سه‌شنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۲
جستجو
آخرین اخبار استان بوشهر
مطالب بیشتر
اختصاصی «فکرشهر»:
فکرشهر: ماده 8 منشور اعلام نموده است: «اعمال هرگونه تبعیض ناروا به ویژه در دسترسی شهروندان به خدمات عمومی نظیر خدمات بهداشتی و فرصت های شغلی و آموزشی ممنوع است. دولت باید از هرگونه تصمیم و...
کد خبر: ۴۲۰۴۰
شنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۶ - ۱۰:۳۱

فکرشهرـ آرش بهزادی نژاد*: قرارداد ساخت راه آهن شیراز – بوشهر {که از طریق فیروزآباد، فراشبند و اهرم به بوشهر رفته و شاخه ی دیگر آن از طریق اهرم، خورموج به عسلویه می رسد}، با شرکت سایناکاست (پیمانکار چینی) به ارزش دوهزاروسیصدوشصت میلیارد تومان منعقد گردید. به گفته ی آقای خیرالله خادمی ـ مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل ونقل کشور، «برآورد مسافر و بار در این محور طی بیست سال آینده در بخش مسافر، سالانه یک میلیون نفر و در بخش بار، سالانه دوازده میلیون تن است و این مسیر در دو قطعه دویست و دویست و پنجاه کیلومتری اجرامی شود». (به نقل از خبرگزاری جمهوری اسلامی www.irna.ir 16/12/96 ).

هرچند این خبری خوش برای استان بوشهر محسوب می گردد که بالاخره پس از گذشت چندین سال وعده مسئولان قرار است استان ما دارای راه آهن شود و این ایده عملیاتی شود، اما آنچه در خور تامل می باشد این نکته مهم است که مطابق نقشه راه آهن یاد شده که تصویر آن را ملاحظه می فرمایید، بخش اعظم شهرستان دشتستان و حتی شهر برازجان، در آن راه ریلی هیچ جایگاهی ندارد! چگونه کارشناسان مربوطه پس از سال ها تحقیق و مطالعه ی وضعیت و شرایط جغرافیایی، انسانی، اقتصادی، کشاورزی، بازرگانی، صنعتی برای انجام این پروژه، دشتستان، بزرگ ترین و پرجمعیت ترین شهرستان استان بوشهر را نادیده گرفته اند و نتوانسته اند یا نخواسته اند ایستگاه راه آهن برای شهر برازجان در نظربگیرند؟!

با اندکی دقت روی نقشه جغرافیایی منطقه مشاهده می شود که به راحتی می توان برازجان را به راه آهن متصل نمود و این ارتباط ریلی آنقدر باعث رشد همه جانبه این شهرستان در زمینه جابجایی مسافر و بار خواهد گردید که توجیه اقتصادی نیز از منظر کارشناسان اقتصادی پروژه ریلی موصوف داشته باشد، در حالی که در شرایط فعلی، مردم محروم این شهرستان مجبور خواهند بود برای استفاده از قطار، مسافت شصت کیلومتری تا ایستگاه بوشهررا بپیمایند که این خود افزایش هزینه و مخاطرات احتمالی جاده را در پی دارد.

به گفته ی آقای آخوندی ـ وزیر محترم وزارت راه وشهرسازی، «در توسعه بندر بوشهر با محدودیت هایی روبه رو بودیم، بنابراین درصدد برآمدیم که با تکمیل جزیره نگین، این بندر را به شبکه ریلی متصل کنیم. با اجرای این طرح، سوانح رانندگی و مصرف سوخت کاهش می یابد و شبکه ریلی گسترش خواهدیافت». (روزنامه همشهری، 17 اسفند96، صفحه 5).

