با وجود استقبال باشکوه کشور و استان، مسوولین ورزش دشتستان مرا نمی شناسند + تصاویر

فکرشهر ـ رضا عباسی: در تمامی جوامع بشری، توجه به قهرمانان ورزشی که به نوعی اسطوره های ملی و نمادی از فرهنگ و باور یک ملت هستند، از اهمیت به سزایی برخوردار است. همین امر سبب شده کشورهای دنیا توجه ویژه ای را به بعد قهرمانی ورزش و ورزشکاران مستعد خود در این حوزه ها داشته باشند. 
در این بین مسابقات المپیک از درجه اهمیت به سزایی برای کشورها برخوردار است و به واسطه همین اهمیت، مصاحبه ویژه ای با یکی از قهرمانان ورزش استان بوشهر و شهر برازجان که در مسابقات المپیک پارآسیایی جاکارتای اندونزی حضور داشت، انجام دادیم.

فکرشهر: باسلام. خیلی خوشحال هستیم که وقت خودتان را در اختیار ما قرار دادید. لطفا خودتان را معرفی کنید؟
مجید باقری هستم. 34 ساله و اهل شهر برازجان. دارنده مقام نائب قهرمانی مسابقات پارآسیایی جاکارتای اندونزی 2018 و چندین و چند مقام ملی و بین المللی.

فکرشهر: فعالیت حرفه ای شطرنج شما از چه زمانی شروع شد؟
 از سال 1370 فعالیت خودم را در سن 7 سالگی شروع کردم و الان 27 سال از آن روز می گذرد.

فکرشهر: کمی از اولین مقام هایی که کسب کردید برای ما بگویید؟
از سن 11 سالگی مقام های استانی من شروع شدند که توانستم در سال 1379، قهرمان رده های سنی استان شوم؛ در بین سال های 1383 تا 1385 در مسابقات دانشجویان کشور قهرمان شدم.

فکرشهر: از چه سالی به عضویت تیم ملی نابینایان و کم بینایان کشور در آمدید و چه افتخاراتی را کسب کردید؟
در سال 1387 در مسابقات کم بینایان کشور حاضر شدم و از همان جا به عضویت تیم ملی در آمدم و تا امروز 11 سال است که عضو تیم ملی هستم.
در سال 1390 (میلادی 2011) در مسابقات جهانی آنتالیا ترکیه به مقام چهارم رسیدم و موفق به کسب عنوان فنی ترین بازیکن مسابقات شدم.
در سال 2012، در مسابقات تیمی جهان در هندوستان، هفتم جهان شدم.
 در سال 2015 اسلونی، مقام پنجم جهان را کسب کردم و در سال 2018 مسابقات پارآسیایی جاکارتا، نائب قهرمان مسابقات شدم.
البته سال هایی هم بوده که در آمادگی کامل بودیم و پس از اردوهای فراوان به مسابقات اعزام نشدیم.

فکرشهر: دلیل عدم اعزام تیم ملی به مسابقات در سال هایی که فرمودید، چه بوده است؟
در سال های 2015 و 2016 به دلیل احتمال همگروه شدن با اسرائیل در مسابقات حاضر نشدیم. همچنین در سال 2017 به دلیل مشکلات مالی در مسابقات حاضر نشدیم. عدم حضور ما در مسابقات به همین علت ها بود.

فکرشهر: پس از پایان مسابقات پارآسیایی جاکارتا چه حس و حالی داشتید؟
از نتیجه ای که تیم گرفت راضی هستم. از 12 شرکت کننده ای که داشتیم، 14 مدال در دو بخش آقایان و بانوان در قسمت انفرادی و تیمی کسب کردیم با وجود این که فدراسیون تنها 3 مدال را برای ما پیش بینی کرده بود، توانستیم موفق ظاهر شده و در کسب مقام سومی کشور ایران در این مسابقات سهم به سزایی را داشته باشیم.

فکرشهر: آیا از عملکرد خودتان در مسابقات پارآسیایی راضی هستید؟
از عملکرد خودم راضی نیستم و دوست داشتم مدال طلا را کسب کنم. فینال را به رقیب هندی باختم و دوم شدم. اما در کل از اینکه برای کشور، استان و شهر خودم افتخار کسب کردم بسیار خوشحال هستم.

