فکرشهر ـ خانم کوچیک: روز برازجان امسال آنقدر عجایب داشت که می‌شود هفتاد من مثنوی برایش نوشت و روح مرحوم فرودسی بزرگ را در گور تنگ لرزاند.
بنده بعد از دو سال، آن هم در آن شرایط سخت کرونایی که شیش پیک آن را با افتخار (هر پیک دوبار ابتلاء) پشت سر گذرانده بودم، به پیشنهاد همسر بزرگوارم به کاروانسرای مشیر برازجان رفتیم.
آن قدر این مراسم زیبا و جذاب برگزار شده بود که یک لحظه احساس کردم در برج میلاد تهران هستم و دارم یک برنامه جهانی را دنبال می کنم. واحد های سمعی و بصری کوشیده بودند امکانات را با توجه به تکنولوژی های پیشرفته به حالت پنج بعدی اجرا کنند.
مستند حرفم این است که به محض ورود به محل برگزاری جشن، صدای هلی کوپترهای مختلف را می‌شنیدم که آدم احساس می‌کرد «ولادیمیر پوتین» سوار بر هلی کوپترهاست و ما «زلنسکی»های محترم و محترمه ی اوکراین هستیم! با توجه به اینکه صدای هلی کوپترها را بیش از صد بار در مراسم های خودمان شنیده بودم، اما به علت استقبال بیش از حد، مدیران برگزار کننده دوباره متقاعد شده بودند که هلی کوپتر را برای اجرای مجدد بیاورند.
نقطه اوج ماجرا آنجا بود که شهردار محترم چون علاقه وافری به فضای مجازی دارد و مرتبا افراد غیر مرتبط با برازجان را تگ می‌کند، هنگام سخنرانی، «رییسعلی دلواری» را چندین بار تگ کرد و دو کاغذ آ چهار برای نامبرده کپشن خواند تا آدم احساس کند با توجه به جهش ژنتیک کوئید نوزده، «غضنفرالسلطنه»، تبدیل به «رئیسعلی» شده است.
نمی‌دانم شاید هم دلیلش این بود که در سالیان گذشته، از بس «غضنفر السلطنه» را به مردم شناساندند، نیاز نبوده درباره ایشان سخنی بیان کنند تا تکرار مکررات نشود!
