتخابیه خود مطرح نموده و هم در مکاتبات وزارت نفت به آن اشاره شده، پس چرا این نیروها را جذب می کنند؟؟؟ آیا هدف جا باز کردن برای نیروهای نورچشمی که اکثر مسئولین سازمان منطقه ویژه، مسئولین استان بوشهر و کشور که در برابر این طرح ظالمانه سکوت کرده اند، در این تعداد نیرو سهیم بوده اند و الان حاضرند برای حفظ آنها همه چیز را زیر پا بگذارند نیست؟؟ البته اینکه نماینده ای به همراه حامیانش هم زمین خریده اند یا ساخت و ساز کردند و با اجرای این طرح پول هنگفتی به جیب خواهند زد هم بماند. آیا تاوان تخلفات مدیران، منفعت طلبی عده ای خاص و تصمیمات غیرکارشناسی را باید ما نیروهای قرارداد مستقیم و پیمانکاری سازمان منطقه ویژه و خانواده هایمان بدهیم؟؟ در پایان فرموده اید برنامه ریزی ما برای توسعه منطقه هم هست تا نیروهای بهتری جذب شوند!!!! جای بسی تعجب و بسی تاسف هست که می خواهید نیروهای با پانزده بیست سال سابقه کار در سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس را که عمر و جوانیشان را در این منطقه بوده اند و با بالا رفتن سنشان دیگر در آزمون استخدام ها و... جایی ندارند، بیکار نمایید چون نیروهای خوبی نیستند و نیروهای نورچشمی جایگزین نمایید واقعا خسته نباشید امیدمان را با این صحبت پایانی ناامید کردین، فقط این را بدانید که آه و ناله ما و خانواده مان بدرقه راه مسئولینی است که حاضرند این طرح ظالمانه را به هر قیمتی اجرا نمایند، فقط یک لحظه خود و خانواده تان را به جای ما بگذارید!!!!! جمعی از پرسنل پیمانکاری و قرارداد مستقیم سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس (عسلویه) 97/7/15
مسئولين محترم استان بوشهر
مسئولين محترم کشوری
مسئولین محترم وزارت نفت
با سلام
پیرو پیام قبلی و درد دل ما دو هزار نیروی سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس (عسلویه)، متاسفانه یک نفر مسئول هم حاضر نشد حضورا به حرفها و مشکلات ما گوش بدهد. وقتی در اولین اقدام با مدیرعامل مان مکاتبه کردیم و از ایشان خواستیم جلسه ای تشکیل داده و به درد دلمان گوش دهد، تا الان نه تنها مدیرعامل، بلکه معاونین و مدیر منابع انسانی هم این کار رو انجام نداده و به نظر می رسد این دو هزار نیرو و خانواده شان که در این مدت از نظر روحی و روانی در وضعیت بسیار نامطلوبی قرار گرفته اند و از خوابهایی که منفعت طلبان برای آنها می بینند هم مطلع نیستند، برای این عزیزان ارزشی ندارند. در روزهایی که یکی از دلایل دستور اجرای روزکاری تخلفات صورت گرفته در جذب بیش از هزار نیرو در یکسال گذشته در سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس(عسلویه) می باشد که علیرغم دستور اکید وزیر محترم نفت مبنی بر عدم جذب حتی یک نفر نیرو از سال 93 در سازمان منطقه ویژه، بیش از هزار نفر در قالب نیروی بالاسری پیمانها جذب شده اند و چون نیروها نورچشمی می باشند، در نظر است با اجرای طرح روزکاری تعدیل نیرو انجام شود(یعنی نیرویی که 15 سال عمر خودش رو در این آلودگی و محرومیت منطقه گذاشته بدلیل فشارهای وارده فرار را بر قرار ترجیح دهد و بیکارشود) و جا برای این نیروهای ارزشی باز و بازتر گردد، متاسفانه به جای اینکه این فشار روانی وارد به نیروها را کمتر نموده و در کنارشان باشند، با عجله در حال جذب نیروهای فاقد مجوز بیشتری هستند و در مهرماه ( چند روز اخیر) نیز تعدادی نیرو در همین قالب جذب سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس شدند.
