فکرشهر ـ نرگس محمدزاده فرد: دو شنبه شب ـ 7 دی ماه 94 ـ و در مراسم نکوداشت پدر نجوم آماتور ایران، پرفسور احمد دالکی در بخشی از سخنانش خطاب به مسئولین آموزش و پرورش دشتستان گفت: «امروز که برای بازدید به مدرسه ی ولایتم ـ دالکی ـ رفته بودم، به من گفته شد که دانش آموزان صندلی ندارند و ایستاده درس می خوانند!»؛ وی از مدیریت آموزش و پرورش دشتستان خواست که به این امر رسیدگی کند؛ درخواست و موضوعی که با واکنش سید حسن لواسانی فرد مواجه شد. مدیر آموزش و پرورش دشتستان در پاسخ به این موضوع اظهارداشت: « ما برای برگزاری این مراسم نکوداشت، تنها برای بحث نورپردازی و ...، 2 میلیون تومان هزینه کرده ایم در حالی که تهیه ی میز و صندلی برای یک مدرسه ی سه کلاسه، حداکثر هشتصد یا نهصد هزار تومان برای ما هزینه دارد و اگر مدرسه ای در این باره مشکل دارد، کم کاری از مدیر مدرسه است که پیگیری نکرده و اطلاع نداده است!!! دورترین و صعب العبورترین مدارس ما در دشتستان، مثل مدرسه ی شاه پسرمرد که با خودرو نمی توان به آن جا رفت، بهترین میز و صندلی ها را دارد، پس چطور ممکن است مدرسه ی ما در دالکی میز و صندلی نداشته باشد».
\n\n
این مباحثه ی کوتاه در آیین نکوداشت پرفسور دالکی، مرا به یاد حادثه ی چند هفته ی پیش انداخت؛ حادثه ای که به دلیل ضعف زیرساخت های آموزشی، می توانست «شین آباد»ی دیگر را رقم بزند!!
\n\n
در 22 آذرماه 94 خبر رسید که بخاری نفتی در مدرسه ی کانکسی روستای بارگاهی که تنها چند کیلومتر از شهر برازجان فاصله دارد، مدرسه را طعمه ی حریق ساخته و 24 دانش آموز آن تنها با درایت معلم بوده که نجات یافته اند، در غیر این صورت شین آباد دیگری این بار در دشتستان رخ می داد.
\n\n
\n\n
در هر دو حادثه، آتش اول کم بوده اما با نشت نفت شعله می‌کشد، و در هر دو حادثه، میز، نیمکت، وسایل دانش آموزان در آتش می سوزد؛ با این تفاوت که در حادثه ی شین آباد، دانش آموزان هم سوختند ولی خوشبختانه حادثه ی اخیر در دشتستان به خیر گذشت که برای این امر باید از معلم مدرسه قدردانی کرد.
\n\n
هر چند پس از وقوع این حادثه، خیران مدرسه ساز که بیش از این قرار بوده یک مدرسه یک کلاسه در روستای بارگاهی بسازند، قول داده اند تا سال تحصیلی آینده مدرسه ای دو کلاسه بسازند، اما این امر آن هم 3 ـ 2 سال پس از تخریب مدرسه، جای تامل دارد!
\n\n
به گزارش فکرشهر از منابع رسمی، با نبودن زیرساخت های مناسب و تعمیر نشدن مدارسی که پس از زلزله ی آذرماه 92 تخریب شده اند و همچنین وجود 26مدرسه ی تخریبی در دشتستان، وقوع حوادث اینچنینی در شهرستان دور از انتظار نیست؛ وجود 6 مدرسه ی تخریبی در برازجان، یک مدرسه ی تخریبی در دالکی، 8 مدرسه در بخش ارم، 4 مدرسه در بخش بوشکان و 7 مدرسه در بخش مرکزی که مجموعا 26 مدرسه ی تخریبی دشتستان را تشکیل می دهند و وجود 10 مدرسه ی کانکسی در این شهرستان، امری است که در هر لحظه وقوع حادثه ای در آن را می توان انتظار کشید و رسیدگی به این وضعیت و تخصیص اعتبارات لازم برای بازسازی یا نوسازی این مدارس را باید در اولویت قرار داد؛ مدارسی که حداقل استانداردها را برای تحصیل و حفظ سلامت آینده سازان مملکت در محیط آموزشی دارا باشد.
\n\n
\n
