فکرشهر: خوابگاه شاید اولین برخورد جدی دانشجویان جدیدالورود و البته غیربومی با زندگی دانشجویی است، چالشی که گاهی حتی ممکن است به مرگ مدنی دانشجو بینجامد.
به گزارش فکرشهر به نقل از ایسنا، در واقع خوابگاه حتی می تواند یکی از بزرگترین چالش‌ها برای تعیین سرنوشت آینده یک جوان هم باشد، مخصوصا اگر این جوان دختر باشد. در واقع وجود این سقف سرنوشت ساز اگر برای پسران دانشجو یک نگرانی است، برای دختران یک رکن تحصیلات دانشگاهی است،
خوابگاه همانقدر که می تواند در انتخاب شهر دانشگاهی برای دختران بویژه آنها که خانواده های سخت‌گیرتری دارند، تاثیرگذار باشد، به همان اندازه می تواند در انتخاب رشته دانشگاهی آنان نیز موثر واقع شود؛ حال بگذریم از اینکه زندگی زیر سقف خوابگاه می تواند چه تاثیرپذیری‌ها و تاثیرگذاری‌هایی را رقم زده و چه تاثیرات عمیقی بر دانشجویان گذاشته و حتی مسیر زندگی آنان را تغییر دهد و به نظر می رسد این تاثیرگذاری ها و تاثیرپذیری ها در میان پسران حتی بیشتر هم هست.
در واقع سقف بالای سر رکن اساسی زندگی است، چه دانشجو باشی چه نباشی و چه پسر باشی یا دختر، اما، وقتی دانشجو هستی نبود این رکن آوارگی را بیشتر معنا می کند.
این روزها که در آستانه آغاز سال تحصیلی دانشگاه ها قرار داریم، دوباره صدای اعتراض دانشجویان نسبت به وضعیت خوابگاه ها بلند شده و نبود خوابگاه، کمبود ظرفیت و کیفیت پایین خوابگاه های موجود و افزایش شهریه های خوابگاهی آنان را نگران و معترض کرده است.
معضلات خوابگاهی
رضا دانشجوی سال سوم مهندسی شیمی است. می گوید پس از ورود به دانشگاه تمام فکر و ذکر دانشجو اینست که شب را کجا به صبح برساند. از نگهبانی سوال می کند و آدرس اداره امور خوابگاه‌ها را می گیرد ولی دانشگاه از قبل اعلام کرده که به ترم اولی‌ها خوابگاه دولتی تعلق نمی گیرد، پس به ناچار سراغ خوابگاه خصوصی می رود، ساختمان‌هایی که عموما صاحبان آنها تصمیم گرفته‌اند این بناهای عموما کلنگی شان را به خوابگاه تبدیل کنند. آنها 10، 20، 50 یا حتی تعداد بیشتری اتاق را به قیمت‌هایی بالا به دانشجویان کرایه می دهند، هر اتاق را به 6 یا هشت نفر به قیمت ترمی؛ تا 700 هزار تومان.
با این قیمت، انتظار می رود حداقلِ شرایط رفاهی در خوابگاه‌های خصوصی یا خودگردان برای دانشجویان فراهم باشد، ولی کیفیت زندگی در این ساختمان‌ها به هیچوجه متناسب با قیمت‌شان نیست.
رضا معتقد است که اگر کسی پایش را داخل برخی از این خوابگاه‌های خودگردان بگذارد و ببیند که قرار است در چنین مکانی زندگی کند، احساس می کند به شخصیت انسانی وی توهین شده است!
"فضای کم" اولین مشکل است و شاید کم اهمیت ترین آنها. تعداد سرویس‌های بهداشتی و حمام اصلا متناسب با تعداد دانشجویان نیست، سیستم گرمایشی این خوابگاه‌ها نیز معمولا مشکل دارد و دانشجویان زمستان‌های سختی را می‌گذرانند.
براساس این گزارش، مشکلات فرهنگی را نیز باید به مشکلات فوق اضافه کرد. یک شب را در یکی از این خوابگاه‌ها به عنوان مهمان گذراندم. باید بگویم که دانشجویان با توجه به شرایط خانوادگی و محیطی که تا قبل از ورود به دانشگاه در آن بزرگ شده‌اند، سبک‌های زندگی بسیار متفاوتی از خود نشان می دهند.
رضا این نکته را تایید می کند و می‌گوید: ممکن است در یک اتاق هم دانشجوی مصرف کننده گل زندگی کند و هم دانشجویی که هرگز لب به سیگار هم نزده است، حقیقتی که آن شب شخصا آن را مشاهده کردم.