به راستی جذب این نیروها واجب تر است یا حل مشکل بیش از دو هزار نیروی بالای 10 سال سابقه در سازمان منطقه ویژه به همراه خانواده شان؟؟
سوال ما از وزیر محترم نفت و سرکار خانم شاهدایی قائم مقام محترم وزیر این است، آیا مجوز بیش از هزار نیرو در یکسال را شما صادر فرموده اید؟؟ و اینکه خانم شاهدایی در مصاحبه شان فرمودند نیروهای بهتری جذب شوند، منظور همین نیروهای نورچشمی است؟؟
گناه ما و خانواده مان چیست که باید تاوان ندانم کاری ها را بدهیم؟؟
لطفا برای یکبار هم شده، این موضوع توسط کسانی بررسی شود که در جذب نیروها ذینفع نبوده باشند!!
جمعی از پرسنل قرارداد مستقیم و پیمانکاری سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس (عسلویه)
97/7/17
در یک کلام ایا واقعا شماهم انسان هستید اگه واقعا حس انسانیت در وجود شما هست چرا این بدبختی رو داری بسر هم نوع خودتون که یک انسان هس دارید میارید مگه نکنید انکارو بخدا آه کارگر دامن خانواده ات رو میگیره بخدا چوب خدا صدا نداره
یکم انسانیت بخرج بدید .زندگی همکاران خودتون رو که دراین هوای طاقت فرسا دارن کار میکنن رو نابود نکنید
خودتون یبار میخواستید تشریف بیارید عسلویه ازبس هوا نامساعد بود پروازتون نتونست به فرودگاه بیاد برگشتید شیراز
پس زندگی مارو از این که هست نابود چتر نکنید
عسلویه که روزگاری شاغل شدن در یکی از شرکتهای آن نهایت آرزو و غلبه بر مشکلات بوجود آمده از بیکاری بود الان با تصمیم نا درست بعضی افراد سوجو و منفعت طلب و در رأس همه وزیر نفت قراره که با طرح اسکان اجباری به قتلگاه شاغلین و خانواده ما بدل بشود،ما کارگران شاغل در عسلویه به هزاران دلیل موجه از نشریه شما خواهشمنیم که پیگیر مطالبات به حق ما و لغو این طرح جبار شوید باشد که مسولین رستگار شوند
اما از اين تصميمات خام با هزينه سرسام آور، محصولي جز ، گراني و از هم پاشيدگي خانواده ها نتيجه ايي نخواهد داشت.
لطفاً از این تصمیم خود صرف نظر کنید در حال حاضر ما الان در این هوای آلوده زندگی میکنیم لطفا اجازه ندهید خانواده خود را در این هوای زجرآور و آلوده بیاوریم
آیا خود شما حاضرید در این منطقه با خانواده به مدت 10 روز زندگی کنید
پس خواهشاً دست از این طرح در عسلویه را بر دارید. و لطف کنید به سخنان ریاست محیط زیست در مورد عسلویه که چندی پیش ایراد کردند یک سر بزنید
من الله توفیق
يكي از كارهاي خيلي خوب دولت يازدهم ودوازدهم كه در بيشتر سخنرانيهاي رييس جمهورمحترم هم به كرات مشاهده مي شود ارائه وتنظيم لايحه حقوق شهروندي است اما مگر اجبار پرسنل يك سازمان مبني بر اسكان اجباري عليرغم مخالفت شديد همه كارمندان جزء نقض حقوق شهروندي چيز ديگه اي مي توان گفت جالبتر اينكه يكي از مديران در مصاحبه اي كه با خبرنگار انرژي نيوز داشتند تاكيد بر ساختن تمدن منطقه داشتن همه ما در درس اجتماعي دوران ابتدايي خوانديم كه تمدن را جامعه ميسازه و جامعه را خانواده اقاي مسئول شما با ويران كردن خانواده من چطوري مي خواهيد تمدن بسازيد كمي تامل كنيد كمي تامل
اینکه مردم بومی عسلویه و اطراف اون هم دارند با همین مشکلات دست و پنجه نرم میکنند خودش ایراد داره و از همینجا باید شرایط رو برای زندگی سالم و راحت آماده کرد، کسی حرف از رنگین تر بودن خون نمیزنه، بحث سر این موضوع نیست. یعنی باید انتظار داشته باشیم که همه پرسنل شهرستانی که سالهاست دارن بصورت اقماری در این منطقه خدمت میکنند بیکباره خانواده های خودشون رو از شهر و محل زندگی خودشون بردارن بیان عسلویه ساکن بشن؟ با چه امکاناتی؟ تا کی؟تا آخر عمر؟ با این وضعیت مرخصی دادن؟
چه کسی همچین شرایطی رو قبول میکنه؟ از مسئولین محترم کدوم حاضر میشن اینجوری کار کنن دقیقا با همین شرایط پرسنل عادی؟
نکنه فکر کردن زمان برده داری برگشته و اونا ارباب هستن و ماها برده؟ البته با این حساب گمونم همینطوره
جناب طالبیان که فرمودند این طرح اتفاقا بسیار انسان دوستانه هستش، میشه لطفاً بفرمایند آیا حاضر هستند خانواده خودشون رو بیارن عسلویه و البته با تمامی این شرایط انسان دوستانه و تمام خوبی هایی که داره همانند پرسنل عادی اینجا ساکن بشن؟
اینکه دو هفته از خانواده خودمون دور هستیم بله درست، ولی بجای اینکه با فرستادن نیروها به منطقه محل زندگی خودشون یا نزدیک به محل زندگی خودشون قصد آواره کردن شون رو داشته باشید به هیچ وجه توجیه پذیر نیست.
