فکرشهر: هجدهم مهرماه سال ۹۸ بود که پس از ۳۸ سال طلسم حضور زنان به ورزشگاه‌ها شکسته شد. زنان و مردان توانستند در ورزشگاه و درکنار یکدیگر فوتبال ایران و کامبوج را به تماشا نشینند. اکنون پس از گذشت دو سال که به علت شیوع ویروس کرونا، ورزشگاه‌ها هم حضور تماشگر را در خود حس نکرده‌اند، مجوز حضور زنان برای دیدار ایران و کره جنوبی صادر شده است و قرار بر این است در بیستم مهر، باز هم زنان بتوانند در ورزشگاه آزادی حضور پیدا کنند البته این بار به شرط تزریق دو دُز واکسن و همچنین همراه داشتن تست منفی پی سی آر.
سکوت، واکنش آنانی که روزی مخالف حضور زنان در ورزشگاه‌ها بودند
به گزارش فکرشهر از انتخاب، مسئله ورود زنان به ورزشگاه اگرچه از سوی اصلاح‌طلبان به عنوان یک مطالبه بیان می‌شد و حتی در بازی ایران و کامبوج بسیاری از چهره‌های اصلاح طلب از جمله فاطمه سعیدی، طیبه سیاووشی، پروانه سلحشوری و فریده اولاد قباد هم در ورزشگاه حضور داشتند، اما همواره از سوی جناح اصولگرا به عنوان مطالبه‌ای پیش پا افتاده و ساده تلقی شده است.
از تجمع در مقابل مجلس تا دو قطبی سازی
اما دو سال قبل چندی پس از منتشر شدن خبر حضور زنان در ورزشگاه برای بازی ایران و کامبوج یعنی در ۱۵ مهر همان سال، عده‌ای از دلواپسان در مقابل مجلس در واکنش به این امر، دست به تجمع زدند. همچنین پس از برگزاری این بازی رسانه‌های اصولگرا واکنش‌های متفاوتی داشتند.
محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای سیزدهم مهر 98 در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت: فکر می کنید اگر از مادران، زنان و دختران جوان نظرسنجی شود که "به نظر شما، اولویت ها کدام است؟ "، چند درصد پاسخ می دهند "اشتغال، ازدواج جوانان و تامین مسکن"؟ و از هر چند ده هزار نفر، ممکن است یکی بگوید اولویت من، "بردن زنان به ورزشگاه است"!؟ اگر اولویت ۹۵ درصد مردم روشن است، چرا برخی دولت مردان و دولت زنان اصرار دارند هیجان بی محتوای حضور زنان در ورزشگاه را به پیکره افکار عمومی بدمند؟ آیا همبازی شدن با سیاست بازی برخی فدراسیون های جهانی که در قبضه زرمداران و زورداران دنیا هستد، اتفاقی است؟
خبرگزاری فارس با انتخاب تیتر «بانوان پرشور، ملی‌پوشان قدردان و تلاش ناکام برای فتنه‌گری» واکنش نشان داده بود. خبرگزاری فارس در گزارش مختصر خود ضمن اشاره به حضور پرشور بانوان در ورزشگاه به ماجرای تذکر و برخورد با تماشاگرانی که پلاکارد‌هایی را با یاد و خاطره سحر خدایاری روی دست گرفته بودند اشاره کرد: «در حاشیه بازی، تعداد انگشت شماری در تلاش بودند تا حواشی را ایجاد کنند که با بی توجهی زنان حاضر در ورزشگاه مواجه شدند. این معدود اقدامات به جایی نرسید که با ناراحتی و عصبانیت عاملان همراه شد که در پایان، ورزشگاه را نیز ترک کردند و نتوانستند به اهدافشان برسند.»
خبرگزاری حوزوی رسا نیز در گزارشی در 15 مهر 98، حضور زنان در ورزشگاه ها را «دغدغه» و «تفریحات اقشار پولدار» دانست. این رسانه در ادامه مطالبه پیش گفته را به مسائل اقتصادی پیوند زد و آن را در مقابل چنین دغدغه هایی بی اهمیت دانست.
اما در میان رسانه‌های اصولگرا خشمگین‌ترین واکنش نسبت به این رخداد را روزنامۀ کیهان که به عنوان مهم‌ترین تریبون اصولگرایان شناخته می‌شود، ابراز کرده بود. کیهان در صفحۀ اول خود در عکسی با مقابل قرار دادن زنان شرکت کننده در راه پیمایی اربعین و در حال سلفی گرفتن در مسیر، با زنان تماشاگر در محوطۀ ورزشگاه آزادی، دسته اول را «راهیان آزادگی» و گروه دوم را «قربانیان آزادی» توصیف و سعی در ایجاد یک دو قطبی کرده بود.