فرار بزرگ
علی روانشناسی می‌خواند. آن شب با او به صحبت نشستم و او برایم از فرار دانشجویان از خوابگاه به خانه دانشجویی گفت. گویا این تضاد فرهنگی در کنار مشکلات رفاهی، در مواردی باعث می‌شود که دانشجو کم بیاورد و کلا از خوابگاه برود، بچه مثبت‌ها می‌روند تا در محیط آرامتر و سالم تری زندگی کنند و درس بخوانند و بقیه هم می روند تا با خیال راحت و بدون مزاحم به امورات مورد علاقه شان برسند و گاهی هم اگر شد درس بخوانند، مشکلات رفاهی هم که برای هر دو یکسان است.
متاسفانه دانشجویان در هنگام خروج از خوابگاه تصور درستی از میزان اجاره بهای خانه‌ها در سطح شهر ندارند. با چند نفر از دانشجویانی که خانه اجاره کرده بودند صحبت کردم. غالبا ابتدا سراغ مناطقی می روند که سطح زندگی در آنها مطلوب است اما در این مناطق اجاره چنان بالاست که دانشجویان توانایی ساکن شدن در این محله‌ها را ندارند. اجاره‌های ماهیانه در این مناطق حداقل هفتصد هزار تومان است که پرداخت آن در حد توان یک دانشجو نیست.
مصائب پسرانه
اگر دانشجوی مورد نظر پسر باشد که علاوه بر میزان اجاره بها باید بر مشکل جنسیت خویش نیز فائق بیاید! در واقع بسیاری از صاحبخانه‌ها تمایل چندانی ندارند که خانه خود را به دانشجوی پسر اجاره دهند، چرا که براساس دغدغه ای قدیمی پذیرش دانشجویان پسر را زمینه ساز بروز دردسرهای بزرگ می دانند! و هیچگونه ریسکی را هم برای آزمون درست یا غلط بودن تصورات شان قبول نمی کنند.
برخی صاحبخانه‌ها نیز کلا تمایلی به اجاره دادن خانه شان به دانشجو جماعت را ندارند چراکه دانشجویان معمولا بخشی از یکسال یا نهایتا یکسال به خانه اجاره ای نیاز دارند و صاحبخانه پس از یکسال باید دوباره دنبال مستاجر بگردد و بار دیگر به بنگاه‌های مسکن کمیسیون بپردازد.
برایند این مشکلات باعث می‌شود که دانشجویان به ناچار سراغ محله‌های ارزان قیمت بروند تا بتوانند با اجاره ماهیانه کمتر از 400 هزار تومان خانه ای را کرایه کنند، یا اگر وضعیت کیف پولشان از این هم ضعیف‌تر باشد، می‌روند با اجاره‌های کمتر از 200 هزار تومان در مناطق حاشیه ای ساکن می‌شوند. آنها در این شرایط یا حاشیه نشین شدن را به برگشتن به خوابگاه ترجیح می‌دهند یا اصلا چاره ای جز این انتخاب ندارند چرا که اساسا خوابگاهی در کار نیست.
مطصفی یکی از این دانشجوهاست. مکانیک می‌خواند و سال آخر است. دو سال در خوابگاه زندگی کرده و دو سال را در خانه‌ای در یکی از همین محله‌های پایین.
مصطفی می‌گوید زندگی در محله های که درصد بالایی از آسیب های اجتماعی همچون اعتیاد و خرید و فروش مواد مخدر در آنها وجود دارد در مواردی باعث می‌شود حتی بچه مثبت‌های فراری از خوابگاه نیز به دخانیات و در موارد حادتر پس از مدتی به مواد مخدر روی بیاورند و کار آن دسته از دانشجوها که خود با این عرصه آشنا و گرفتار آن بوده اند نیز، به جاهای باریک تر کشیده شود.
قصه مشکلات خانه های دانشجویی بهمین جا ختم نمی شود و دانشجویانی که حالا موفق به اجاره خانه شده اند گاه و بیگاه یا مجبور به پذیرش دوستان خود می شوند که این اول جنگ و جدال با صاحبخانه است یا به گفته رضا برای تامین هزینه های کرایه منزل با کمال میل کرایه دادن ساعتی خانه به برخی رفقا را انتخاب می‌کنند که کار را به بروز آسیب های اجتماعی بسیاری ختم می کند و این همان نگرانی است که باعث می‌شود صاحبخانه های ایرانی خانه هایشان را با اکراه به دانشجویان و بویژه پسران دانشجو کرایه دهند.
اینها مشکلات بسیاری است که دانشجویان غیر بومی برای زندگی در محل تحصیل با آن مواجهند و همگی به شرایط نه چندان مطلوب خوابگاه های دولتی و البته خصوصی بازمی‌گردد.
