فکرشهر ـ علی اکبر قربانی: معمولا عقل و شرع و حتی عرف حکم می کند که انسان ها در همه عرصه های زندگی از الگوها سرمشق بگیرند. قرآن کریم به صراحت به الگو بودن پیامبر گرامی اسلام اشاره دارد و به یقین بعد از پیامبر به آنان که پا جای پیامبر نهاده اند، باید توجه داشت تا یک زندگی سالم و توام با آرامش و اطمینان داشته باشیم اما دون شان آن بزرگان در زندگی کسانی که از آنان پیروی نموده اند، تاثیر پذیرفت.
با مطالعه و اندیشیدن در زندگی بزرگانی چون امام خمینی(رض)، علامه طباطبایی (ره)، استاد مرتضی مطهری (ره) و...، می توان به این موضوع پی برد.
در نامه مشهوری که حضرت امام به همسرش نوشته و عشق و علاقه خود را به همسرش بیان نموده که می تواند برای همه ما، مایه درس زندگی باشد.
در سایه سار زندگی این افراد است که می توان به سکون و آرامش و مودت و رحمت در زندگی زناشویی رسید.
غیر از حضرت امام خمینی (رض) می توان به عالم فرزانه، فیلسوف شهر، سالک فی سبیل اله، حضرت آیه اله العظمی سید محمدحسین طباطبایی (رض) اشاره نمود که می فرماید: این زن مرا به اینجا رسانید. او شریک من بود و هر چه کتاب نوشتم، نصفش مال اوست و در سوگ او تا آخر عمرش همواره گریان بود.
نقل است وی حتی نسبت به حیوانات هم محبت داشت و عاطفه از خود نشان می داد و زمانی که گربه ای در چاه منزلش افتاده بود، از ناراحتی نه استراحت می کرد و نه غذایی تناول می نمود تا این که حیوان را از چاه نجات دادند.
عشق او به همسرش تا آن جا بود که زمانی که همسرش مریض گردید، به مدت یک ماه دست از کارهای خود کشید و به پرستاری از همسر خود پرداخت و بعد از مرگ او به عشقش وفادار ماند و تا چهار سال هر روز در کنار مزار او حاضر می شد و برایش طلب رحمت می نمود و پس از چهار سال تا پایان عمر، روزهای دوشنبه و پنجشنبه سر مزار همسرش حاضر می شد و تا یک سال به نیابت از همسرش در شب های جمعه در حرم حضرت معصومه (س)، زیارتنامه می خواند.
آری این است نمونه های زیبایی از قدرشناسی و حق شناسی بزرگان دین نسبت به همسرانشان. حال که این بزرگان غیر معصوم چنین رفتار شایسته ای نسبت به همسران خود داشته اند، پس پیامبر گرامی اسلام و ائمه معصومین چگونه بوده اند؟
رشته ای بر گردنم افکنده دوست/ می کشد هر جا که خاطر خواه اوست
رشته بر گردن نه از بی مهری است/ رشته عشق است و برگردن نکوست
چون غرض خلاصه گویی در حرمت به همسر بود، همین جا دامنه عرایضم را کوتاه کرده و به چند جمله بسنده می کنم که همسر انسان در کنار او امانت الهی است، لذا بایستی به او احترام گذاشت و اشتباهات او را با صبر و حوصله تحمل کرد و با او همچون دوستی مشفق رفتار نمود، زیرا همسر، امین انسان است. زن روحش لطیف است و عاطفی است و در یک کلام، گل بستان حیات مرد است، نبایستی پژمرده گردد.