مشکلات اینقدر زیاد هستش که کسی ودیعه 65 میلیونی فکر نمیکنه، تازه مگه هر کسی شرایط پرداخت اقساط رو داره؟ جچوری فکر میکنید آخه؟ از کجا این تصمیمات خام گرفته میشه آخه؟
اینقدر این طرح افتضاح و غیر مسئولانه هستش که فقط یک نتیجه میشه ازش گرفت، و اون هم بابت منفعت طلبی یک سری افراد که با لابی گری بصورت مافیایی قصد دارن به هدف خودشون برسن. نتیجه اینکه خیلی از نیروها در نهایت با رضایت خودشون از ادامه کار انصراف بدن و....
این طرح انسان دوستانه رو باید بالای سردر سازمان ملل حک کنند.
واقعا احسنت به سر تیتری که زدید
تصمیمی به خامی نفت خام
جناب اقای طالبیان صاف و پوست کنده بگید چی گیر شما و امسال شما میاد که به جد پیگیر عملی شدن این طرح با این همه ایراد و اشکالی که داره هستید
خودتون تو صحبتهاتون از ناکار امد بودن طرح های قبلی گفتید که مردم بیچاره تاوان بی فکری های شما رو دادن باز هم میخوایید به تصمیمات خامتون تصمیم خام دیگری اضافه کنید ؟؟؟
شما اگه تصمیم نگیرید مردم بهتر زندگی میکنن
خواهشا خواهشا به جای تصمیم گیری برای کسانی که زندگیشون و عمرشون و برای پرشدن جیبهای شما و امسال شما دادن یه کم به فکر اخرتتون باشید
تو ايران اول تصميم ميگيرن و بعد فكر ميكنن.
مديران ارشد نفتي تشريف بيارن ي مدت به صورت اقماري (بدون سكونت) كار كنن.
تو ي مدت كوتاه هم مشكلات شديد منطقه و .... به راحتي قابل مشاهده خواهد بود.
من واقعا در عجبم از مشاور وزيري كه عنوان ميكنه تخلف بوده اين همه سال روزكاري رو اجرا نكردن اخه خدا ............. تو اون وزارت نشسته بودي چه ............ ميكردي كه تخلف صورت گرفته؟!؟؟ دقيقا جنابعالي بايد خيلي وقت پيش از كار خدافظي ميكردي فكر اون دنيات باش ديگه ، به سن و سالت يه نگاه بنداز!!!!
اگه واقعا نيت همينه كه فساد بيشتر كنن و خانواده ها رو از هم پاشيده بشه بسم الله همين فردا اجراش كنين، اگه ميخواين تا يه عمر نفرين هزار انسان سالم رو كه مياريم اينجا بيمار كنيم بسم الله، اگه ميخواين واسه فروش زمين هاتون تو كنگان و عسلويه و... اقدام كنين بسم الله، اگه كمر به نابودي انسان ها داريد بسم الله، اگه ي خط فقط از انسانيت رو باور كنيد اين تصميم خامتون رو حذف ميكنن و مثل همه كشورهاي ديگه ي عذر خواهي هم كنيد!!!
