فکرشهر- خانوم کوچیک: به فضل الهی، دولت کریمه «حسن آقا» به خیر و خوشی و سرتاسر عافیت تمام شد و کشور در حال ریکاوری نعشه وار به سر می‌برد.
یکی از ویژگی های منحصر به فرد دولت قبل این بود که هیچ‌وقت گناهی نداشت و همیشه مردم شریف و همیشه در صحنه کشور، عامل مشکلات و عامل تمام بدبختی های این سرزمین بودند. در این عاملیت مکرر، آن‌قدر مردم خوب عمل کرده بودند و مشکلات را آن طور گردن می‌گرفتند که اگر یکی از معاونین محترم رییس‌جمهور در هیات دولت، صبحانه را تخم‌مرغ آب‌پز با پیاز و کلم کافی میل می‌نمود و احیانا سیستم تهویه صحن علنی ساختمان هیات دولت خراب بود، همین مردم همیشه‌درصحنه حاضر بودند خروجی صبحانه ذکر شده را حتی اگر صدای مهیبی هم داشت، به راحتی گردن بگیرند تا خدای‌نکرده نگاه های تمسخرآمیز جوانک وزیرها به سمت معاونین نسبتا محترم خیره نشود.
در همین موضوع کرونا اگر خوب دقت کرده باشید، ذیل همه بیانیه‌ها، مردم را مخاطب قرار می‌دادند و هیچ‌گاه نفرمودند چرا پزشک، پرستار، بیمارستان، تجهیزات و حتی واکسن به‌اندازه کافی نداریم. باز هم همین مردم همیشه در صحنه برای اینکه فشاری به عضلات فوقانی و تحتانی نمک پاشِ دولت پیش نیاید، حاضر شدند عصاره‌ی فضائل الاغ ماده را با جان و دل استشمام کنند و گاهی اگر لازم بود ناحیه شرمگاهی خود را با روغن بنفشه آن قدر چرب کنند تا ذره ای دولت کریمه ناراحتی نبیند و از فکر مصیبت، شیرشان خشک نشود.
همین چند ماه پیش، رییس یکی از مراکز مهم تصمیم‌گیر استان فرمودند که از خرید آب‌معدنی و پمپرز ایزی لایف برای بیماران عاجز هستیم و مردم همیشه در صحنه به میدان عمل بیایند و کمک های معدنی و پمپرزی خود را تحویل دهند.
یا اینکه ریاست محترمه یکی از مراکز تصمیم گیرِ میز چسب، استوری کردند: مردم همیشه در صحنه پول دارو و درمانتان را از جیب خودم پرداختم و هر چه سریع تر به فلان شماره کارت واریز کنید.
امیدوارم با آمدن دولت جدید، تیک مردم همیشه در صحنه از ویندوز دولت برداشته شود تا اندکی مردم نفس بکشند.
