فکرشهر: به فوتبالیستهای خوب ایرانی باید گفته شود هر وقت «زیدان» شدید پنالتی به این حساسی را چیپ بزنید!
به گزارش فکرشهر، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «مهدی قائدی در آخرین دقایق دیدار استقلال و نساجی موفق شد از مدافع حریف خطای پنالتی بگیرد، خودش پشت توپ ایستاد و در عین غافلگیری این فرصت را با یک ضربه چیپ از دست داد. چیپ بلند مهاجم استقلال به تیر افقی دروازه برخورد کرد و تلاش خودش برای گلزنی در ریباند بینتیجه باقی ماند. حتی اگر توپ دوم را قائدی از خط دروازه عبور میداد باز این گل قبول نبود، چون یک بازیکن هنگام استفاده از ضربات شروع مجدد تنها امکان زدن یک ضربه را به توپ دارد؛ در نتیجه چون تیر دروازه به شمار نمیآید، استفاده قائدی از توپ برگشتی به عنوان دومین ضربه او تلقی میشد و داور خطا میگرفت.
فارغ از این جزئیات قانونی، تصمیم قائدی برای زدن ضربه چیپ استقلال را در موقعیت خطرناکی قرار داد که اگر نساجی در دقایق پایانی به گل میرسید، این بازیکن نمیتوانست خودش را ببخشد. در پایان بازی خود مهدی از این بابت از هواداران عذرخواهی کرد و محمود فکری هم به انتقاد از او پرداخت. این اما اولین چیپ دردسرساز فوتبال ایران نیست. کاش بالاخره یک جا بازیکنان ایرانی بیاموزند که چیپزدن شرایط خاص خودش را دارد. ما کلا از این نوع نواختن ضربات پنالتی خاطرات بد زیادی داریم.
یحیی گلمحمدی
سرمربی کنونی پرسپولیس با تصمیمش برای زدن یک پنالتی چیپ، یکی از تلخترین لحظات تاریخ فوتبال ایران را ساخت. او در ضیافت پنالتیهای بازی نیمهنهایی جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۰۴ ضربهاش را چیپ زد و از دست داد. این اشتباه باعث شد یکی از بهترین تیمهای تاریخ فوتبال ایران که بخت مسلم قهرمانی در آسیا بود در یک قدمی فینال فرصت این فتح بزرگ را از دست بدهد. واکنش تلخ عادل فردوسیپور به این اتفاق، جزو جملات ماندگار این گزارشگر فوتبال است: «چه وقت چیپزدن بود آقای گلمحمدی...»
مهدی طارمی
مهاجم بوشهری پرسپولیس که سابقه گل کردن یک پنالتی چیپ را در بازی صد هزار نفری برابر النصر عربستان داشت، سال بعدش تصمیم گرفت در بازی گروهی با الریان قطر همین کار را تکرار کند اما پنالتی او این بار هدر رفت. پرسپولیس در این بازی با نتیجه مساوی بدون گل متوقف شد تا در آستانه حذف از مرحله گروهی قرار بگیرد. تماشاگران خشمگین شروع به شعار دادن علیه این بازیکن کردند، برانکو طارمی را بیرون کشید و مهاجم عصبی هنگام خروج از زمین رو به تماشاگران «هیس» نشان داد.
فرشید اسماعیلی
یکی از بدترین و زیانبارترین لحظات تاریخ معاصر استقلال را او ساخت؛ زمانی که در داربی برگشت لیگ هجدهم ضربه پنالتی استقلال را چیپ زد و از دست داد. پرسپولیس آن سال به سختی و در یک کورس فشرده سومین قهرمانیاش را به دست آورد و گل شدن این توپ میتوانست استقلال را در مدار فتح جام قرار بدهد اما ضربه فرشید خیلی چیزها را عوض کرد. حتی مهدی رحمتی با این اتهام که پشت پرده گرفتن پنالتی از منشا و دادن آن به اسماعیلی بود، برای همیشه از استقلال رانده شد.
علی علیپور
در دقیقه نود بازی رفت فصل گذشته پرسپولیس و ماشینسازی ضربه پنالتیاش را چیپ زد و خراب کرد تا بازی با نتیجه مساوی بدون گل تمام شود. گابریل کالدرون، سرمربی آرژانتینی وقت سرخپوشان در نشست خبری طوری بابت این خودخواهی از خجالت علیپور درآمد که علی به گفته خودش پشت فرمان ماشین زارزار به گریه افتاد! بعد هم کالدرون مجوز زدن ضربات پنالتی را از علیپور گرفت و به مهدی ترابی داد.
پس کی چیپ بزنیم؟
پاسخش ساده است؛ زمانی که تیم جلو افتاده، پیروزی قطعی است، حتی تفاضل گل هم فاقد اهمت حیاتی شده و شائبه تحقیر تیم مقابل وجود ندارد. این بهترین زمان ممکن برای چنین شیرینکاریهایی است و اصلا فوتبال را قشنگتر میکند. بله؛ در جهان حرفهای فوتبال بعضا ستارگان بزرگ در لحظات کلیدی پنالتیشان را چیپ میزنند، درست مثل زینالدین زیدان که در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ برای فرانسه در مقابل ایتالیا به همین شکل پنالتی زد و ضربهاش با خوششانسی گل شد. این هم توضیح خاص خودش را دارد و به فوتبالیستهای خوب ایرانی باید گفته شود هر وقت «زیدان» شدید پنالتی به این حساسی را چیپ بزنید!