به قول خود مدیران بهترین سرمایه نیروی انسانی است
که متاسفانه در منطقه به تنها چیزی که فکر نمیکنند نیروی انسانی است
این طرح باعث ایجاد ناراحتی های فراوانی در بین خانواده هایمان شده و انشاءالله شکست خواهد خورد
ضمن خسته نباشید خدمت دوستان هفته نامه شهر. با امید خدا این طرح خانمانسوز شکست خواهد خورد
افرادی که داعیه دفاع ازاشتغال نیروهای بومی دارند چرا به فکر ایجاد اشتغال پایدار برای واحد های کوچک در صنایع پایین دستی و کوچک در عسلویه نیستند که برای سرمایه گذاران این صنایع استفاده از نیروهای بومی وساکن منطقه بالاترین سود دهی را خواهد داشت
جناب زنگنه وزیر محترم و آقای طالبیان خانم شاهدایی با لغو طرح اجباری و غیر کارشناسی روزکاری دعای خیر ما و خانوادهامون رو بدرقه راهتون کنید و الا برعکس میشه
من یکی از کارگرانی هستم که قراره با تصمیمات غلط مشاورین جنابعلی (خصوصا دکتر طالبیان)و تعدادی از مسئولین استان (در رأس آنها خانم الماسی) گرفته شده به اجبار شهر و زادگاهم را ترک کرده ودر عسلویه یا اطراف آن ساکن شوم.دوسال پیش در سفری که جنابعالی به استان بوشهر داشتید در جلسه ای با آقای سالاری استاندار وقت و جمعی از مسئولین استان فرمودید که نیروهای اقماری باید ساکن عسلویه بشوند و به بومی ها دختر بدهند و از آنها دختر بگیرند وقتی بچه هایشان به دنیا آمدند با افتخار بگوند ما بچه عسلویه هستیم .من از شما سوال میکنم آیا شما حاضرید با این شرایط و با همین استدلال فرزندان یا نوه های خودتون بیان اینجا زندگی کنند؟؟؟آنچه برای خود نمی پسندی؛ برای دیگران هم مپسند.در همین جلسه آقای سالاری گفتند پرسنل باید ساکن عسلویه بشن و حقوقی که میگیرن را تو همین منطقه خرج کنن تا منطقه رونق پیدا کنه.کسی نبود به ایشون بگه با حقوق ۳میلیونی که بیش از نصف اونم میره برا قسط وام و اجاره خونه چطور میشه به این منطقه رونق بخشید؟ایشون یا فکر کردن همه ما رسمی هستیم با حقوق حداقلی ۶میلیون یا هزینه های زندگی رو با دلار ۳هزارتومن حساب کردن؛الله اعلم. من سال ۸۸بنا به دلایلی اسباب کشی کردم و ساکن نخل تقی شدم اون موقع که حداکثر اجاره ها ۵۰۰هزار تومن بود و تورم امروز نداشتیم و همه فازها افتتاح نشده بود و آلودگی هوا به شدت الان نبود ؛مجبور شدم هشت ماه نشده برگردم شهرستان .میدونید چرا؟چون دیدم بچه دوساله ام داره مریض میشه،خانمم بخاطر دوری از خانواده و فامیل دچار افسردگی شده بود،مورد سوم هزینه و خرج بالای زندگی در این مناطق بود که به هیچ وجه حقوق من جوابگو نبود.الان که دیگه شرایط از همه نظر به مراتب بدتر از قبل شده.خطاب به مسئولین محترم استان بوشهر باید عرض کنم همینجور که مستحضر هستید استان بوشهر یکی از خشکترین و بی آبترین استانهای کشور بوده و هست طوری که مجبور شدید بخاطر مصرف کمتر آب و برق، کُل اداره های استان خصوصا در پارس جنوبی را به مدت چند ماه نصف روز کار بکنید تا قطعی آب و برق در منازل نداشته باشید؛حالا با این شرایط بحرانی که مطمئنا در آینده بدتر از قبل هم خواد شد چطور میتونید این همه خانواده رو ساکن استان بکنید درصورتی که میدونید امکانات فعلی استان جوابگوی همین تعداد از جمعیت استان و منطقه نیست.صحبت آخرم با وزیر محترم نفت هست که همه ما و خصوصا حضرت عالی میدونیم که با پایان دوره ریاست جمهوری آقای روحانی مطمئنا آغاز بازنشستگی و پایان دوره وزارت شما خواد بود،پس بخاطر همین از شما خواهش میکنیم راجع به این موضوع (حذف طرح اقماری)بیشتر فکر کنید و عجولانه تصمیم نگیرید که اجرای این طرح فقط و فقط به سود ی عده خاص هست و بازنده اصلی اجرای این طرح بدون شک شما خواهید بود و پرسنل نگون بخت سازمان منطقه ویژه.در آخر هم جا داره از طرف خودم و همه همکارانم از هفته نامه خوب فکر شهر و انرژی نیوز که از همون اول حامی پرسنل سازمان بودن تشکرکنم.با آرزوی سلامتی برای همه عزیزانی که بدون هیچ چشمداشتی به این مرز و بوم خدمت میکنن.عبادت جز خدمت به خلق نیست.یا علی