جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳
جستجو
آخرین اخبار سیاست
مطالب بیشتر
کد خبر: ۶۵۰۳۳
شنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۸ - ۰۴:۰۸

فکرشهر: عدم حضور برخی چهره های سیاسی در کارزار انتخابات مجلس، به نوعی چراغ انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را روشن کرد؛ چرا که گفت و شنودها خبر می دهد که این افراد مسیر پاستور را به بهارستان ترجیح داده اند.

به گزارش فکرشهر، خبرآنلاین نوشت: «همان طور که در جریان نام نویسی از داوطلبان انتخابات اسفندماه تکلیف کاندیداهای این انتخابات مشخص شد، از آن سو عدم ثبت نام چهره هایی همچون علی لاریجانی، محمدرضا عارف، سعید جلیلی، عزت‌الله ضرغامی، مهرداد بذرپاش و ... گمانه‌زنی‌ها درخصوص کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم را کلید زد.

چهره هایی که پیش بینی می شد در انتخابات مجلس حضور داشته باشند اما در نهایت نام آنها وارد لیست کاندیداهای انتخابات اسفند نشد. علی لاریجانی پیش از آغاز زمان قانونی ثبت‌ نام  کاندیداها، انصرافش از کاندیداتوری را اعلام کرد، محمدرضا عارف هیچ نگفت و جریان اصلاحات را در بلاتکیفی باقی گذاشت و ساعات آخر از تصمیمش رونمایی کرد و افرادی چون سعید جلیلی هم گویی دقایق آخر به این تصمیم رسیدند که انتخابات پارلمانی آن آورده ای را که به دنبالش هستند، برایشان نخواهد داشت.

لاریجانی به پاستور می اندیشد؟

هر چند علی لاریجانی چند بار اعلام کرده که «من در وادی انتخابات ۱۴۰۰ نیستم و برنامه ای برای آن ندارم.» اما شرایط موجود و اظهار نظر برخی چهره های سیاسی باعث شده نتوان از آینده حیات سیاسی لاریجانی چشم پوشی کرد.

یک سوی داستان میانه‌روها و اعتدالیون اصولگرا هستند که لاریجانی در دل همان طیف تعریف می شود؛ طیفی از اصولگرایان که لاریجانی را در ه مه این سال ها گزینه مناسبی برای ریاست قوه مقننه می دانستند و امروز هم بعید به نظر نمی رسد که در تکاپو برای راضی کردن او به کاندیداتوری در انتخابات ۱۴۰۰ باشند.

از سوی دیگر شواهد و قرائن نشان می دهد که بخشی از جریان اصلاحات هم در ادامه همان استراتژی حمایت از اصولگرایانه میانه رو که از سال ۹۲ پایه گذاری کردند، بدشان نمی آید لاریجانی را یک کاندیدای محتمل برای انتخابات ۱۴۰۰ بدانند تا اگر نتوانستند با کاندیدای یکدست اصلاح طلب وارد میدان شوند بار دیگر پشت سر یک میانه رو اصولگرا بایستند.

همانطور که محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران پس از کناره گیری لاریجانی از حضور در انتخابات مجلس آتی، در گفت‌وگویی این طور توضیح داد: «اگر جریان اصلاح‌طلب نتواند به‌دلایل معلوم چهره های شاخص خود را به فضای انتخاباتی ۱۴۰۰ وارد کند، می تواند حمایتی را که در سال های ۹۲ و ۹۶ از روحانی داشت، در انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم از علی لاریجانی داشته باشد.»

در این میان تندروهای منتقد لاریجانی هم گویی نگران حضور او در انتخابات ۱۴۰۰ هستند؛ آنچنان که نقوی حسینی چند ماه پیش در گفت‌وگویی تصویری ادعا کرد که «این که آقای لاریجانی اراده دارد ۱۴۰۰ به صحنه انتخابات بیاید قطعی است. ما این را از اقدامات فعالیت ها و نشست های او می فهمیم.» او در این رابطه تاکید کرد که این موضوع یک خبر است و اطلاعاتی درباره این که «لاریجانی از مدت ها قبل ستاد و نشریات و ساختمان خود را ساماندهی کرده است» دارد.

