اصولن مو خُم آدم پُر هیبَت و پُر صلابیتی یُم.
\n\n
یَحنی هاته هات نویمو توچیشَلُم سیل کنی، یَحنی طوریکه طرف مقابلم لَهپرَکی میزنش؛ و ممکنه از ترسه مو زَله تِرَک واوو، وُ رحمتِ ریق بره.
\nتوکیچه و بازار و تو خونه، از همی صولتی که دارم، خیلیا وحشت میکنن.
\nصُو گَه زنک میخواس بره خونی بوواش، از خُو بلندم کرد و گفت، ظرفو ظروف میشوری تا واگردُم.
\nسَرمه شی پتو در آوردم مثه شیر تو بیشه یه بُلمبی دادُم، و یه سیلِ تَهلی وَش کردم که باور بُکُو دیوار پَل میخارد.
\nاما مِن جانُبُ الله حواسش طرف مو نبی!!!!!
\n\n
وختی رفت تَشه غیرت اوفتادوی تو لارُم وُ نمینها بشینم.
\n\n
وهَرو، وَهرو راساویدوم، زمین شی پام، وُلَرزه افتادوی، چِشَلُم کِله پیسه وخین توش بازی میکرد، رفتم ساطور ورداشتم که برم همی تو دل فِدَ مثه جیجی کارخونه ای قمّه قَمّش کُنُم، رفتم تو فدَ، نِهیو زدُم گفتم دولَتو، گف بله، اغا ما تا صداشه فهمیدیم، مثه آدم کُنجی خوارده سَرُم بنُا کرد گیج رفتن، حس کردم الانه که قَوضه روحُم میکنه، خلاصه تنها چی که سیم اومه متوسل واویدم و چارهزار امام زاده یلی که او زمان بی و9000 تای که ایسو وشون اضاف واویده که خیر بگذره، اومه گف چته؟ حالا تُفکِه تو گُلیمَم خُشکاویده، نمترم جواووَم بدم.
\n\n
یهو گفتم، میخواسم ای هنی نرفتیه بیام برسنمت؛ گف ای ساطور سی چ تو دستهِ؟ یمرتبه معجزه چهارده ایمام زاده توجونم رسی؛ گفتم هیچی تا میخواسم شروع کنم ظرف ششتن اول ایی تو دسم اومه، گف خلاصه ای اومدم تا تمیز همشه نششتیه، پی همی ساطورکو، رَندَت میکنم؛ گفتم چشم. ومثه آریوبرزن، فاتحانه اومدم داغُل و شرو کردم ظرفو ظروفله پیششویی کردن...
\n\n
آغا تمام ظرفله آبکشی کردم بردم تو اَفتو نهادم، واگسشتم اومدم، خونه هم مُرَتَو کردم، کمردرد، اومه سراغم، خواسم بشینم که در وازاوی و سُحار، اومه داغُل یهو چشش ومو اُفتا که نشسمه، گف ئی چنه؟ گفتم خُو معلومه، چنگاله! تا چشت روز بد نوینه؛ وختی ظروف سی اَفتوی کردن بردیدمه صحرا یه چنگالی افتادیده، شرو کرد قشقرق رَه انداختن، دی رگه غیرتُم وِرَرم کرد ونترسُم خمه بگیرم، یهو قید همه چیه زدم، خاسم مثه آغی قالیباف پی یه حرکت گاز انبری، بگیرمش شی لِغَت و مُشت، آغا، دیدم پِسُم دِمُم نمیا، سی محضی که دیروز همی موقع، تمام لواسله شُشتَیدُم، گریچَم دَر رفتوی!!
\n\n
آغا چشت روز بد نوینه تا فهمیده که مو قصد بدَش کردیدم، گف راساوو، زباله یله بیل دمه منزل تا ماشین آشغالی نومده، آغا ما کَشه تُرکشه تُرـ پلاستیک نادیم صحری فده که یهو دره ری ما بست، گفتم..... ! گفت دِسِ بزن پیدا کردیه، نه؟؟؟
\n\n
آغا یه نیمساتی تو ئی شرجی و گرما ویسادم، التماس کردم دره واز نکرد، دی جوشی واویدُم یه غُرّشی کردم، میخواسم حرکتی کنم، که دیدم سه چارتا کَل آجُراز بالا رخت ری سرم، و گفت یه دوسات دیه حموم سونا با شرجی بگی تا چَروی یَلِت اُو واوو اوسو بیو.......
\n\n
اوقاتم زهر مار واوی، یادم اومه وُ ی دوس قدیمینی که وختی پُی دوسلمون دور هم مینشسیم، خیلی بُلُمبه میدا که پُی زن ببند مثل خُوم با تو چَنّه ای و گورمُچ و فَیت و مُشت گپ بزنی!! بعضی موقع هم که میخواس ضربه شَتمشه نشون بده یه مُشتی میزه ری خوشاله انگورلی که نهامو نادوی که مثه رِطَو لَه ویمیدن، و ما از ئی همه شجاعت حسودیمو ویمی. گفتم برَم سری وَش بزنم، نشونم بده بیام، بوواشه دِمدِش بدم، خلاصه پُی هم پیژامه و دَمپئی رفتم خونشون، دَر که زدم تا در وازه هُل خواردُم داغُل!! آغاچشتون روز بَده نوینه، سرم مثه بُشقاو پرنده دور خوش زُور، خوا!!!!
\n\n
آغا ما دیدیم تا یه کُلکینی پُی دوسه مانه وُ یه جاروف گُتی وُ یه سره شلنگی هم دَسِشه وُ یه فدَ درَندَشتی قَدِ یه گُی زِراتی هاسی میشوره وُ میروفه!!!!
\nزِنِشَم یه یمتری شلنگ دسشه وُ هاسی تَکتکَش میده که تا نیم سات دیه بُیَد ئی فدَیه مثه اُوینه تمیز، کنی!!! نزیکش واویدم گفتم جلال سرته سیچه بَسیّه؟ گفت، بخاطره ظَهنِ اَفتو، رفتم نزیکتر تا آثار خینه!! گفتم... گفت مگو......
\n\n
هیچ دیه... الان اومدم دَمِه در، یه کارتنی ری سرم گرفتم تا تشه اَفتو نسوزنم، تا بیا دَرِ واز کُنه، ازش تشکر کنم که رَحم کرده سرمه نشکُنده.
\n\n
*منبع:هفته نامه به فکرشهر ـ شماره 23
\n
