فکرشهر: آقای «الف» یک کارگر پیمانکاری سیمان دشتستان است، قرارداد شغلی آقای «الف» قراردادی موقت است و درست مثل سایر قراردادهای موقت شغلی در روزهای باقیمانده از سال 94 به شماره افتاده است.
\n\n
اگرچه از این منظر آقای الف در موقعیتی برابر با سایر کارگران قراردادی همواره اوقات را در معرض ترس از بیکاری و اخراج به سر می برد اما این کارگر قراردادی که داستانش دستمایه نوشتن این گزارش شده است یک تفاوت با سایرین دارد.
\n\n
به گزارش فکرشهر از ایلنا، آقای «الف» هشت سال سابقه کار دارد اما نزدیک به دو سال است که به علت گرد و خاک و ذرات آلوده در فضای کارخانه مبتلا به بیماری پوستی شده است.
\n\n
در طول دو سال گذشته بارها گزارشات ایمنی و بهداشت کارگاهها بیماری پوستی این کارگر را تایید کرده اند و به کارفرما توصیه شده است که محل کار او را عوض کند اما همه این گزارشات نادیده گرفته شده است.
\n\n
خودش در این باره می گوید: چند ماه است که بیماری من شدید شده است، خارش پوست، زخم های موضعی و التهاب، امانم را بریده است. اکنون سومین ماه است که به دلیل مرخصی درمانی، سرکار حاضر نمی شوم اما در روزهای گذشته کارفرما به من اعلام کرده است که سال بعد از قرارداد خبری نیست.
\n\n
آقای «الف» نگران سالها سابقه کار و معاش خانواده ای است که او سرپرستی آنرا برعهده دارد و از قرار معلوم نوروز پیشرو را قرار است در نگرانی به سر ببرند.
\n\n
«من از کارفرما توقع داشتم به من کمک کند نه این که به خاطر بیماری در معرض اخراج قرار بگیرم»، این تنها یک جمله از از گفتگوی آقای «الف» با خبرنگار ایلنا است که در دنباله آن می گوید: من یک کارگر پیمانکار هستم با قرارداد موقت پیمانکاری و برای کارفرما بسیار طبیعی است که اگر سودده نباشم، خانه نشین و بیکار شوم.
\n\n
آقای «الف» این روزها به اداره کار بوشهر مراجعه می کند و در پی این است که در صورت بیکاری سال آینده، حداقل بیمه ازکارافتادگی دریافت کند.
\n\n
او یکی از قربانیان بیماری های ناشی از محیط های کاری آلوده و ناسالم است، یک کارگری پیمانکاری با قرارداد موقت رو به اتمام که به دلیل ابتلا به بیماری پوستی در حال حاضر آینده روشنی پیش روی خود نمی بیند و از مسئولان امر و فرادستان استمداد می طلبد.
\n