البته از سوی دیگر، رحمانی فضلی، وزیر کشور و از چهره های نزدیک به علی لاریجانی هم در گفت‌وگویی تاکید کرده که «آقای لاریجانی یک چهره شاخص سیاسی است و ظرفیت بروز و ظهور در جایگاه ریاست‌جمهوری را هم دارد و فردی وزین و توانمند است.» در نهایت ریاست ۱۲ ساله فیلسوف سیاستمدار بر مجلس شورای اسلامی که همواره با رای قاطع اکثریت نمایندگان از جریان های مختلف سیاسی همراه بوده، در مجموع شرایطی را برای لاریجانی فراهم آورده است که می توان او را در قد و قامت یک رقیب جدی برای همه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ دید. موقعیتی که شباهتی به علی لاریجانیِ انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ ندارد. سعید حجاریان، تئوریسین جریان اصلاحات هم چندی پیش تاکید کرد که اکنون وقتِ نرمالیزه کردن است، و به گفته او، در پروژه نرمالیزه کردن، علی لاریجانی هم حضور دارد.

پشت کردن عارف به بهارستان برای حرکت به سمت پاستور

به نظر می رسد آن روز که محمدرضا عارف در سال ۱۳۹۲ همراه با جمعی از چهره های اصلاح طلب به وزارت کشور رفت تا کاندیدای ریاست جمهوری شود، مقصدی جز پاستور برای خود نمی دید اما حمایت مرحوم هاشمی رفسنجانی و سیدمحمد خاتمی از حسن روحانی در آن انتخابات، او را مجبور به انصرافِ ناخواسته ای کرد تا نهایتا ۲ سال بعد او راه خود را به بهارستان کج کند تا بلکه در قامت رییس مجلس بر صندلی های سبز بهارستان بنشیند.

با تشکیل مجلس، نمایندگانِ لیست امید، امیدِ او را ناامید کردند و او هم ترجیح داد مسیر سکوتی عارفانه را در پیش بگیرد. این سکوت تا جایی ادامه پیدا کرد که او حتی به‌عنوان رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان حاضر نشد ۴ سال بعد تن به کاندیداتوری بدهد و بدون اعلام قبلی، از حضور در انتخابات ۹۸ انصراف داد.

انصراف عارف از حضور در انتخابات مجلس بار دیگر نام او را در جمع مسافران مسیر پاستور قرار داد و گمانه زنی ها در خصوص کاندیداتوری عارف در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ بالا گرفت. الیاس حضرتی، نماینده عضو فراکسیون امید و قائم مقام حزب اعتماد ملی هم چندی پیش در همین رابطه  گفته بود: « تا آنجا که من خبر دارم، محمدرضا عارف برای کاندیداتوری در ۱۴۰۰ مصمم است.» حسن رسولی از نزدیکان به او هم گر چه حضور عارف در انتخابات ۱۴۰۰ را تایید قطعی نمی کند اما این را هم می گوید که عارف ظرفیت کاندیداتوری در انتخابات ۱۴۰۰ را دارد.

جلیلی مسیری جز پاستور را دوست ندارد

هر چند سعید جلیلی مدت هاست برای صندلی های خالی سخنرانی می کند اما خودش را همچنان رئیس دولت در سایه می داند و یکی از جدی ترین منتقدین عملکرد دولت حسن روحانی است. او در این مسیر تایید و تکریم پایداری ها و آیت الله مصباح را هم همراه خود دارد. آنچنان که در ایام نزدیک به انتخابات مجلس بسیاری از همان همراهانش او را یکی از گزینه های مناسب برای کاندیداتوری، سرلیستی و حتی ریاست مجلس آینده می دانستند و بحث های فراوانی درباره چند و چون حضور او در این انتخابات مطرح بود. یک روز خبرهایی از احتمال کاندیداتوری اش از مشهد مطرح می شد و روز دیگر از رقابتش با قالیباف بر سر سرلیستی از تهران. به هرترتیب هر چه بود ظاهرا او همچنان ترجیح داد رئیس دولت سایه باقی بماند تا شاید دو سال بعد باز هم برای رئیس دولت واقعی شدن تلاش کند.