در سالهای اخیر دولت برای بازسازی خوابگاه‌های دانشجویی قول‌های زیادی داده است، حتی وزیر علوم چندی پیش اعلام کرد که خوابگاه‌های دانشجویی را تبدیل به هتل می‌کند ولی متاسفانه مانند صدها مسئله دیگر در این کشور، بحث بازسازی خوابگاه‌ها به کندی پیش رفته و بعید است عمر ما به دیدن خوابگاه‌های دانشجویی تمیز و مدرن و البته کافی کفاف دهد.
افزایش 18 درصدی شهریه خوابگاه های دولتی
علیرضا بهرامی معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه اراک نیز از افزایش 18 درصدی شهریه خوابگاه های دولتی می گوید.
وی با بیان اینکه در حدود 2500 نفر از دانشجویان دانشگاه اراک از خدمات خوابگاه دانشجویی بهره می برند، اظهار کرد: از این تعداد، در حدود 1600 دانشجو در خوابگاه های دولتی و 900 نفر نیز در خوابگاه های غیردولتی سکونت دارند.
وی ادامه داد: دانشجویان دختر از ترم سوم و دانشجویان پسر از ترم چهارم به بعد می توانند از خوابگاه های دولتی دانشگاه استفاده کنند و این موضوع در دفترچه راهنمای انتخاب رشته دانشگاه های کشور نیز به طور کامل ذکر شده است تا دانشجویان قبل از ورود به دانشگاه، نسبت به این موضوع اطلاع کامل داشته باشند. البته دانشجویانی که جزو رتبه های برتر کنکور سراسری هستند یا شرایط خاصی دارند، می توانند به مجرد ورود به دانشگاه در این خوابگاه های دولتی ساکن شوند.
تمام خوابگاه‌های خصوصی فاقد ایمنی جمع‌آوری شده‌اند
معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه اراک افزود: در سال جاری دانشگاه تمام خوابگاه‌های کوچکی را که توسط بخش خصوصی اداره می‌شدند و بعضا فاقد امکانات و ایمنی لازم بودند به طور کامل جمع آوری کرده است و تصمیم دارد تا دانشجویان دختری را که در سال گذشته در این خوابگاه‌ها حضور داشتند، به صورت متمرکز در خوابگاه خصوصی حضرت فاطمه زهرا(س) که ظرفیت 530 دانشجو را داراست، مستقر کند.
خوابگاه حضرت فاطمه(س) ترمی 700 هزار تومان
به گزارش ایسنا، دانشجویان دانشگاه اراک از افزایش هزینه خوابگاه حضرت فاطمه گله‌مند هستند، بهرامیبا بیان اینکه بر اساس تصمیم شورای نظارت بر خوابگاه های بخش خصوصی، در سال جاری نرخ خوابگاه های خصوصی برای هر دانشجو بین 800 تا 850 هزار تومان برای یک ترم تحصیلی خواهد بود، در اینباره گفت: با توجه به اینکه دانشگاه اراک با خوابگاه حضرت فاطمه زهرا(س) قرارداد دارد، دانشجویان دختر دانشگاه اراک برای هر ترم مبلغ 700 هزار تومان را در سال تحصیلی جاری پرداخت خواهند کرد، همچنین دانشگاه اراک برای اسکان دانشجویان پسر دوره های روزانه و شبانه نیز برنامه ریزی های لازم را انجام داده است و این دانشجویان در حین ورود به دانشگاه در خوابگاه های خصوصی اسکان داده می شوند.
بهرامی ابراز امیدواری کرد که عملیات ساخت و بهره برداری از دو مجموعه خوابگاهی واقع در سایت اصلی دانشگاه که مجموعا ظرفیت 800 دانشجو را داراست تا پایان سال جاری به اتمام برسد و افزود: این دو مجموعه خوابگاهی قطعا تا مهرماه سال 99 افتتاح خواهند شد، اما ما سعی داریم تا با تأمین بودجه های لازم یکی از این دو خوابگاه را در بهمن ماه سال جاری افتتاح کنیم و عملیات تجهیز و راه اندازی مسیر دسترسی به این خوابگاه را به اتمام برسانیم. با تکمیل این دو طرح خوابگاهی تمامی دانشجویان جدیدالورود به محض ورود به دانشگاه می توانند از خدمات خوابگاه های دولتی دانشگاه استفاده کنند و دیگر الزامی برای ورود آنها به ترم های بالاتر برای استفاده از خوابگاه های دولتی نیست.
وی با اشاره به افزایش 18 درصدی شهریه خوابگاه های دولتی از سوی صندوق رفاه دانشجویان، تصریح کرد: خوشبختانه تا کنون وعده هایی که صندوق رفاه در راستای تأمین و تجهیز خوابگاه های دانشگاه و سلف سرویس ها به دانشگاه اراک داده است محقق شده است، اما به طور کلی از آنجاکه بودجه های صندوق نیز به طور کامل از سوی سازمان برنامه و بودجه کشور تخصیص داده نشده است، خود صندوق رفاه نیز از این بابت با مشکلاتی مواجه است و باعث شده تا بعضا دانشگاه ها نیز در زمینه تأمین خدمات رفاهی با کمبود بودجه مواجه شوند.
