فکرشهر ـ علی پیرمرادی: دونده 63 ساله آبپخشی، همچنان پردو و در سلامت است.
منصور رضائی، قهرمان کشوری دوومیدانی استان بوشهر، متولد سال 1333محله چم درواهی شهر آبپخش، مرکز بخش آبپخش دشتستان می باشد.
وی در گفت و گو با «فکرشهر»، ازمقام ها و دوران آغازین حضورش در مسابقات دو مدارس در روستا و شهر، مربیان، هم مسابقه ای ها و کسب مدال هایش می گوید. منصور که الان شصت و سه ساله است، راز سلامت خود را به خاطر رها نکردن ورزش می داند.
ـ چه شد که «دونده» شدید؟
از کودکی تمرین دویدن می کردم و می دویدم ولی نه برای دونده شدن؛ بلکه برای این که به زنگ مدرسه برسم که هیچوقت هم نرسیدم! در اولین مسابقه هم که شرکت کردم، نه برای قهرمانی بود، بلکه چون زنگ آخر، درس عربی داشتیم و من عربی بلد نبودم و همان زنگ آخرهم گفتند هر کس می خواهد، می تواند در مسابقه دو شرکت کند و من هم شرکت کردم و از قضای اتفاق، اول شدم که باعث تعجب همه گردید، به ویژه مربی ارزشمندم، جناب حاج مختارعبدالهی، پدر ورزش آبپخش.
ـ بعد از آن چه شد؟
چون هم قیافه ام از همه کوچک تربود و هم دوندگان حرفه ای و باسابقه ای چون آقایان محمدمهدی زارع و غلامحسین شادمان درمسابقه بودند، وقتی در مسابقه دو ۱۵۰۰ متری مدرسه اول شدم، خیلی تشویق شدم و با تمرینات خوب استادعبدالهی٬ مربی دلسوز و عاشق ورزش به خصوص دو و میدانی، به مسابقات شهرستان که در برازجان برگزار می شد رفتیم. در این مسابقه که به مسافت ۷۰۰۰ متر و در جاده خوشاب - برازجان برگزار شد و دوندگان باسابقه و حرفه ای همچون آقایان شادمان٬ زارع٬ محمدرضا احمدیان٬ محمد غریب زاده٬ بازیار٬ اسماعیل خوشرفتار٬ عباسی٬ و برادر عزیز و ودوست داشتنی، زنده یاد آقای علی ادرنگ بودند٬ شرکت کردم. وقتی در این مسابقه اول شدم، بیشتر به دو و میدانی و دویدن علاقه مند شدم و پس از آن به طور حرفه ای تمرین کردم و در مسابقه استانی به مسافت ۱۰ کیلومتر شرکت کردم و اول شدم و از آن پس تا ۷ سال، در مسابقات دو استقامت و نیمه استقامت ۸۰۰٬ ٬۱۵۰۰٬ ۳۰۰۰٬ ۵۰۰۰٬ و۱۰۰۰۰متر استان اول بودم!
ـ برای باشگاه خاصی فعالیت می کردید یا آزاد؟
۷ سال در مسابقات دوومیدانی برازجان برای پرسپولیس برازجان دویدم!
ـ وضعیت دو و میدانی در آن سال ها چگونه بود؟
در آن سال ها در شهرستان برازجان، مسابقات دوومیدانی هر سال باابهت هرچه تمام تر و باشکوه فراوان برگزارمی شد!
ـ در تیم پرسپولیس برازجان با چه کسانی می دویدید؟
دوومیدانی کارانی که در پرسپولیس با هم کار می کردیم، آقایان بیژن و داریوش و زنده یاد، پرویز رنجبر (پرش ها)، زنده یادان علی بیتا٬ ابراهیم حفظ ال له ٬(دو صد متر) و آقای رییسی (پرتاب ها) بودند. قبلا تمام رشته های ورزشی، هر سال با شور و حال خاصی توسط تربیت بدنی با علاقه مندی وافرتوسط آقایان صمیمی٬ اقلیما٬عبدالهی و زنده یاد حسین کازرونی (قهرمان پرتاب دیسک و وزنه ارتش های جهان)، عملا برگزار می شد و پوشش خبری هم توسط شما آقای علی پیرمرادی، خبرنگار دلسوز و علاقه مند و معروف استان، انجام می شد؛ ولی متاسفانه امروزه خبری از برگزاری مسابقات و آن شور و شوق مسئولین و جوانان شرکت کننده نیست!
ـ بیش تر در کدام سال ها فعال بودید؟
فعالیتم بیشر دهه ۵۰ بود.
ـ چه خاطره ای از آن روزها دارید؟
من طبق عادت همیشه با پای برهنه می دویدم و به همین خاطر، در مسابقات کشوری که بالاجبار باید کفش می پوشیدم، نمی تونستم امتیازخوبی کسب کنم. فقط یک بار در مسابقه دو ۳۰۰۰ متر آموزشگاه ها که در شیراز برگزارشد، سوم شدم.
ـ توصیه ای برای جوانان علاقه مند به دو و میدانی دارید؟
در حدی نیستم که برای جوانان توصیه ای داشته باشم٬ ولی همین قدر بگویم که چون ورزش را رها نکردم٬ واقعا تا به حال معنی سردرد٬ کلیه درد و... را نمی دانم؛ همه را مدیون همین ورزش هستم.