صادق زیباکلام، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران هم چندی پیش بینی کرد که سعید جلیلی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ آماده می کند: «تحرکات آقای جلیلی نیز از اول با آن بحث دولت در سایه و فعالیت‌های تبلیغی نشانگر این بود که دورخیز وی برای موقعیتی بیش از کرسی‌های مجلس بوده است.»

جویای نامی که هوس پاستور در سر دارد

مهرداد بذرپاش علاوه بر سمت های فراوانی که به‌واسطه ارتباط نزدیک با محمود احمدی‌نژاد در دوران ریاست‌جمهوری او کسب کرد، یک دوره نمایندگی مجلس را در کارنامه دارد به همین جهت از گزینه‌های مطرح برای حضور در لیست‌های اصلی اصولگرایان در این دوره از انتخابات بود. اما برای ثبت نام نیامد و همین موضوع احتمال حضورش در جریان انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم را قوت بخشید.

به‌خصوص که او جزو ۵ گزینه نهایی جمنا برای انتخابات ریاست جمهوری گذشته بود. اما نکته قابل توجه این است که بذرپاش علاوه بر این که سوابق مدیریتی در کارنامه خود دارد، هم به جبهه پایداری نزدیک است و هم مراوداتی با سایر جریان‌های اصولگرا دارد. از سویی اصولگرایان از این انتخابات بر سرمایه گذاری روی چهره های جوان تاکید کرده اند و گفته اند قصد دارند جوان‌ترها را به میدان آورند. با این حساب بعید به نطر نمی رسد که بذرپاش که در سال ۱۴۰۰، از ۴۰ سالگی هم عبور کرده، یکی از گزینه های اصلی جریان اصولگرا به خصوص پایداری ها باشد. هر چند باید دید طیف سنتی اصولگرایان هم حاضر است روی فردی که از چهره های نزدیک به احمدی نژاد و پایداری است، سرمایه گذاری کند؟

ضرغامی به دنبال چهره‌سازی

نوع مراودات و سیاست‌ورزی عزت‌الله ضرغامی پس از خروج از صداو سیما تغییر قابل توجهی کرد. به همین دلیل گفته می شد که او عزم جدی برای حضور در انتخابات های ریاست جمهوری یا مجلس را دارد. تا جایی که نامش به لیست بازنشسته های سیاسی نرفت و در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۶ هم به عنوان کاندیداهای احتمالی مطرح بود.

این تغییرات از حضور پررنگ او در فضای مجازی به خصوص توییتر آغاز شد و به برگزاری صبحانه های کاری با چهره های اصلاح طلب و اصولگرا ادامه پیدا کرد. در ماه های اخیر نام او بار دیگر به صدر اخبار بازگشت تا شاید یکی از گزینه های جدی جریان اصولگرا برای حضور در انتخابات مجلس باشد اما او هم ثبت نام نکرد و همچنان به عنوان یکی از مسافرانِ پاستور در ۱۴۰۰ به فعالیت های شبه تبلیغاتی خود ادامه دهد.

هر چند کارنامه او در ۱۰ سال مدیریت بر سازمان صداوسیما به خصوص در جریان حوادث انتخابات سال ۸۸ بسیار مورد نقد قرار گرفته و برچسب حمایت از محمود احمدی‌نژاد را بر پیشانی دارد. اما در سال های اخیر سعی کرده با حضور فعال در فضای مجازی تصویر دیگری از خود به جای بگذارد. اما آیا مردم تا ۱۴۰۰ گذشته او را فراموش می کنند و اصلا او می تواند مورد اجماع و حمایت جریان های اصولگرا قرار گیرد.

ارسال نظر
آخرین اخبار
مطالب بیشتر