فکرشهر: خبرهای مربوط به لغو همایش ها، سخنرانی ها و کنسرت های موسیقی که همگی آن ها دارای مجوز بوده اند، در هفته ها و ماه های گذشته بارها شنیده شده است؛ اما ریشه ی این اقدام ها کجاست؟ چرا عده یی خود را ورای قانون می دانند و نظر خود را به دیگران تحمیل می کنند؟ آیا این ها «خودسر» هستند یا از طرف افراد و جریان هایی، «خط» می گیرند؟

فکرشهر: نگاهی به پیشینه فرهنگی‌مان در چند دهه اخیر نشان می‌دهد، لغو کنسرت در این دیار امری عجیب و غریب نیست و محدود به دولت خاصی نمی‌شود. موج لغو کنسرت‌ها در دولت تدبیر و امید هم به دلایل مختلف ادامه دارد و هر از چندگاهی در رسانه‌ها تیتر می‌شوند.برای جلوگیری از چنین اقداماتی- لغو کنسرت‌های مجوزدار - می‌توان به همکاری بیشتر دفتر موسیقی وزارت ارشاد و ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی مراکز استانها و شهرستانها برای ایجاد فضایی امن و صیانت شده برای برگزاری اجتماعات موسیقایی امید بست.

فکرشهر: آمده‌اند تا جبران کنند. شکل و شمایل فعالیت‌شان را به روز کرده‌اند دیگر کفن نمی‌پوشند اما کاری کرده‌اند که در ماه‌های اخیر کمتر روزی بدون درج خبر از فعالیت‌های‌شان بگذرد. اگر در دولت خاتمی به فکر هر 9 روز یک بحران بودند حالا در دولت روحانی به فعالیت‌های‌شان سرعت عمل بخشیده‌اند. کار را از لغو سخنرانی‌هایی که عنوان اعتراض دانشجویی را یدک می‌کشد، شروع کرده‌اند. یک روز برهم زدن سخنرانی نوه امام، روز بعد برهم زدن یک کنسرت موسیقی و روز گذشته تجمع در حاشیه بازدید رییس مجمع و لغو سخنرانی یکی از معاونان وزیر علوم. بدون مجوز تجمع می‌کنند و برای برهم زدن همایش‌های مجوزدار برنامه‌ها ترتیب می‌دهند. خبری از برخورد با آنها نیست.