فکرشهر: دریافت رشوه در سیستم اداری هر کشوری مذموم و جرم است اما اگر شخص اول مملکت ارتکاب به این جرم کند، اوج ابتذال یک سیستم حکومتی را نشان می‌دهد.
به گزارش فکرشهر، پایگاه «مرکز اسناد انقلاب اسلامی» در ادامه نوشت: درباره رشوه‌گیری رجال درباری روایت‌ها و اسناد متعددی منتشر شده است اما درباره رشوه‌گیری شخص شاه کمتر صحبت شده است. محمدرضا پهلوی با وجود اینکه ثروت و دارایی فراوانی داشت، از دریافت رشوه و کمیسیون - و لو اندک - هم دریغ نمی‌کرد.
ابوالحسن ابتهاج - مدیرعامل سازمان برنامه و بودجه در دوران شاه - در خاطرات خود می‌نویسد: «در تهران همه می‌دانند که راه موفقیت در معاملات، از طریق جلب حمایت او [شاه] است؛ آن هم به وسیله دلال‌هایی که حُسن شهرتشان قابل بحث است و بدین ترتیب به تقاضای آنها اولویت داده می‌شود. در این نوع موارد، منافع سلطنتی معمولاً به طور محرمانه تأمین می‌شود و شاه به وسیله اشخاص و نوکرهایی که به آنها اطمینان دارد، عمل می‌کند ... تعداد روایت‌های رشوه‌گیری مستقیم و غیرمستقیم اعلیحضرت یا مقربین و فامیل او به حدی زیاد است که دیگر نادیده‌گرفتن آن غیرممکن است. متأسفانه دست‌های شاه به احتمال قوی آلوده است».
محمدرضا شاه در موارد عدیده از جمله در خرید تسلیحات رشوه دریافت می‌کرد و از سوی دیگر با تحریف مقدار فروش و قیمت نفت به ثروت شخصی خود می‌افزود. شاه حتی از دریافت مساعده ماهانه نیز هیچ ابایی نداشت و با دریافت رشوه، فعالیت قاچاقچیان را هم تسهیل می‌کرد. یکی از افسران مأمور وزارت گمرکات و انحصارات اظهار داشته که: «در حال حاضر آقای سرتیپ [علی‌اکبر] ضرغام وزیر آن وزارتخانه ماهیانه مبلغ سه میلیون ریال به اعلیحضرت همایون شاهنشاه می‌پردازد».
افسر مزبور اضافه می‌کند: «در حال حاضر مأمورین وزارتخانه مزبور شخصاً اقدام به واردکردن کالای قاچاق از خارج نموده به طوری که در قسمت جنوب وارد کردن قاچاق برای قاچاقچیان نفعی ندارد. زیرا مشابه همان کالا توسط مأمورین گمرک به قیمت ارزان‌تر در دسترس مشتریان و خریداران قرار می‌گیرد».