فکرشهر: از قدمت شطرنج شهرستان دشتستان و افتخارات آن برای مخاطبین ما صحبت کنید؟
پس از تشکیل هیات شطرنج شهرستان دشتستان در سال 1369 توسط برادر بزرگ تر خودم، شاهرخ باقری، تا به امروز، شطرنج شهرستان افتخارات خوبی را کسب کرده است که سرآمد آن سال 1388 تا 1390 بود. در آن روزها بازیکنانی همچون سلیمی فرد در مسابقات آسیایی حاضر بودند. آقای موسوی اولین رنکینگ استان را داشت و هیات و باشگاه ها افتخارات زیادی را کسب می کردند. این افتخارات کم و بیش ادامه داشت تا اینکه ریاست اداره ورزش و جوانان شهرستان، جناب آقای کمارج، با یک انتصاب یک جانبه و بدون مشورت از قدیمی های این رشته از جمله خود من، آقای مسیح گل که از شطرنج شناخت کافی ندارند را به ریاست هیات انتخاب کردند و با این انتخاب، باعث دلسردی بسیاری از پیشکسوتان این رشته شدند.

فکرشهر: وضعیت شطرنج را در کشور، استان و شهرستان چگونه ارزیابی می کنید؟
شطرنج در کشور مسیر خوبی را طی می کند. تیم های ملی ما جوان شده و از میانگین سنی خوبی برخوردار هستیم. در بخش کم بینایان نیز با افتخار کسب شده اخیر در مسابقات پارآسیایی، توانستیم خودمان را به فدراسیون و کمیته ملی المپیک ثابت کنیم.
در استان بوشهر هم، شطرنج مسیر رو به رشدی را طی می کند ولی شطرنج در شهرستان دشتستان در سال گذشته مسیر رو به عقب را طی کرده است.

فکرشهر: علت افت شطرنج دشتستان از نگاه شما به عنوان یک قهرمان ملی در این رشته و شاید باسابقه ترین ورزشکار حال حاضر و فعال این رشته در شهرستان چیست؟
در سال های گذشته برای فرهنگ سازی  و دعوت مردم برای حضور در این رشته کار مثبتی نکردیم و نتوانستیم شطرنج را به خانه ها ببریم. حتی یک دوره مسابقات به مناسبت های مختلف به صورت همگانی برگزار نکردیم. استعدادها را حمایت نکردیم و سوزاندیم. تیم های باشگاهی را حمایت نکردیم و در حال حاضر اکثر ورزشکاران ما در سایر تیم های استان بازی می کنند و خود ما چند سال است که تیم نداریم. این در حالی است که چند سال پیش، قهرمان بلامنازع استان بودیم و سایر تیم ها برای کسب مقام نائب قهرمانی تلاش می کردند. مسابقات هفتگی خود که سایر ورزشکاران استان را هر هفته به برازجان می آورد، تعطیل کردیم.
شاید بتوان گفت با یک انتخاب بد از سمت اداره ورزش و جوانان، انتخابی بدون هرگونه مشورت و از روی خواست شخصی، رییس اداره ورزش و جوانان دشتستان، فردی را برای حضور در سکان ریاست این هیات برگزید که افت این روزهای ما دلیل انتخاب بد آن روز بود.
شاید برای شما جالب باشد که بدانید ریاست هیات شهرستان مرا نمی شناسد و حتی تا به حال با من تماس هم نگرفته است!!

فکرشهر: یعنی در استقبال از ورزشکاران نیز نبودند؟ نحوه استقبال از شما در کشور، استان و شهرستان پس از بازگشت از مسابقات پارآسیایی چگونه بود؟
پس از رسیدن به ایران در فرودگاه امام خمینی(ره) استقبال بسیار باشکوهی از ما شد و ما بیش از 4 ساعت درگیر مراسم استقبال و مصاحبه با رسانه ها بودیم که جای تقدیر و تشکر دارد.
در فرودگاه بوشهر هم استقبال خیلی خوبی با حضور جمع کثیری از مردم و مسوولین به عمل آمد و تنها چیزی که ندیدم، استقبال در شهرستان بود.
شنیدم آقای کمارج، ریاست محترم اداره ورزش شهرستان، در فرودگاه بوشهر حضور داشته، ولی من به عنوان تنها مدال آور شهرستان دشتستان، ایشان را ملاقات نکردم. ایشان مرا نمی شناختند و سمت من نیامدند!!

