معرفی مشاهیر استان بوشهر/ سید عبدالرحمان معراجی      

فکرشهر- معزالدین آرچین*: «سیدعبدالرحمن معراجی»، فرزند مرحوم «سیدباقر» متخلص به «واثق» است. وی به سال 1308 هجری شمسی در شهر برازجان متولد شد. 

ادیب گرانمایه و مدیر فاضل، «معراجی»، از خاندان سادات خوشنام و متدین برازجانی است که شجره نامه این خاندان، نسبتش به امام موسی کاظم (ع) می رسد.

ایشان تحصیلات اولیه را تا سال سوم متوسطه در دبیرستان فرخی سابق برازجان به پایان رسانید و بعد از آن، چند سال ترک تحصیل کرده و به شغل آزاد پرداخت. دوره دبیرستان را در این اثنی به صورت متفرقه به پایان رسانید و در سال  1342با شرکت در کنکور، دانشگاه قبول و در رشته حقوق قضایی وارد دانشگاه تهران شد و به تحصیلات عالی در رشته علوم قضایی پرداخت تا این که موفق به اخذ لیسانس در رشته مذکور شد. 

ایشان در سال 1348به مقام شامخ قضا نایل شد و با شغل قضاوت در دادگستری تهران آغاز به کار کرد. وی دارای طبعی روان در شعر و شاعری بود. درعنفوان جوانی به شعر و ادب علاقه ای وافر داشت و شاعری را از همان هنگام آغاز کرد. ایشان در غزل، مثنوی و دوبیتی، اشعاری دارد. 

معراجی (واثق)، علاوه برشاعری، از هنر نقاشی و خوشنویسی نیز بهره مند بود و دراین فن جامع فنون موروث مکتسب است. 

اشعار زیر، نمونه ای از یک غزل «واثق» است:

قامت دلربا مگو آفت جان ما بگو
 چشم چو نرگسش مگو فتنه بگو بلا بگو
روی مگو چو آینه حرمت یار من بنه
جام جهان نما بگو آیتی از خدا بگو
زلف شکرشکن مگو سنبل و یاسمن مگو
رشته جان من مگو خرمنی از طلا بگو
در ره عشقت ای سمن «واثق» بی نوا منم
شیشه دل تو نشکنم گر شده ای رضا بگو

***
«رخی چون لاله خوشرنگ داری»
 دهانی چون دل من تنگ داری 
به هر کس مهربان باشی و لیکن
به واثق مهربانی ننگ داری. 

***
عزیزان شکوه از ایام تا کی
گنه از کار بدانجام تا کی
جهان تا بوده مرد آزار بوده
غمین ازعمر بدفرجام تا کی؟

منبع: شرح حال شعرای دشتستان بزرگ ـ دکترهیبت اله مالکی ـ ص 176-178 با اندکی تخلیص.

* فعال فرهنگی