فکرشهر: هر چند تنها ۱۲ سال از حماسه ناخدا "ظهراب رستمی" ناجی دانشجویان دانشگاه آزاد جزیره خارگ و تقدیر و تمجیدهای مسئولان وقت از اقدام فداکارانه این صیاد می‌گذرد، اما درهمین زمان کوتاه نیز به علت بی توجهی‌ها این دلاوری ناخدای گناوه‌ای در اذهان مسئولان، نه مردم، رنگ باخته است.
به گزارش فکرشهر از ایرنا، هشتم آبان سالروز حماسه سازی "ظهراب رستمی" مردی از اهالی شهرستان گناوه است که با قایق کوچک صیادی خود ناجی جان ۲۲ دانشجوی غرق شده در خلیج فارس در یک روز توفانی در سال ۱۳۸۸ شد.
نباید این روز غرورآفرین و ایثارگرانه این مرد فراموش شود بلکه باید این چنین رشادتی همانند دهقان فداکار درکتاب‌های درسی دانش آموزان ثبت و درج شود تا در اذهان آیندگان ماندگار بماند.
اگر روزی دهقان فداکار، درس ما و بچه‌های دیروز بود، امروز هم ناخدای فداکار در ایران زیبنده نام ظهراب رستمی است که لزوم ثبت خاطرات جانفشانی این ایثارگر در کتاب های درسی برای انتقال به دانش آموزان حایز اهمیت است.
ساحل نشینان گناوه ای همزمان با سالروز حماسه آفرینی این صیاد تاکید کردند: حماسه بیادماندنی این مرد دریا پس از ۱۲ سال از حادثه به بوته فراموشی سپرده شوده و خاطره‌ای از ایثارگری او در کتاب‌های درسی مشاهده نمی‌شود و نه حتی در زادگاهش تندیسی نصب شده است.
تنها خاطره به جای مانده از این حادثه ساخت یک فیلم مستند به نام "قایق کوچک خداوند" است که چندین بار از شبکه های سراسری صدا و سیما پخش شد.
در سال ٨٩ این مستند ساخته و در آن همه صحنه‌ها با حضور این صیاد فداکار و تعدادی از مسافران واقعی قایق مسافری بازسازی شد.
یکی از فعالان اجتماعی گناوه گفت: ظهراب رستمی از شخصیت و اسطوره‌های این دیار است که حق بزرگی بر نه تنها مردم این شهرستان بلکه کشور دارد و باید به نحو شایسته تکریم و فداکاری‌هایش ثبت و به آیندگان انتقال یابد.
محمدرضا حسینی افزود: هرسال که از زمان این حماسه بزرگ صیاد فداکار می گذرد بیشتر به بوته فراموشی سپرده می شود و نباید بدین گونه با چنین اسطوره هایی رفتار شود.
وی بیان کرد: به پاس خدمات و فداکاری این صیاد در وهله اول باید خیابان و یا اسکله صیادی به نام ایشان نام گذاری شود.
دیگر شهروند گناوه‌ای گفت: چهره‌های مشهورر و معروف از جمله کسانی که در راه وطن و هموطنان ایثار و فداکاری می کنند به عنوان سمبل و افتخار کشور بشمار می آین و لایق و شایسته بهترین‌ها هستند.
محسن کریمی افزود: ایثار و فداکاری این صیاد دلاور این دیار که در راه نجات ۲۲ تن از هموطنان و آن هم در امواج متلاطم دریا از خودنشان داد مایه افتخاری برای مردم این شهرستان است و نباید از یادها برود.
وی اظهارداشت: برای تکریم و پاسداشت و حرمت این صیاد راهکارهای زیادی وجود دارد که برگزاری همایش و ثبت خاطره های نجات ۲۲ هموطن در آبان ۸۸ در کتاب‌های درسی و حتی نام‌گذاری یک روز در تقویم کشور بخشی از دین ما و مسئولان به ایشان است.
مدیرعامل تعاونی صیادان گناوه گفت: ظهراب رستمی از صیادان مجرب و زبده و قهرمان و افتخارآفرین این دیار است که دین بزرگی بر گردن همه ما دارند.
عبدالله بویراتی افزود: به منظور تکریم و پاسداشت و ثبت رشادت‌های این صیاد به عموم جامعه باید کارگروهی توسط دستگاه‌های مرتبط تشکیل داد.
وی ادامه داد: در این راستا باید خاطره های برجای مانده این صیاد گردآوری و به وزارت آموزش و پرورش برای ثبت در کتب درسی ارایه شود.