به گفته معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه اراک، تمامی خوابگاه های این دانشگاه از روز جمعه 21 شهریور ماه سال جاری پذیرای دانشجویان بوده اند.
وعده های صندوق رفاه دانشجویان در حد حرف باقی مانده است!
البته معاون دانشجویی دانشگاه صنعتی اراک از عملکرد صندوق رفاه دانشجویان در این رابطه رضایت ندارد و می گوید: متاسفانه علیرغم قول هایی که صندوق رفاه دانشجویان در خصوص تأمین امکانات و تجهیزات خوابگاه های دانشجویی و سلف سرویس ها به دانشگاه داده است، تا کنون هیچ اعتباری به دانشگاه تخصیص داده نشده و وعده های صندوق رفاه دانشجویان در حد حرف باقی مانده است!
مجتبی گودرزی در گفتگو با ایسنا از تدارک دو مجموعه خوابگاهی برای دانشجویان این دانشگاه در طول سال تحصیلی جدید خبر داد و افزود: خوابگاه دولتی حضرت معصومه(س) در سایت اصلی دانشگاه و خوابگاه حضرت امیرالمومنین(ع) در شهرک حافظیه دو خوابگاهی هستند که برای دانشجویان این دانشگاه در طول سال تحصیلی جدید در نظر گرفته شده اند.
رشد 22 درصدی شهریه خوابگاه های خصوصی
وی بیان کرد: بر اساس تصمیم شورای نظارت بر خوابگاه های خصوصی، هر دانشجو باید برای بهره مندی از خدمات خوابگاه خصوصی در طول سال تحصیلی جدید مبلغ 850 هزار تومان بپردازد که با توجه به قرارداد دانشگاه صنعتی اراک با مجموعه خوابگاه خصوصی شهرک حافظیه، این مبلغ برای دانشجویان این دانشگاه به 700 هزار تومان کاهش پیدا کرده است. شهریه خوابگاه های خصوصی در سال جاری در مقایسه با سال گذشته که 550 هزار تومان به ازای هر دانشجو بوده است در حدود 22 درصد رشد داشته است.
گودرزی گفت: دانشجویان دانشگاه صنعتی اراک در طول سال تحصیلی گذشته علاوه بر خوابگاه شهرک حافظیه از خوابگاه خصوصی جهرم نیز استفاده می کردند که متاسفانه این خوابگاه به دلیل عدم وجود امکانات رفاهی لازم و فقدان استانداردهای لازم برای استفاده در سال تحصیلی جدید مورد تایید قرار نگرفته است و دانشگاه در حال حاضر برنامه ای برای استفاده از این خوابگاه ندارد.
معاون دانشجویی دانشگاه صنعتی اراک با تاکید بر اینکه تاکنون هیچ اعتباری از سوی صندوق رفاه دانشجویان به منظور تأمین و تجهیز امکانات رفاهی به این دانشگاه تخصیص داده نشده است، اظهار کرد: متاسفانه علیرغم قول هایی که صندوق رفاه دانشجویان در خصوص تأمین امکانات و تجهیزات خوابگاه های دانشجویی و سلف سرویس ها به دانشگاه داده، تاکنون هیچ اقدامی صورت نگرفته و این وعده صرفا در حد حرف باقی مانده است.
به گزارش ایسنا، عدم گفت‌وگو با مسئولان دیگر دانشگاه ها به معنای درگیر نبودن آنها با این مشکلات نیست، متاسفانه دسترسی به آنها ممکن نشد وگرنه دانشجویان دیگر دانشگاه های استان هم دل خوشی از وضعیت خوابگاهی شان ندارند و با همین مشکلات دست به گریبانند.
این روزها که در آستانه آغاز سال تحصیلی در دانشگاه ها قرار گرفته ایم و دانشجویان در حال ورود به شهرهای محل تحصیل شان هستند، شرایط بغرنج تر است، ظرفیت خوابگاه ها جوابگوی نیاز دانشجویان نیست و هزینه های تحصیل در شرایط موجود کشور زندگی دانشجویی را از هر زمان دیگر سخت تر کرده است، این شرایط بویژه برای دانشجویان شبانه سخت تر و بغرنج تر است.
در این شرایط آنچه به شدت نیاز است، مدیریت فضاهای موجود برای نسلی است که در جامعه مدرک گرای ایران به امید فردای بهتر هزینه های بسیاری را برای تحصیل متحمل می شوند.