آقای وزیر ظاهرا فقط به فکررتوسعه مرکزراستان بوده اند و بزرگرترین شهرستان استان را که قطب کشاورزی استان به شماررمی آید، نادیده گرفته اند؛ ظاهرا مردم این منطقه پیاده به ایستگاه راه آهن بوشهر که در فاصله شصت کیلومتری آنها قرار دارد خواهند رفت و سوخت برای این ایاب و ذهاب مصرف نخواهد شد و تصادف و خطرات جاده ای نیز آنها را تهدید نخواهدکرد! نیازی هم ندارند محصولات کشاورزی خود، ازقبیل خرما و صیفی جات و سبزیجات را که سالهاست به روسیه و کشورهای همسایه شمالی ایران صادر می شود، با قطار ارسال نمایند و به آسان ترین و کم هزینه ترین و کم خطرترین راه ممکن دسترسی داشته باشند!

اما چه بخواهید و چه نخواهید، استان بوشهر فقط شهر بوشهر و عسلویه نیست، شهرهای دیگری هم دراین استان وجود دارند که جمعیت بسیاری را در خود جای داده اند و این مردم با بدترین شرایط آب و هوایی و با کم ترین امکانات اقتصادی، علمی، تفریحی، پزشکی و اجتماعی و رفاهی، در حال گذران زندگی می باشند و هیچ مقامی حق ندارد این مردم و مطالبات و خواسته های به حق آنها را نادیده بگیرد و آنها را از حقوق خود محروم سازد، هرچند در منطقه محروم زندگی کنند.

اصل نوزدهم قانون اساسی بیان داشته: «مردم ایران از هر قوم  و قبیله که باشند، از حقوق مساوی برخوردارند» هم چنین اصل چهل وهشتم قانون اساسی به صراحت اعلام نموده: «در بهره برداری از منابع طبیعی و استفاده از درآمدهای ملی در سطح استان ها و توزیع فعالیت های اقتصادی میان استان ها و مناطق مختلف کشور باید تبعیض در کار نباشد به طوری که هر منطقه فراخور نیازها و استعداد رشد خود، سرمایه و امکانات لازم در دسترس داشته باشد».

دیرزمانی نیست که منشور حقوق شهروندی به تصویب رسیده است و در آن موکدا به رعایت حقوق برابر برای همه مردم تذکر داده شده است، از جمله ماده 2 آن اذعان داشته: «شهروندان از حق زندگی شایسته و لوازم آن... برخوردارند».  نیز ماده 8 منشور اعلام نموده است: «اعمال هرگونه تبعیض ناروا به ویژه در دسترسی شهروندان به خدمات عمومی نظیر خدمات بهداشتی و فرصت های شغلی و آموزشی ممنوع است. دولت باید از هرگونه تصمیم و اقدام منجر به فاصله طبقاتی و تبعیض ناروا و محرومیت از حقوق شهروندی خودداری کند». ماده 68 منشور نیز بیان نموده: «شهروندان در حق دستیابی به فرصت های اقتصادی و امکانات و خدمات عمومی و دولتی برابرند».

علیرغم همه ی این مستندات قانونی ملاحظه می شود که این پروژه ریلی برخلاف قانون اساسی و منشور حقوق شهروندی، مردم برازجان و دشتستان را از حق قانونی خود برای استفاده از خدمات راه آهن محروم نموده و موجب نقض حقوق شهروندی مردم دشتستان گردیده است. اجرای طرح فعلی راه آهن، هرچند پیشتر با مخالفت آقای سعادت نماینده مردم شریف دشتستان در مجلس شورای اسلامی مواجه شده است، اما ظاهرا این مخالفت راه به جایی نبرده است و در مقابل، نظر خانم الماسی، نماینده مردم محترم جنوب استان که نظری مخالف با آقای سعادت داشته اند و اصرار بر اجرای نقشه راه آهن فعلی داشته اند، بر کرسی نشسته است، چنان که گفته شده است: «آقای محمدباقرسعادت، رییس مجمع نمایندگان استان در گفت و گو با یکی از رسانه ها گفت: «هر سه نماینده استان مخالف مسیر ریلی شیراز - عسلویه هستند و با مسئولان مربوطه در مرکز و استان های بوشهر و فارس نشست برگزار می کنیم، چرا که همه حوزه های انتخابیه حتی دو شهرستان جنوبی استان، متضرر می شوند و باید همان طرح قبلی، یعنی اتصال راه آهن به بوشهر و سپس عسلویه دنبال شود. وی ادامه داد: آرزوهای ناپخته و غیرعقلانی به جایی نخواهدرسید و بعید است این مسیرانتخاب شود. درواکنش به این اظهارات، سکینه الماسی، نماینده جنوب استان در مجلس، اظهارات همتای دشتستانی خود را کذب دانست. وی با بیان اینکه نگاهم توسعه همه جانبه استان بوشهر در سطح کلان است، گفته در این راستا از هر طرحی که منافع مردم استان و حوزه انتخابیه جنوب استان را تامین کند، حمایت می کنم. (www.pgnews.ir/module/news/178092 . مورخ 21/9/96  کدخبر 178092 ).

