جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳
جستجو
آخرین اخبار سیاست
مطالب بیشتر
پیگیری گزارش اختصاصی «فکرشهر»
فکرشهر:حالا تصور کنید بخواهند برای جمعیت 10-9 هزار نفری، مسکن، بیمارستان، مدرسه، پارک، فضای سبز و... بسازند، آن هم با وضعیت اقتصادی حال حاضر، تحریم ها و گرانی بیش از اندازه اجناس و حقوق های ثابت و بودجه هایی که بسیار محدود هستند. اینکار بیشتر شبیه یک سونامی و فاجعه انسانی می ماند تا...
کد خبر: ۵۱۵۰۰
جمعه ۱۴ دی ۱۳۹۷ - ۱۱:۲۷

فکرشهر ـ الهام راسخی: دوماه پیش نشریه «فکرشهر» در گزارشی با عنوان «تصمیمی به خامی نفت خام»، پیگیر نارضایتی  کارمندان منطقه ویژه از اجرای طرح حذف فعالیت های اقماری و تبدیل اجباری کار اقماری به روزکاری شد. بر اساس این طرح، فعالیت اقماری در قالب 14 به 14 ممنوع شده و همه این کارکنان باید در منطقه عسلویه یا شهرهای همجوار اسکان داده شوند. پرسنل مشمول طرح که بیشتر کارگران پیمانکاری هستند، معتقد بودند که این تصمیم، نه تنها نتیجه مثبتی برای کارمندان و مردم عسلویه نداشته و ندارد، بلکه خواب خوش را از 3000 کارمند منطقه ویژه می گیرد، به طوری که در پیام هایی، به کرار، از ما درخواست می کردند که پیگیر موضوع شویم؛ آن ها می گویند، وضعیت زندگی در عسلویه چه به لحاظ نبود امکانات و زیرساخت و چه به لحاظ زیست محیطی به قدر کافی بغرنج بوده و هست. به گفته بیشتر کارکنان منطقه ویژه، آن ها از روی ناچاری در آنجا کار می کنند و فکر اجرایی شدن این طرح و اینکه باید خانواده هایشان را هم در این مصیبت سهیم کنند، آرامش را از آن ها گرفته است. 

خوشبختانه پس از انتشار گزارش «فکرشهر»، که حجم بالایی از آن به پیام های نارضایتی و درد دل ها و مشکلات کارمندان منطقه ویژه مربوط می شد، از طرف نمایندگان استان بوشهر، نامه ای به وزارت نفت زده شد و درخواست شد که اجرای طرح تا فراهم شدن زمینه ها و زیرساخت های لازم، متوقف شود. نامه ی مذکور را هر سه نماینده استان، به جز خانم الماسی که خود از موافقان اجرای شرح بود، امضا کرده بودند؛ هر چند سکینه الماسی در پاسخ به سوال «فکرشهر» گفت که نامه اصلا در مجمع نمایندگان مطرح نشده که او بخواهد امضایش کند و تنها به وی گفته شده و درخواست شده که نامه مذکور را امضا کند، و ایشان نیز گفته برود در مجمع و روی آن بحث شود تا بعد هر کس موافق است امضا کند! و متاسفانه ما مجمعی نداشتیم که در آنجا بنشینیم و اظهار نظر کنیم.

نماینده مردم جنوب استان بوشهر در مجلس، این سخنان را دو ماه پس از انتشار گزارش اولیه «فکرشهر» و نامه نمایندگان، و وقتی مورد سوال ما قرار گرفت، مطرح کرد و درباره اجرای طرح اسکان اجباری نیروهای اقماری و سرانجام آن نیز گفت: این طرحی است که سالیان سال وجود داشته و وزارت نفت در پیش دارد. در حال حاضر برای آن زیرساختی وجود ندارد؛ اول باید زیر ساختش را فراهم کنیم چون کسی که زن و بچه اش را از جایی دیگری به آنجا می آورد، باید یک سری امکانات و زیرساخت هایی باشد که ما بعدا بتوانیم این طرح را اجرا کنیم. 
سکینه الماسی در پاسخ به پیگیری های «فکرشهر» درباره این طرح گفت که فعلا اجرای آن، یک سال به تعویق افتاده و اضافه کرد که بخشنامه تعویق یک ساله اجرای طرح را، آقای موسوی، مدیرعامل جدید منطقه ویژه انرژی پارس، زده اند.

وی افزود: الان به جای طرح اسکان اقماری، اولویت ما خاموش کردن فلرها است؛ خاموش شدن فلرها نه تنها برای خود ما، که برای دیگران هم مفید است. 

به گزارش «فکرشهر»، ظاهرا علت به تعویق افتادن این طرح، ایجاد فرصتی برای فراهم کردن زیرساخت های مناسب برای جمعیتی بالغ بر7هزار نفر است. زیرا اگر متوسط تعداد اعضای خانواده هر کدام از کارکنان منطقه ویژه را 3 نفر حساب کنیم، رقمی بالغ بر 9000 نفر می شود؛ اما با وجود اینکه دو ماه از تعلیق این طرح می گذرد، هیچ نشانه یا حرکتی مبنی بر اینکه نشان دهد در حال آماده سازی زیرساخت هستند، دیده نشده است. سوال اساسی که به ذهن خطور می کند این است که چه توان مدیریتی قوی و چه دستگاه اجرایی قدرتمندی توان ساخت خانه، مدرسه، بیمارستان، درمانگاه، پارک و... برای این همه جمعیت را خواهد داشت؟ موضوعی که بسیار دور و بعید به نظر می رسد و اگر در خوشبینانه ترین حالت ممکن فرض کنیم که زیرساخت ها در طی این مدت کوتاه یک ساله که دوماه آن هم گذشته است، فراهم خواهد شد، قطعا اصولی و استاندارد نخواهد بود؛ زیرا نیاز به گفتن این موضوع نیست که در کشور ما، بهره برداری از کوچک ترین و ساده ترین پروژه ها، مدت های طولانی زمان می برد و در بسیاری موارد آن پروژه آنقدر طول می کشد که زمان خدمت مسوول وقت تمام شده و مسوولیت به دیگری می رسد و مدیرعامل جدید منطقه ویژه نیز، یک سال دیگر تا بازنشستگی زمان دارد.

حالا تصور کنید بخواهند برای جمعیت 10-9 هزار نفری، مسکن، بیمارستان، مدرسه، پارک، فضای سبز و... بسازند، آن هم با وضعیت اقتصادی حال حاضر، تحریم ها و گرانی بیش از اندازه اجناس و حقوق های ثابت و بودجه هایی که بسیار محدود هستند. اینکار بیشتر شبیه یک سونامی و فاجعه انسانی می ماند تا اجرایی کردن یک طرح که در ظاهر هیچ کسی با آن موافق نیست؛ زیرا برای مردمان منطقه عسلویه هم امکاناتی نیست، چه برسد به این میهمان های ناخوانده ای که در گوشه و کنار کشور زندگی می کنند و حداقل مثل ما عادت به قطعی برق وسط جهنم تابستان و شستن ظرف با آب ناشی از کولرها ندارند؛ فلرها هم بماند که نه تنها دغدغه خانم نماینده، که دغدغه همه کسانی است که می خواهند بدانند.

نظرات بینندگان
احسان
|
-
|
شنبه ۱۵ دی ۱۳۹۷ - ۰۱:۴۷
مطلب بسیار عالی و موضوع طرح شده هم لازم بود
ارسال نظر
آخرین اخبار
مطالب بیشتر