فکرشهر: آیا دلیل خاصی داشت که آقای کمارج از شما استقبال نکردند؟
وقتی آقای کمارج بدون مشورت با پیشکسوتان رشته شطرنج، کسی را به ریاست هیات انتخاب می کند و ایشان حتی یک بار هم به من سر نمی زند و یا با من تماس نمی گیرد، نتیجه این می شود.
به نظر من مقصر اصلی خود آقای کمارج است که این انتخاب بد را انجام داده است؛ آیا واقعا آقای کمارج از هیات حتی یک بار هم سوال نکرده است که عملکرد شما چیست و قهرمانان شما چه کسانی هستند؟
قبل از مسابقات، آقای کمارج به همراه خانم سعیده عبدالهی به دیدار امام جمعه محترم رفتند و کسی به من برای حضور در این دیدار اطلاع نداد. روز استقبال هم آقای کمارج از خانم عبدالهی استقبال کردند، ولی از من که تنها مدال آور دشتستان در این مسابقات بودم، هیچ استقبالی از جانب شهرستان صورت نگرفت!!

فکرشهر: از روند آماده سازی خود قبل از اعزام به مسابقات پارآسیایی بگویید؟ آیا کسی هم در این برهه زمانی از مسوولان به سراغ شما آمد و شما را حمایت کرد؟
از اوایل سال 1397 و با قهرمانی در خردادماه، مجددا به عضویت تیم ملی در آمدم و در اردوهای متعدد تیم ملی در شهرهای مختلف کشور حضور داشتم، اما در این زمان هم کسی از متولیان شهرستان حتی یک بار هم سراغی از من نگرفت و تمام هزینه حضور در مسابقات انتخابی را از جیب شخصی خودم پرداخت کردم.

فکرشهر: شما به عنوان یکی از پیشکسوتان و قهرمان شطرنج، استعداد خاصی را در شطرنج استان و شهرستان دیده اید؟
در استان، خانم «فریبا زنده بودی»، شاگرد خود من هستند که موفق شدند در مسابقات پارآسیایی مدال طلا را کسب کنند. در دشتستان به دلیل افول شطرنج، استعداد جدیدی را من ندیدم ولی از استعداد های قدیمی می توان از نوجوان 14 ساله ای به نام «عبداله قاسمی» نام برد که به دلیل استعداد بالایی که داشت می توانست به تیم ملی برسد، اما به دلیل نبود حمایت، در حال حاضر حتی از شانس کمی در سطح استان برخوردار است؛ آن هم با وجود قهرمانی های بیشماری که در گذشته در سطح استان دارد. در بانوان «نیلوفر همتی» قهرمان بانوان بزرگسالان استان بود، در حالی که 13 سال بیشتر سن نداشت. او می توانست به تیم ملی بانوان ایران هم برسد، اما اینک شطرنج را کنار گذاشته است. «بهتاش سلیمی فرد» هم با افتخارات گسترده استانی و کشوری و حتی حضور در مسابقات آسیایی چین در سال 1393، اکنون دیگر در استان فعالیت نمی کند و برای استان فارس فعال است و در مسابقات شرکت می کند.

فکرشهر: جناب باقری خود شما مایل هستید در بخش فنی و مربیگری فعالیت کنید؟
دوست دارم کمک کنم و تجربیاتم را در اختیار ورزشکاران قرار دهم، اما در صورتی که احساس کنم تغییری ایجاد شده و از شطرنج حمایت می شود.

فکرشهر: امکانات سخت افزاری شطرنج در شهرستان چگونه است؟
در زمان ریاست آقای قلی زاده از لحاظ سخت افزاری، امکانات بهتری ایجاد شد، اما باید بدانیم در تمام استان خانه اختصاصی شطرنج وجود دارد و یا در حال احداث است، اما ما در دشتستان از این امکان بی بهره هستیم و مکانی هم که تمرینات شطرنج در آن انجام می شود به دلیل همجواری با ورزش های دیگر، برای این رشته مناسب نیست و حتی امکان حضور همزمان بانوان و آقایان برای تمرین را هم ندارد.

فکرشهر: عموم مردم شطرنج را رشته ای راحت و کم تحرک برآورد می کنند. نظر شما در این باره چیست؟
شطرنج ورزش بسیار نفس گیری است و انرژی زیادی را از شما می گیرد و باعث می شود بدن شما میزان زیادی قند و کالری را از دست بدهد. شطرنج حتی ممکن است مصدومیت هایی را برای شما داشته باشد. حمله قلبی و افت فشار از آسیب های شطرنج هستند و یک شطرنج باز در حین مسابقه حرفه ای، چندین لیتر آب از دست می دهد.

