مردم و مسوولان دشتی خواستار احداث یادمان فایز شدند + عکس

فکرشهر: مردم و مسوولان شهرستان دشتی استان بوشهر خواستار احداث یادمان فایز شاعر دوبیتی سرای معروف جنوب ایران در قرن معاصر در زادگاهش روستای 'گزدراز' شهرستان دشتی شدند.

آنان درگفت وگو با ایرنا گفتند: همچنین درخت کنار ( Konar) منتسب به فایز تنها یادگاری واثر بازمانده از بزرگترین شاعر دوبیتی سرای مشهور کشور وجنوب ایران در روستای گزدراز از توابع بخش کاکی شهرستان دشتی است که برای حفظ ونگهداری آن نیازمند ثبت در آثارملی است. 

مرتضی حسین احمدی از اهالی شهرستان دشتی بیان کردند: تنها خواسته اهالی این شهرستان تبدیل این منطقه به بوستان یا یادمان فرهنگی و ادبی به نام فایز است. 

وی افزود: مردم منطقه دشتی آماده هرگونه همکاری برای احداث یک یادمان یا بوستان به نام فایز هستند. 

نوه فایز نیزگفت: درخت کنار فایز بیش از140 سال قدمت دارد وتا کنون نیز از طرف خانواده و بازماندگان وی در روستای گزدراز از آن حفظ ونگهداری شده است. 

محمد یوسفی افزود: فایز از مشهورترین شعرای دو بیتی سرای جنوب کشور است و مسوولان میراث فرهنگی وگردشگری استان بوشهر برای معرفی بیشتر فایز وحفظ آثار و ارزش های فاخر معنوی و ادبی استان بوشهر برای حفظ و ثبت آثارا ین بزرگان علم و ادب تلاش وهمت بیشتری بکار ببرند. 

یوسفی اضافه کرد: از طرف خانواده وبستگان فایزقطعه زمینی به مساحت 10 هزارمترمربع در نزدیکی، درخت مشهورکنارفیز در گزدراز برای ساخت یادمان ویک مرکز فایزشناسی وگردشگری اهداء شده است. 

وی خواستار طرح مطالعاتی و تامین اعتبار برای احداث یادمان وموزه فایزشناسی ومنطقه گردشگری فایزدرمنطقه گزدراز شد. 

یوسفی تاکیدکرد: فایز بیش از30 سال در روستای کردوان زادگاهش زندگی ومشغول تحصیل وتدریس بوده و50 سال ادامه حیاتش را درروستای گزدراز گذارنده است. 

وی بیان کرد: درخت کنارفایز درمحل منزل مسکونی وی در روستای گزدراز قراردارد ویکی از یادگارها و آثار ارزشمند این شاعربزرگ استان بوشهراست 

یوسفی افزود: هم اکنون بیش از700 دوبیتی منتشر نشده و با دست خط خود فایز آماده چاپ وانتشار داریم که به دلیل نداشتن اعتبار وحامی مالی نتوانسته ایم این آثار فاخر ادبی وگنجینه ادب استان بوشهررا به چاپ برسانیم. 

بخشدار کاکی با تائید این خواسته مردم و فایز دوستان شهرستان دشتی افزود: درخت کنارمشهورفایز درمحل سکونت وی درروستای گزدراز درفاصله 55 کیلومتری جنوب غربی شهر خورموج مرکز شهرستان دشتی قراردارد. 

اسدالله حاجیانی افزود: بخشداری کاکی نیزبه صورت مجدانه پیگیر ثبت درخت مشهور کنار فایز در زمره آثارملی میراث فرهنگی کشور است وامیدواریم هرچه زودتراین کناربه ثبت ملی برسد. 

ویاضافه کرد: از طرف خانواده وبازماندگان مرحوم فایز دشتی قطعه زمینی به مساحت 10هزارمترمربع اهدا شده است که امیدواریم بزودی با تامین اعبتارشاهد ساخت یک مرکز فایزشناسی وبوستان ویادمان فایز درمنطقه گزدر از بخش کاکی باشیم. 

معاون عمرانی وبرنامه ریزی فرمانداری دشتی نیزگفت: فایز یکی ازافتخارات فرهنگی وادبی وازشعرای بزرگ قرن اخیراست واین حق طبیعی مردم فرهنگ دوست وادب پرور شهرستان دشتی است که خواستاراحداث یادمان فایز در زادگاهش ودرکنار خانه قدیمی ودر کنار مشهور فایز شوند.

حمید بردستانی افزود: ازمسوولان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دشتی وگردشگری استان بوشهر درخواست مطالعات جامعی برای احداث یک یادمان ارزشمند ودرخور شان نام این شاعر بزرگ آوازه ایران زمین که موجب افتخاراستان بوشهرشده است، هستیم.

بردستانی اضافه کرد: تنها یادگار فایز در شهرستان دشتی درخت کنار مشهور فایز درمحل خانه مخروبه وی درروستای گزدراز از توابع بخش کاکی است که فایز در زیر سایه این درخت اشعارخود را می سروده است.

بردستانی تاکیدکرد: این درخت کنار باید درفهرست آثارملی به ثبت برسد تا بیشتر و بهترمورد حفاظت ومراقبت قرارگیرد ومحلی مناسب برای احداث این یادمان است.

معاون برنامه ریزی وعمرانی فرمانداری دشتی افزود: احداث یادمان و مجموعه فایز شناسی امکانات گردشگری در جوار درخت کنار وخانه قدیمی فایز درمسیر آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری از جمله محرابه مند، کلوت های چاووشی، امام زاده سلطان پیرهاشم و مسجد معروف و زیبای امام علی (ع) دراحشام قائدیها می تواند این منطقه را به یک منطقه مناسب گردشگری طبیعی وتاریخی وفرهنگی تبدیل کند.

محمدعلی دشتی متخلص به فایز و مشهور به فایز دشتی، شاعر دوبیتی سرای جنوب ایران به سال ۱۲۵۰ هجری قمری (۱۲۱۳ ش) در کردوان علیا روستایی در شهرستان دشتی در جنوب استان بوشهر متولد شد. 

وی پس از هشتاد سال زندگی در سال ۱۳۳۰ قمری (۱۲۸۹ ش) در روستای گزدراز درگذشت و جسدش را پس از چند ماه امانت بنا به وصیت وی به نجف منتقل کرده و در آنجا دفن کردند.

از قدیم در تصنیفات آثارش گاه او را فایز دشتستانی نامیده اند که فایز دشتی صحیح تر است و جایی برای مناقشه باقی نمی گذارد.

وی پس از باباطاهر همدانی، شاعر قرن پنجم، از بزرگ ترین و معروف ترین دوبیتی سرایان ایران است. 

پدرش مظفر، فرزند حاج درویش از روستای کردوان بود و نسل اندر نسل ریاست این روستا را عهده دار بودند.