فکرشهر: سال ۱۳۶۰ از جمله سالهای عجیب و غریب در طول تاریخ معاصر ایران است.
به گزارش فکرشهر، روزنامه همشهری نوشت: «سال ۱۳۶۰ از جمله سالهای عجیب و غریب در طول تاریخ معاصر ایران است؛ سالی که ابتدایش بنی‌صدر رئیسجمهوری بود اما در آخرین روز بهار، خزان او رسید و با تصویب طرح عدم کفایت او در مجلس، نخستین منتخب مردم از ریاستجمهوری عزل شد. بنی‌صدر در روز ۵ بهمن ۱۳۵۸ در نخستین دوره انتخابات ریاستجمهوری از مجموع ۱۴ میلیون و ۱۵۲ هزار و ۸۸۷ رأی با کسب ۱۰میلیون و ۷۵۳ هزار و ۷۵۲ رأی به ریاستجمهوری رسیده بود اما اختلاف نظرهای وی با مجلس، نخستوزیر و بعدها سایر نهادهای انقلابی و در عوض نزدیک شدن وی به منافقین (سازمان مجاهدین خلق) سبب شد تا او تنها ۱۷ماه در مسند ریاستجمهوری باقی‌بماند. عزل بنی‌صدر، تابستانی داغ برای کشور رقم زد و موجی از ناامنی و ترور کشور را فراگرفت. به هر ترتیب عزل بنی‌صدر در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ سبب شد تا کشور آماده برگزاری انتخابات ریاستجمهوری شود. آیت‌الله بهشتی که مورد آماج حملات تبلیغاتی بود در همان ابتدا اعلام کرد که حزب جمهوری بنا ندارد در این انتخابات فردی را به عنوان نامزد انتخاباتی معرفی کند تا پاسخی باشد بر اتهام تمامیت‌خواهی حزب جمهوری اسلامی.
در حالی که اخبار اول کشور همگی تبدیل به انجام ترور و انفجار شده بود، در ۶ تیر ۱۳۶۰ انفجاری مسجد ابوذر تهران را لرزاند و سخنران آن یعنی آیتاللهسیدعلی خامنهای، امام‌جمعه و نماینده مردم تهران را بهشدت مجروح کرد. آیت‌الله خامنهای بعد از خارج شدن از اتاق عمل مورد عیادت عموم مقامات و مسئولان قرار میگرفت اما خبری از آیت‌الله بهشتی و برخی از دوستان دیگر نبود؛ چراکه روز بعد از این ترور یعنی در ۷تیر، مقر حزب جمهوری اسلامی با انفجاری بزرگ مواجه شده و چه‌بسا اگر به آیت‌الله خامنهای نیز سوءقصد نمیشد او نیز در کنار ۷۳تن دیگر در خیل شهدای این واقعه قرارمیگرفت.
نظام اما به رهبری امام خمینی تمام بحرانها را پشت سر میگذاشت و برای انتخاب رئیسجمهور جدید آماده میشد. تقریبا همگی میدانستند رئیسجمهور بعدی کسی نیست جز نخستوزیر وقت. محمدعلی رجایی رقبایی جدی در پیش روی خود نداشت و توانست با ۹۰درصد آرا و ۱۲ میلیون و ۷۷۰ هزار و ۵۰ رأی به عنوان رئیسجمهور منتخب در ۲ مرداد ۱۳۶۰ انتخاب شود و در همان ابتدا بدون چالش و دغدغه، حجتالاسلام محمدجواد باهنر را بهعنوان نخستوزیر به مجلس معرفی کند اما رجایی و باهنر کوتاهترین دولت بعد از پیروزی انقلاب را رقم زدند؛ چراکه نفوذیهای سازمان تروریستی منافقین در ۸شهریور همان سال، رئیسجمهور، نخستوزیر و رئیس شهربانی را در انفجار دفتر نخست‌وزیری به شهادت رساندند. عامل انفجار مسعود کشمیری، منشی شورای امنیت کشور بود که توانست تا این سطح داخل دولت نفوذ کند.
هنوز نیمه اول سال به پایان نرسیده بود که ۲ دولت ناتمام ماندند. در خلأ قدرت، آیت‌الله محمدرضا مهدوی‌کنی از سوی امام خمینی مسئولیت دولت موقت را از ۱۱ شهریور تا ۷ آبان۱۳۶۰ به عهده گرفت و مقدمات برگزاری انتخابات جدید ریاستجمهوری را مهیا کرد. بحرانهای امنیتی در کنار جنگ با رژیم بعثی عراق سبب نشد تا فرایند انتخابات در کشور متوقف شود و آیت‌الله سیدعلی خامنهای در ۱۰ مهر ۱۳۶۰ توانست با کسب حدود ۹۵درصد آرای مأخوذه به میزان ۱۵ میلیون و ۹۰۵ هزار و ۹۸۷ رأی به عنوان سومین رئیسجمهور ایران انتخاب شود. علی‌اکبر ولایتی بهعنوان نخستین گزینه آیتاللهخامنهای برای نخست‌وزیری نتوانست رأی اعتماد از مجلس کسب کند اما میرحسین موسوی، دیگر عضو حزب جمهوری اسلامی توانست در ۷ آبان سال ۱۳۶۰ بر کرسی ریاست دولت و نخست‌وزیری تکیه بزند و بدین ترتیب طوفان سال ۱۳۶۰ در پاییز این سال رو به آرامی نهاد و دولت این بار توانست دوره کامل چهارساله خود را آغاز کند.