فکرشهر: الگوی ورزشی شما در داخل و خارج از کشور کیست؟
الگوی ورزشی من در ایران برادرم است و در خارج از ایران، «آناند» هندی را خیلی دوست دارم، چرا که هم فرد موفقی در زندگی شخصی خودش است و هم در ورزش. آناند مقام های بیشماری را کسب کرده و حامی فدراسیون هند در زمینه شطرنج بازان کم بینا و نابینا هم هست.

فکرشهر: گویا از خانواده کاملا ورزشی هستید؟ در این خصوص برای ما بگویید؟
برادر بزرگ تر ما که خود موسس هیات شطرنج در شهرستان بود، همه ما را به سمت حضور در فعالیت های ورزشی ترغیب می کرد و اغلب برادران من در رشته های ورزشی مختلف از جمله شطرنج، فوتبال و هندبال فعالیت کرده و افتخارات بسیار زیادی را کسب کرده اند. همسر من هم مربی شطرنج و سرپرست تیم های ورزشی است و همین موضوع جمع ورزشی خانواده ما را کامل کرده است.

فکرشهر: فرمودید همسر شما از مربیان خوب رشته خودتان هستند. کمی از چگونگی آشنایی با ایشان برای ما بگویید؟
من و خانمم در اردو های تیم ملی با هم آشنا شدیم. ایشان به عنوان سرپرست اردوهای ما حضور داشتند و این سبب شد ما با هم آشنا بشویم و در سال 1390 ازدواج کنیم که حاصل این ازدواج، یک فرزند پسر به نام «مانی» است.

فکرشهر: جناب باقری، فرمودید یک فرزند پسر دارید. آیا به فرزند خود توصیه می کنید که شطرنج را دنبال کند؟
تا سن 12 سالگی از «مانی» می خواهم تا دو رشته ژیمناستیک و شطرنج را دنبال کند ولی بعد از آن، خودش باید رشته مورد علاقه اش را پیدا و دنبال کند. جالب است بدانید شطرنج در اروپا به عنوان یک واحد درسی در تمامی سطوح تحصیلی تدریس می شود و خودم عقیده دارم یاد گرفتن شطرنج برای زندگی همه افراد نیاز است و می تواند در زندگی و گرفتن تصمیمات به همه کمک کند.

فکرشهر: کلماتی را می گویم، اولین کلمه و یا جمله ای که به ذهن شما می رسد را برای ما بگویید؟

شطرنج:
زندگی شطرنج دنیا و دل است
قصه پر رنج صدها مشکل است
شاه دل کیش هوس ها می شود
پای اسب آرزوها در گل است
فیل بخت ما عجب کج می رود
در سر ما بس خیال باطل است
مهره های عمر من نیمش برفت
مهره های او تمامش کامل است
ما نسنجیده پی فرزین او
غافل از اینکه حریفی قابل است...

غذای محبوب: دمپخت

برازجان: تعصب 

فوتبال: پرسپولیس

بهترین مربی: همسرم

اداره ورزش: متولی

شاهرخ باقری: حسرت و تکیه گاه بزرگ من

ایران: عشق

پارالمپیک: حسرت طلای از دست رفته 

فکرشهر: حرف آخر؟
دوست دارم مردم و مسوولین بدانند موفقیت به سادگی به دست نمی آید و ورزش حرفه ای بسیار پر هزینه است.
جا دارد از همین جا تشکر کنم از فدراسیون که به ما اعتماد کردند و با حضور حداکثری باعث شدند این افتخار برای کشور رقم بخورد، خصوصا جناب مظلومی، ریاست محترم فدراسیون، جناب هدهدی، مسوول محترم انجمن و جناب آقای مرادی، مربی تیم ملی و مربی اختصاصی بنده. تشکر می کنم از خانواده که همیشه کنار من بودند و با دعای خیرشان همیشه من را همراهی کردند. تشکر می کنم از ریاست هیات شطرنج استان، جناب آقای بکاء. تشکر می کنم از آقای بهروزیان، مدیرکل محترم ورزش و جوانان استان و همسرم که به عنوان مربی، مدیر برنامه و همراه، همیشه کنارم بوده و به من کمک کرده.