فکرشهر: هنا نوته پژوهشگر مرکز وین برای خلع سلاح و عدم اشاعه و همچنین کارشناس سیاست خارجی روسیه معتقد است «تلاش برای تعامل یکسان با ایران، ترکیه، اسرائیل و اعراب یکی از ویژگی‌های دیرینه سیاست روسیه در خاورمیانه است، اما در پرتو تحریم‌های غرب اهمیت بیشتری خواهد یافت.»
به گزارش فکرشهر از انتخاب، در ادامه این مطلب آمده است: دیروز، لاوروف وزیر خارجه روسیه در قاهره اعلام کرد که مسکوبه دنبال «کمک به مردم اوکراین برای رهایی خود» از رژیم زلنسکی است. این موضوع توجه زیادی را در پایتخت‌های غربی به خود جلب کرد.
شاید همین موضوع باعث شود سایر جنبه‌های مهم سفر لاوروف به مصر پنهان شود.
هیاهوی زیادی پیرامون دیدار پوتین با سران ایران و ترکیه در هفته گذشته منتشر شد. اما لاوروف از فوریه به طور گسترده با اعراب وارد تعامل نزدیک شد و از الجزایر، عمان، بحرین و عربستان بازدید کرد. او همچنین میزبان سایر وزیران خارجه کشور‌های عربی در مسکو بود.
اکنون هم مصر مورد توجه روسیه قرار گرفته است. این تلاش برای تعامل یکسان با ایران، ترکیه، اسرائیل و اعراب یکی از ویژگی‌های دیرینه سیاست روسیه در خاورمیانه است، اما در پرتو تحریم‌های غرب اهمیت بیشتری خواهد یافت.
از دست دادن دوستان بیشتر، حتی در منطقه‌ای که برای روسیه اهمیت ثانوی دارد، پرهزینه خواهد بود.
مصر یک کشور عربی بزرگ است که کمک‌های قابل توجهی از آمریکا دریافت می‌کند، اما در زمان سیسی بیشتر با روسیه همکاری کرده است.
هنگامی که در ماه مه در کنگره حضور یافتم، علاقه زیادی به اینکه چگونه ایالات متحده می‌تواند به سیاست «توازن» مصر پایان دهد، وجود داشت.
اما انجام این کار آسان نیست: مصر به روسیه در حوزه‌های یک؛ غلات (وابستگی زیاد) دارد. دو؛ تسلیحات (علاقه به سیستم‌هایی مانند Su-۳۵ ریشه در نارضایتی مصری‌ها از عدم فروش آمریکا به قاهره با توجه به نگرانی از از دست رفتن برتری نظامی اسرائیل در منطقه دارد). سه؛ گردشگری (انصراف گردشگران روسی از سفر به مصر در اواخر سال ۲۰۱۵، در پی سرنگونی یک هواپیمای مسافربری بر فراز سینا، واقعاً به اقتصاد مصر آسیب زد).
ماه گذشته، وزارت تجارت و صنعت مصر اعلام کرد که قاهره مکانیسم پرداختی را برای استفاده از روبل روسیه در مبادلات تجاری با مسکو اتخاذ خواهد کرد.
مصر همچنین یکی از کشور‌های مهمان اصلی در مجمع اقتصادی بین المللی سن پترزبورگ امسال بود.
بعلاوه، موضوع دیگر الداباء است که اولین نیروگاه هسته‌ای روس اتم است که در مصر ساخته خواهد شد.
در حالی که در بهار شایعاتی مبنی بر تعلیق این پروژه وجود داشت، طبق گزارش ها، ساخت آن شروع شده است.
سئوال، اما اینجاست که آیا روسیه در میان‌مدت منبع جذاب تسلیحات/هسته‌ای برای مصر و خاورمیانه باقی خواهد ماند؟
از سمت روسیه، تحریم‌ها ممکن است توانایی آن را برای ارائه خدمات ۱) تامین مالی و ۲) تعمیر/نگهداری مختل کند. در سمت متقاضی، مصر یا سایر کشور‌ها ممکن است نسبت به عملکرد سامانه‌های بخصوصی از روسیه دچار تردید شوند.
اما تمایل کلی مصر برای میان لحاف خوابیدن در ماجرای جنگ روسیه علیه اوکراین احتمالا ادامه خواهد داشت. دیروز، السیسی از «اولویت دادن به گفتگو و راه حل‌های دیپلماتیک» برای حل و فصل جنگ صحبت کرد.
به هر حال، پیام‌های روسیه در مصر در مورد جنگ اوکراین، پیوسته و تهاجمی بوده که می‌تواند احساسات ضد استعماری در این کشور را جلب کند. این نوع مطالب در رسانه‌های (اجتماعی) جذاب و با اهمیت است.
علاوه بر این، گزارش شده است که مصر در حال بررسی عضویت در بریکس است - عرصه بالقوه دیگری برای هماهنگی بیشتر با روسیه.
به یاد داشته باشید، در نشست اخیر بریکس در ژوئن، پوتین اعلام کرد که غرب مسئول بحران جهانی غذا است.
نهایتا اینکه، روسیه به تلاش‌های خود برای حفظ و افزایش نفوذش در ارتباط با کشور‌هایی مانند مصر ادامه خواهد داد. مصر هم البته پذیرای چنین تلاش‌هایی خواهد بود.
این به معنای غلو آمیز دانستن پتانسیل همکاری‌ها نیست. البته همه تفاهم‌نامه‌ها و برنامه‌های همکاری محقق نمی‌شوند. به صورت مصداقی می‌توانید به تفاهم نامه‌ها بین تهران و مسکو نگاه کنید که عملی نشده است.
موفقیت روسیه در تعامل در سراسر جهان جنوب - به طور فزاینده- برای رویارویی غرب با روسیه در میان مدت تا بلندمدت مهم خواهد بود.
