فکرشهر ـ بهنام نیکنام*: دهم آبان ماه سال 1392، در بحبوحه ای که با لطف مردم به عنوان خادم در شورای شهر بودم، با یک خرد جمعی به همراه همکارانم در شورا و شهرداری و جمعی از ادیبان، بزرگان و ورزشکارانِ شهر، چنین روزی را به نام تنگ ارم نامگذاری کردیم، ریشه این نامگذاری یادآوری اتحاد، همبستگی و مقاومت در برابر زور و احقاق حقوق از دست رفته ی مردم بود.
داستان از آنجا شروع می شد که در زمان رژیم سابق، روحانی شهر که مورد وثوق مردم بود و در بین مردم آبادی محبوبیت فراوانی داشت، شبانه توسط عوامل ساواک ربوده و به مکانی نامعلوم برده می شود؛ با خبردار شدن مردم و تشکیل جلسات فوری و اضطراری در منزل یکی از ریش سفیدان شهر، باز پس گیری روحانی هدف گذاری می شود؛ مردم متحد تنگ ارم در آن زمان، این گونه ربوده شدن یک روحانی مهمان را اِندِ توهین و بی احترامی می دانستند، لذا با تجمع و اعتراض جلوی مقر ژاندارمری خواهان بازگشت روحانی می شوند. ابتدا ماموران امنیتی مقاومت می کنند و گاهی با ایجاد رعب و وحشت در بین مردم خواستار متفرق شدن مردم می شوند، اما با مقاومت سرسختانه مردم مواجه می شوند که پس از آن رئیس وقت ژاندارمری با مشورت با سلسله مراتب خود، بالاجبار به خواسته مردم تن می دهد و خواهان 24 ساعت مهلت جهت بازگرداندن روحانی به تنگ ارم می شود؛ تا 24 ساعت تعیین شده اتمسفرِ آبادی رنگ آرامش می گیرد و فردای آن روز «آیت اله زم» به «تنگ ارم» اعاده می گردد.
شاید در نگاه اول خصوصا برای نسل جوان، تلاش برای برگرداندن یک آخوند قدری عبث نمود کند، اما با تغییر زاویه دید و دیدن اتحاد و یکپارچگی مردم و مقاومت در برابر استبداد، ارزش این اقدام بزرگ بیشتر نمایان می شود و ایجاب می نمود، این مهم به نسل های بعد منتقل شود.
امروز که با شما سخن می گویم، صدای مرا از قلب اروپا می شنوید، اما دلم همچنان در کوچه پس کوچه های تنگ ارم سیر می کند، با شادی هایش خندانم و با غم هایش گریان.
هرچند در همه ادوار، از گذشته تا به حال عده قلیلی ساز مخالفت کوک می کنند و با تنگ نظری تفرقه را برای موفقیت فردی ارجح می دانند، لکن قاطبه مردم تنگ ارم به لحاظ فرهنگی همواره از زمانه حاضر جلوتر بوده و واقعیت ها را می بینند و می دانند. به گواه غیر بومی هایی که به نوعی با اهالی بومی مرتبط هستند، تنگ ارم سرآمد در همبستگی، اتحاد، هم یاری و سایر کارهای گروهی بوده و هست؛ این را نه از روی تعصب، بلکه از روی واقعیت و به اذعان همگان می گویم.
امروز بهانه ای شد تا به واسطه این مرقومه، با مردم دیارم همکلام شوم و از راه دور عرض ارادتی با ساحت اهالی بی نظیر تنگ ارم داشته باشم و بگویم در هر کجای این کره خاکی باشم، همواره به یاد شما خواهم بود و سربلندی دیارم را از یگانه بی همتا خواهانم.
پی نوشت: این روحانی ربوده شده توسط ساواک، آیت اله زم، پدر روح اله زم است که این روزها نقل همه محافل است. پیشاپیش روز تنگ ارم بر همه همشهری های عزیزم مبارک.
*عضو شورای چهارم شهر تنگ ارم
