اين جمله كليشه‌اي خيلي وقت است در فيلم‌ها استفاده نمي‌شود مگر براي شوخي و خنده. اختراع جمله «يعني كي مي‌تونه باشه اين وقت شب؟» به قبل از اختراع آيفون تصويري برمي‌گردد. قبلا رسم بوده كه هر وقت كسي زنگ مي‌زد، همه اهالي خانه مي‌ترسيدند كه مبادا آب حوضي دوره‌گرد باشد و بر و بر به هم نگاه مي‌كردند و يكي اين سوال كليدي را مطرح مي‌كرد كه يعني كي مي‌تونه باشه اين وقت شب؟ حتي در مواردي كه روز بوده و شب نبوده و قلندر بيدار.
بعدا با اختراع آيفون تصويري اين عادت از سر بازيگران افتاد و آن‌ها راحت مي‌توانستند توي مانيتور آيفون تصويري زل بزنند و ببينند كه يعني كی مي‌تونه باشه اين وقت شب؟ خدا پدر استيو جابز را بيامرزد كه آيفون را اختراع كرد! البته هنوز هم يك‌سري هستند كه گوشي آيفون را كه برمي‌دارند باز هم مي‌گويند «كيه؟» اين‌ها دقيقا بازمانده نسلي هستند كه تلفن نداشتند و وقتي تلفن به منزل‌شان آمد گوشي را كه برمي‌داشتند به جاي اينكه بگويند الو يا بفرماييد، مي‌پرسيدند «كيه». خب وقتي تكنولوژي مي‌آيد و فرهنگ استفاده‌اش نمي‌آيد نتيجه همين مي‌شود.
يك عادت بد ديگر هم در سينما وجود دارد كه هنوز از بين نرفته بلكه از فيلمي به فيلمي ديگر منتقل مي‌شود؛ اينكه وقتي يك نفر زنگ مي‌زند، تا پدر يا مادر به يكي از فرزندان نگويد كه برو ببين كيه داره در يا زنگ مي‌زنه، هيچ كس از جايش تكان نمي‌خورد. فرزندان طوري برنامه‌ريزي شده‌اند كه صداي در يا زنگ را نمي‌شنوند و فقط به دستور پدر يا مادر واكنش نشان مي‌دهند. /ص