بویراتی اظهارکرد: تجلیل از این صیاد فداکار در حد یک برنامه مختصر و کوتاه به هیچ وجه پاسخگوی رشادت‌های این صیاد نیست و شایسته بهترین‌ها است.
وی گفت: تعاونی صیادان در حدتوان خود تلاش کرده تا بتواند خاطره‌های جانفشانی این صیاد را برای نسل کنونی و آیندگان به نحو احسن انتقال دهد و دراین زمینه نیازمند همکاری متولیان امر است که تاکنون بی نتیجه مانده است.
گذری بر قصه واقعی فداکاری ظهراب رستمی در امواج سهمگین دریا
در هشتم آبان سال ۸۸ در هنگامی که یک اتوبوس دریایی از جزیره خارگ به سمت گناوه درحرکت بود، ناگهان براثر توفان معروف به " لهیمر " دچار حادثه ای ناگوار شد و سرنشینان آن در معرض غرق شدن قرار گرفتند.
ناخدا ظهراب که تورهایش را در دریا گسترانیده بود، موج های سرکش قایقش را آرام نمی‌گذارد و بنا به تجربه‌ای که داشت پس از اینکه متوجه می‌شود دریا متلاطم و مواج خواهد شد ، به سمت ساحل حرکت می‌کند.
این صیاد سرعت قایق خود را بیشتر می‌کند و با شگرد و مهارتی خاص از بین موج هایی که لحظه به لحظه شدیدتر می شود عبور می دهد که ناگاه شیئی شبیه به یک بسته روی آب توجه‌اش را جلب می کند.
هنگامی که بسته را باز می‌کند، جلیقه نجاتی که درون آن بود او را به شک می اندازد، پس از این بسته دومین جلیقه نجات را که این بار نیمه باز بود ، می‌بیند و یک باره حسی به آن دست می‌دهد که اتفاق ناگواری برای سرنشینان کشتی رخ داده است.
قایق خود را به سمت خلاف جریان آب و باد یعنی در همان مسیری که جلیقه‌ها آمده بودند به حرکت در می‌آورد و همچنان به مسیر خود که هر لحظه امکان واژگون شدن قایقش در میان موج های سهمگین وجود داشت، ادامه می‌دهد.
در این مسیر پرتلاطم در یک لحظه از سرعت قایق می‌کاهد و یکی از سرنشینان اتوبوس دریایی را که ناخدای آن بود می‌بیند تا راهی به ساحل پیدا کند و برای نجات مسافرانش کمک بیاورد.
پس از شرح واقعه توسط ناخدای اتوبوس دریایی، با سرعت بیشتری به محل حادثه می شتابد و ۲۵ نفر را شناور روی آب می بیند که برای نجات جان خود از او کمک می‌خواهند.
مسافران با دیدن این صیاد فداکار در میان امواج سهگین دریا درخواست کمک کردند و وقتی او متوجه شد که هموطنانش فاصله‌ای با مرگ ندارند، عزم خود را جزم کرد و با استمداد طلبیدن از پروردگار همانند فرشته‌ای، معجزه وار در هوای توفانی آنها را نجات داد.
او که دل به دریا زده بود و با وجود اینکه موج و توفان غرش کنان بر قایقش می تاخت، مسافران را سوار بر قایق کوچک خود می‌کند.
نگاهی به جمعیت شناور روی آب و نگاه ملتمس آنها انداخت و با عزمی راسخ یکی یکی غرق شدگان را از آب می‌گرفت و با شگرد خاصی که مانع از غرق شدن قایق شود آنها را کنار هم قرار داد.
اما این صیاد فداکار درحالیکه بر اثر سوارکردن دانشجویان غرق شده چند برابر ظرفیت قایقش مسافر داشت و احتمال غرق شدن شناورش زیاد بود با اراده ای محکم و شهامتی خاص همه مسافران را نجات داد.
در حالی که این قایق ۶ نفره بیش از ۲۰ نفر را در خود جای داده است و همه ترس داشتند که به سلامت به ساحل نخواهند رسید، اما این صیاد آنها را معجزه گونه از مرگ نجات داد و به خشکی رساند.
ناخداظهراب با به خطر انداختن جان و مال خود فرشته نجات تعدادی از هموطنانی شد که امیدی به زنده ماندن نداشتند و شایسته است این فداکاری او به نحو ممکن نه تنها در سطح ایران بلکه در جهان معرفی تا در اذهان و خاطرات همیشه ماندگار و جاودان بماند.