روزنامه کیهان در شماره بعدی خود، توضیحی درباره عکس جنجالی روز گذشته خود با موضوع زنان در استادیوم آزادی و کاروان زنان درپیاده روی اربعین نوشت: به اعتراف مسئولان امر تعداد زنانی که در استادیوم حضور داشتند کمتر از ۴ هزار نفر بوده است. بلیت های در نظر گرفته شده برای زنان ۴۶۰۰ عدد بوده و تنها ۳۵۰۰ بلیت فروش رفته است. همین موضوع به روشنی گویای میزان استقبال زنان از این نمایش سیاسی- ورزشی است. اگر جمعیت کشور را ۸۰ میلیون نفر فرض کنیم که بیش از این است و زنان نیمی از جمعیت کشور باشند، نسبت حاضران در ورزشگاه با کل زنان کشور چقدر است؟ کمتر از یک‌ده‌هزارم! بله همین‌قدر اندک و ناچیز. عده‌ای می‌کوشند این جمع کوچک و اندک را جامعه زنان کشور جا بزنند. دغدغه و علاقه آنان را دغدغه و علاقه همه زنان کشور معرفی کنند و می‌کنند. چنین برخوردی جز فریب‌کاری است؟ و آیا آن زنان و دختران محترم، ابزار این فریب نیستند؟
روزنامه جوان مدتی بعد در شماره نهم آبان سال 98 خود نوشت: درست همزمان با ورود زنان به ورزشگاه آزادی در جریان بازی ایران - کامبوج تبلیغ لوازم بهداشتی زنان در ورزشگاه برای اولین بار رقم خورد که تو خود حدیث مفصل بخوان از این تبلیغ! بهتر است دوستان تحلیلگر مسائل اجتماعی و فرهنگی بعد از این قدری به جریان قدرتمند اقتصاد سرمایه‌داری در ایران نگاه بیندازند تا ردپای انگیزه‌های اقتصادی را در هر اتفاقی به وضوح ببینند»
مخالف با ورود زنان به ورزشگاه، امری مسبوق به سابقه
اینگونه واکنش‌های اصولگرایان نسبت به این مطالبه پیش از این سابقه داشته است. گواه این مدعا هم باز می‌گردد به مسابقه تدارکاتی تیم فوتبال ایران و بولیوی که مهر ماه سال ۹۷ در ورزشگاه آزادی برگزار شد و گویا به دلیل تهدید فیفا، شمار محدودی از زنان، به طور گزینشی اجازه داده شد که در ورزشگاه حضور یابند. پس از این بازی محسن غرویان، از مدرسان حوزه علمیه قم در .اکنش به برخی انتقادات از حضور زنان در ورزشگاه گفت: «هدف از حضور در ورزشگاه تشویق بازیکنان، انگیزه دادن به آنها، و تماشا کردن ورزش است... ورزشگاه جای گناه کردن نیست.» همچنین عزت‌الله ضرغامی هم در توییتی نوشته بود: «به صورت زنان و خانواده‌هایی که تفریح مناسب ندارند پنجه نکشید ... آیا گناه و خلاف شرع در زندان‌ها کمتر از ورزشگاه‌ها است؟»
حال کشور در شرایط متفاوتی نسبت به دو سال قبل و زمان بازی ایران و کامبوج قرار دارد. از سویی ویروس کرونا همچنان در حال قربانی گرفتن است و از سوی دیگر اکنون این اصولگرایان هستند که در قدرت قرار دارند، اما بر خلاف گذشته که از چندی پیش از بازی تجمعات و مخالفت‌هایی با حضور زنان در ورزشگاه‌ها می‌شد، حال هیچکس فریاد وا اسفا سر نمی‌دهد و به این بهانه دولت را مقصر نمی‌داند و شخصی را هم شماتت نمی‌کنند. تاکنون تنها واکنش رسانه‌ها و چهره‌های اصولگرا نسبت به این مهم تنها سکوت بوده است. این سکوت اما باید مورد استقبال قرار بگیرد، رویکردی که نشان می دهد مخالفان سابق حضور زنان در ورزشگاه با واقعیت های روی زمین به صورت عقلانی کنار آمده اند.