اما در این میان چه اتفاقاتی روی داده که تنها پس از گذشت دو ماه از سخنان مخالف آقای سعادت با این طرح، اجرای آن مصوب می شود و قرارداد اجرای آن با پیمانکار چینی منعقد می گردد؟ چرا مردم دشتستان از طریق نماینده خود از اجرای قریب الوقوع آن که آنها را از حق برخورداری آنان از راه آهن محروم می سازد، مطلع نمی شوند؟ مگر نه آنکه ماده 22 منشور حقوق شهروندی به صراحت اعلام داشته: «حق شهروندان است که از تصمیمات و اقدامات اداری که به نوعی حقوق و منافع مشروع آنها را تحت تاثیر قرار می دهند، آگاه شوند».

هنوز هم می توان با تغییر در نقشه راه آهن موصوف، حق انتفاع و برخورداری آسان و کم هزینه ای را برای جمعیت 253000 نفری شهرستان دشتستان از ایستگاه قطار ایجاد نمود و همانند مردم بوشهر، آنان را محق در استفاده از امکانات ریلی کشور دانست.

برازجان که دروازه ورودی استان بوشهر از سوی فارس می باشد، اکنون با اجرای این پروژه ریلی، از معدود شهرهای استان خواهد بود که از این امکانات و خدمات محروم خواهد گردید.

*  وکیل دادگستری ومدرس دانشگاه، پژوهشگر دوره دکترای حقوق عمومی 

نظرات بینندگان
برازخانی
|
-
|
شنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۶ - ۰۳:۲۴
چه میشه  کرد شهری که نه فرانداربومی نه امام جمعه بومی  دارد ونماینده اش هم هیچ دغدعه ای جزحزب وجننااهش ندارد چه میشودکرد فحریا زهق هرگوشه دراین شهربلنداست ویران شوداین شهرکه فریادرسی نی  ل ست
سعید
|
-
|
يکشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۶ - ۰۳:۱۵
 متاسفانه مسئولین ارشد  برازجان غیربومی و تعصبی روی این شهر ودیار ندارند امید مردم شهرستان به  نماینده  مجلس آقای سعادت بودکه ایشان هم مثل همیشه کوتاه آمدند و گذاشتند این شهر همچنان از طرحهای بزرگ عمرانی استان بی نصیب بماند و قطعا تاوان این بی عدالتی را سالهای آینده مردم این شهر خواهند داد.
ابراهیم
|
-
|
پنجشنبه ۱۶ فروردين ۱۳۹۷ - ۰۱:۱۷
باسلام و تشکر از آقای دکتربهزادی که به فکرشهرمان هستندواین مطلب مهم را به رشته تحریر درآوردند . چرا مسولین ازجمله آقای سعادت به عنوان نماینده مردم دراینباره هیچ توضیحی نمی دهند ؟ پیشنهادمیکنم سایت خبری فکرشهر دراین خصوص گزارش ویژه تهیه نماید ازجمله از نماینده دشتستان وفرماندار محترم سوال نمایند وپاسخ انهارابه اطلاع مردم برساند. تشکر
ارسال نظر
آخرین اخبار
مطالب بیشتر