فکرشهر ـ فریده دهملایی*: مسوول زمانی دیده می شود که جامعه و کمبودهایش را ببیند، خب وقتی مسوول ما را نبیند، ما هم او را نمی بینیم و نمی شناسیم. حالا آقای زارع کی هستند و چه مسوولیتی به عهده اشان است؟
آهااا حالا که فکرش را می کنم، می بینم کسی به نام زارع با موهای بلوند، مدت ها قبل که وارد فیسبوک می شدم، عکسایش را می گذاشت و من از این طریق فهمیدم دو تا پسر دارد و... حالا به من چه مربوط است که در زندگی خصوصی مردم بروم... من فقط چهارچوب بومم را می شناسم که با آن حرف می زنم و او هم حرف های من را ثبت می کند، او سالهاست که سنگ صبور من است. من آهن سخت و سرد را می شناسم که با تمام سردی و سخت بودنش، حرف من را می فهمد و به من حس می دهد تا بتوانم نقش او را در جسمیتش بیان کنم و او نیز در کنار بوم نقاشی من می شوند تریبون دردها و ناگفته های جامعه.
*نقاش، مجسمه ساز و فعال بخش کودک و نوجوان
مطالب مرتبط:
ـ پرونده ی ناتمام فرماندار دشتستان
http://www.fekrshahr.ir/node/34157
ـ تحمل انتقادات می تواند کلاس آموزشی خوبی باشد / نادر آزاده
http://www.fekrshahr.ir/node/34154
ـ ای دل، ار سیل فنا بنیاد هستی برکند... / فریده فهیمی
http://www.fekrshahr.ir/node/34155
ـ شهرستان دشتستان به مرتبه ای که استحقاق آن را دارد، نرسیده است/ امین کریمی
http://www.fekrshahr.ir/node/34156
ـ گفت و گو با فرماندار دشتستان
