فکرشهر: «برخورد دولت در مسأله حجاب باید حداقلی باشد و به میزانی باشد که جامعه این برخورد را تأیید کند یعنی این حق را و بالاتر از آن وظیفه را برای دولت قایل باشد که حفظ حداقل حجاب را خواستار باشد. از همین رو باید برخی تنگ نظری ها را کنار گذاشت و برخورد دولت نباید طوری باشد که مردم احساس کنند دولت در امور خصوصی مردم دخالت می کند. برخوردهای نامعقول با امر حجاب سبب شده برخوردهای قانونی هم واکنش ایجاد کند.»
تصور می کنید عبارات بالا سخنان کیست؟ اینها عین سخنان سردار محمد باقر قالیباف در برنامه انتخاباتی سال 1384 است که در ویژه نامه همایش سراسری ستادهای کشوری با عنوان «زندگی خوب، برازنده ایرانی» در 5 اردیبهشت 1384 توزیع شد.
این روزها که بحث حجاب دوباره درگرفته و البته بحث بسیار حساسی است و بیم آن می رود که دچار سوء تعبیر شود اشاره به همین نکته که 12 سال پیش آقای باقر قالیبافِ اصول گرا - که سه بار از طرف اصول گرایان کاندیدای ریاست جمهوری شد - کفایت می کند.
تظاهرات انقلاب سال 1357
واقعیت این است که حکومت ها نمی‌توانند به دنبال حداکثرسازی باشند چرا که اگر حکومت‌ها در پی اِعمال حداکثری باشند حداقل‌ها را هم از دست می‌دهند.
در قضیه حجاب نیز یک بحث شرعی و عرفی داریم و یک موضوع سیاسی و حکومتی و قانونی.
اگر شخص به خاطر اعتقادات باید حجاب را رعایت کند نمی‌توان مطالبه حداکثری داشت کما این که حکومت نمی‌تواند پلیس بگذارد و ببیند کی نماز می خواند و کی نمی‌خواند. کی روزه می گیرد و کی نمی گیرد.
اگر هم بحث قانون مطرح است در قانون آمده چنانچه شخص بی حجاب باشد 50 هزار تومان جریمه می شود و اصطلاح بد حجاب و بد پوشش در قانون نداریم.
زنان و حکومت بر سر حداقل حجاب به توافق رسیده بودند اما در یک طرف قضیه کسانی کافی ندانستند و در پی حداکثر سازی بودند در حالی که حداکثر سازی کار پلیس و حکومت نیست و روحانیون باید با وعظ و خطابه این موضوع را دنبال کنند منتها در قضیه حجت الاسلام مهدی دانشمند در کاشان دیدیم که پلیس با نوع وعظ او هم انگار کار دارد و اگر سابق بر این مداحان ذیل روحانیون بودند حالا روحانیون باید مداحان را مدح کنند.
به سخن آقای قالیباف بازمی گردیم و بر اساس آن احتمال می دهیم که توافق بر سر حجاب حداقلی شاید زمینه ای برای واکنش های روزهای اخیر باقی نمی گذاشت.
دختری که تنها یک شال روی سرش می اندازد معلوم است که علاقه ای به حجاب ندارد ولی چون قانون مکلف کرده یا از جریمه و مجازات می‌ترسد به همین شال بسنده می کند. اما اگر هر روز و هر جا به او گیر دهند که کافی نیست و چرا سفید است و سیاه نیست و چرا شال است و روسری نیست و چرا روسری است و مقنعه نیست و چرا مقنعه است و چادر نیست او را به واکنش وامی دارند.
دیگر این که دخترانی احساس کردند و می کنند که موضوع فراتر از حجاب است زیرا وقتی با کلاه و بارانی خود را می پوشانند باز مقبول نمی افتند و احساس می کنند یونیفورم طراحی شده را باید بپوشند و قضیه از حجاب به یونیفورم هایی مانند بلوک شرق تغییر ماهیت می دهد حال آن که اگر بحث صرفا حجاب است این همه اصرار بر تیره پوشی چرا و چرا لباس های محلی پذیرفته نمی شود و چرا محصل دبیرستان و دانشجوی دانشگاه و کارمند اداره همه باید مثل هم و مانتوی سورمه ای به تن کنند؟
راهکار همان است که 12 سال پیش آقای قالیباف هم گفت. کاری نداریم با هدف انتخاباتی بود یا نه اما سخن درستی است و چه بسا اگر طرفین بر سر حداقل به توافق رسیده بودند کار به اینجا نمی رسید که پوشش - که همه جای دنیا تابع عرف و سنت و فرهنگ است- به یک مشکل سیاسی تبدیل شود.
سوء تفاهم نشود. از حجاب حداقلی در بحث های قانونی و سیاسی سخن می گوییم. شرع و باورها در میان باشد طبیعی است که خیلی ها به کمتر از حداکثر رضایت نمی دهند هر چند بر سر حداکثر هم اختلاف نظر وجود دارد کما این که مرحوم آیت الله آذری قمی می گفت حتی چادر هم حجاب برتر نیست. حجاب برتر خانه نشینی زن است.
*عصرایران
