فکرشهر: روزنامه قانون نوشت: «آدم برنامه‌ریزی نیستم. اصلا برنامه‌ریزی هیچ تاثیری تو زندگی نداره. از ۱۴ سالگی فکر می‌کردم تو ۳۲ سالگی آدم مهمی میشم اما نشدم. به جز دو تا دابِسمش و مقادیر زیادی جوک در مواقع بحرانی، کاری برای مردم نکردم.
البته تو این مورد خدا رو شکر پایه و همراه زیاد داریم. برنامه‌ریزی تو رژیمم هم همیشه نتیجه عکس داده با ۱۰۰ کیلو واردش میشم با ۱۲۰ کیلو خارج میشم. یه جوری که حرف از رژیم میشه دوروبری‌ها بهم اصرار میکنن دست به لایف استایلت نزن، همین‌جوری خوبه.
اما چیزی که براش برنامه‌ریزی دقیق دارم پست‌های اینستاگرامم هست. یعنی هیچ کباب و دسر و کیک تولد و باقالی‌پلو با گوشت و پاستا و پیتزایی از گلوم پایین نرفته، مگر این که قبلا استوری و پستش رو برای ملت شئر کنم.
سطح دغدغه‌هام این روزها از هشتگ این و اون به هشتگ کانتور و هایلایتر و چگونه بینی خود را کوچک کنیم و در مهمانی صاد بیوتی چه گذشت، رسیده. برای ارگانیزیشن این حجم از اطلاعات هم برنامه‌ریزی دقیق دارم، یه جوری اخبار دوستان رو با دقت و برنامه‌ریزی شده دنبال می‌کنم که بابام اخبار برجام رو این جوری دنبال نمی‌کرد.
الان میدونم کی چرا با کی کات کرد؟ کی هزینه‌هاش با کیه؟ کی چی تو ایونت کی جایزه داد و از همه مهم‌تر دماغ آدم با کدوم کانتور کوچیک‌تر میشه. سه تا پلنگ اینستا رو با رسم شکل میتونم توضیح بدم. بالاخره اگر فرق عطار و خیام و سعدی رو ندونی اون‌قدری تو زندگیت اختلال ایجاد نمیشه که فرق میم تهامی و صاد بیوتی رو از فشن ساندویچ‌ها تشخیص ندی!»
