فکرشهر: «هر کس و هر قوه و دستگاه و ارگان و نهاد باید فقط در محدوده وظایف و اختیارات خود سخن بگوید و در اموری که خارج از وظایف و اختیارات آنهاست دخالت نکند. واقعیت این است که متاسفانه بسیاری از مسئولان، زیاد حرف می‌زنند و در مواردی نیز خارج از محدوده‌ای که مربوط به آنهاست، سخن می‌گویند.»
به گزارش فکرشهر، در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی می‌خوانیم: «این درست است که کشور ما اکنون در شرایط حساسی قرار دارد. هرچند این حساسیت در حدی نیست که بتوان آن را حالت فوق‌العاده نامید ولی همین که بزرگ‌ترین قدرت مادی امروز جهان با ما در حال جنگ اقتصادی است و در عرصه نظامی نیز شاخ و شانه می‌کشد و تهدید می‌کند، شرایط را حساس می‌دانیم.
در شرایط حساس کشور، رعایت اموری بر همه لازم است. این، یک لزوم عقلی است حتی اگر قرار و قانونی هم به‌صورت تدوین شده درباره آن وجود نداشته باشد. مهم‌ترین موارد را در اینجا برمی‌شمریم:
اول آن که حرف اول و آخر را باید از رهبری شنید و در چارچوب سیاست‌های تعیین شده توسط ایشان حرکت کرد. این، فقط وظیفه‌ای نیست که بر عهده قوای سه‌گانه رسمی کشور باشد. تمام اجزا و ارکان و آحاد ملت باید در این چارچوب حرکت کنند تا با حفظ انسجام عمومی، قدرت حداکثری در برابر توطئه‌های دشمن به کار گرفته شود و دشمن نیز بفهمد که ما وحدت کلمه داریم و نمی‌تواند به ایجاد تفرقه و تشتت دل ببندد.
این وحدت کلمه، منافاتی با ابراز نظر و ارائه مشورت‌ها به رهبری و سایر ارکان نظام ندارد و همه می‌توانند با رعایت وحدت کلمه، نقطه‌نظرهای خود را ارائه نمایند تا در بهینه‌شدن سیاست‌ها و بهره‌برداری حداکثری از استعدادها در مقابله با توطئه‌ها و ترفندهای دشمن مشارکت نمایند.
دوم آن که قوه مجریه به‌عنوان کارگزار اصلی باید از حمایت‌های همه‌جانبه برخوردار باشد تا بتواند سیاست‌ها را به‌درستی به اجرا درآورد. در عرصه عمل، تبلیغات و تصمیم‌سازی‌ها، اکنون قوه مجریه نه‌تنها حمایت نمی‌شود بلکه با موانع زیادی مواجه است. علاوه بر روش غیر اصولی بعضی رسانه‌ها به‌ویژه رسانه ملی که به شکل‌های مختلف، کارگزاران اجرایی کشور را تضعیف می‌کنند و حتی در مواردی زحمات آنها را بر باد می‌دهند، در میدان عمل نیز بعضی دستگاه‌ها با اقدامات هماهنگ نشده خود، موانعی بر سر راه آنها به وجود می‌آورند که در اجرای سیاست‌ها اخلال می‌شود و یا سیاست‌های اجرا شده زیر سوال می‌رود. قوه مجریه باید در شرایط حساس کشور مورد اعتماد افکار عمومی باشد تا بتواند با قدرت در برابر دشمن بایستد.
نمی‌خواهیم حق انتقاد را نادیده بگیریم و قوه مجریه را مطلق‌العنان بدانیم. انتقاد حق آحاد ملت است و رسانه‌ها باید با انتقاد کردن، به مسئولان در پیمودن مسیر صحیح کمک کنند ولی این آرمان بلند هنگامی محقق خواهد شد که انتقادکنندگان همیشه انصاف را رعایت کنند و به تصور انتقاد در دام انتقام نیافتند.
سوم آن که هرکس و هر قوه و دستگاه و ارگان و نهاد باید فقط در محدوده وظایف و اختیارات خود سخن بگوید و در اموری که خارج از وظایف و اختیارات آنهاست دخالت نکند. واقعیت این است که متاسفانه بسیاری از مسئولان، زیاد حرف می‌زنند و در مواردی نیز خارج از محدوده‌ای که مربوط به آنهاست سخن می‌گویند. نظامیان وظایف مشخصی دارند که باید به آنها عمل کنند ولی ورود آنها به عرصه سخنوری که در بسیاری موارد مشکل‌ساز هم هست، اکنون به یک عادت تبدیل شده و گویا بعضی از آنها تمرین سخنرانی کردن را از وظایف ذاتی خود می‌دانند!
قطعاً این روش باید منسوخ شود و دستگاه‌های نظامی ما هم همچون سایر کشورها فقط در موارد ضروری و در موضوعاتی که به آنها مربوط می‌شود، مطالب تدوین شده‌ای را توسط سخنگوی رسمی خود اطلاع‌رسانی کنند. این روش، قطعاً به انسجام کمک می‌کند و راه را بر سوءاستفاده دشمن از بعضی سخنان حساب نشده می‌بندد.
و چهارم آن که صاحبان تریبون از جمله ائمه جمعه در تمام فصول به‌ویژه در شرایط حساس کشور باید از ورود به مسائل اختلافی و جناحی پرهیز و مطالب خطبه‌های نمازجمعه و محتوای سخنرانی‌های خود را حداقل بر سه موضوع متمرکز کنند که عبارتند از: امید بخشیدن به مردم، تقویت وحدت و تلاش برای ارتقا اخلاق در جامعه. متاسفانه اکنون به این سه اصل بسیار مهم بی‌توجهی می‌شود و تاسف بالاتر این که در بسیاری از این تریبون‌ها ناامیدی به جامعه تزریق می‌شود، به تفرقه دامن زده می‌شود و فرهنگ بداخلاقی انتشار می‌یابد.
در شرایط حساس کشور باید با نمایش وحدت و امید و اخلاق‌مداری، اقتدار خود را به رخ دشمنان بکشیم و با تکیه بر اقتدار معنوی بر دشمنانی که خود را صاحب قدرت برتر مادی می‌دانند غلبه کنیم.»
