* داریوش محبی
\n\n
فکرشهر: در تاریخ 17 فروردین 1394، جلسه ای در محل شورای شهر برازجان تحت عنوان بررسی روز برازجان برگزار شد؛ جلسه ای برای تعیین روز برازجان.
\n\n
در اینجا قصد ارائه گزارش و آنکه در جلسه شورا چه گذشت ندارم؛ از اینکه نفس عمل نیک است حرفی نیست اما نظرم نسبت به چگونگی و سبک و سیاق رفتار شورا و شوراییان در مواجهه با این مهم را خدمتتان عرض می کنم.
\n\n
شورا و کمیسیون فرهنگی آن برای انجام این مهم به مثابه ستادی که برای بحرانی تشکیل شده باشد وارد عمل شد و تأکید بسیاری داشتند که این مهم باید در این جلسه و جلسه آینده تمام شود و انگار نام برازجان در سیلی ویرانگر و یا زلزله ای زیر آوار مانده و قرار است برای نجاتش ضربتی ورود کرد و گرنه از ادامه حیات محروم می شود!
\n\n
در آن جلسه جناب ناخایی نکته ای را عنوان کردند در مورد نحوه برگزاری و انتخاب مدعوین که از طرف هیچ کس نبوده و هیچ کسی در نحوه و گزینش افراد دخالتی نداشته و شخصا این جمع را شایسته دیدم و باید با همین افراد به جمع بندی برسیم و کار را به سرانجام برسانیم. سؤالم اینجاست که این رویه شورا تا کی باید ادامه داشته باشد؟ شورای شهر برازجان از ابتدای شروع به کار خود تا به امروز نتوانسته اند یا بهتر بگویم نخواسته اند به وحدت رویه برسند و اختلافات را بر طرف کنند و شوربختانه منیّت، تمامیت خواهی، دسته بندی، سهم خواهی و ... بر فضای شورا حاکم گشته و لطمات زیادی را به شهر وارد کرده و گویا قرار نیست این جوی را که غبار کینه و نفرت و خودخواهی بر آن مستولی گشته مشمول باران گذشت و رحمت و خدمتی از سر اخلاص شود تا این آلاینده ها را بزدایند و هوای صاف و فضایی پاک و شفاف را در افق شهر به نظاره بنشینیم . در این باب سخن بسیار است و بیانش تکرار مکررات است و چون مردم فهیم و صبور این شهر کهن بر این مسائل اشراف دارند لذا بیانش « زیره به کرمان بردن است».
\n\n
من با عنوان جلسه بحثی ندرام فقط در نحوه برگزاری آن نظرم را خدمت شهروندان عزیز مطرح می کنم. در آن جلسه بنده به اتفاق سه تن از خبرنگاران ( البته بدون دعوت از سوی شورای شهر چون این رویه عدم همکاری شورا با اصحاب رسانه تازگی نداشته و پایانی هم ندارد) در جلسه حاضر شدیم. در پایان جلسه به رئیس کمیسیون فرهنگی شورا جناب آقایی ناخایی و سرکار خانم حسینی ریاست شورا و جناب قدوسی و نیکجو که در جلسه حاضر بودند پیشنهادی دادم که لازم است در اینجا به محضر مردم شریف برسانم ؛ درخواست بنده این بود که شورای شهر برازجان می بایست در ابتدا در جلسه ای با حضور تمامی اعضاء موضوع را مطرح و کارگروه های مختلفی از جمله کارگروه تاریخ، فرهنگ، اساتید و نخبگان دانشگاه، معارف و انقلاب و ... تشکیل دهند که هر گروه در جلسه ای جداگانه با افراد خبره و صاحب نظر در رشته خود، نقطه نظرات خویش را مطرح نمایند. مثلاً کارگروه تاریخ با حضور افرادی چون دکتر هیبت اله مالکی، دکتر خیراندیش، دکتر عرفان، دکتر ماحوزی، دکتر قاسمی، استاد شهر سبزی، استاد فخرایی و ... که همگی از چهره های صاحب نظر تاریخ هستند در یک نشست و با هم اندیشی دیدگاه های خود را مطرح و با اجماع برروی یک موضوع در نهایت یک روز را به عنوان روز برازجان از منظر تاریخی برگزینند. دیگر کارگروه ها هم به همین صورت.
\n\n
همزمان با این اتفاق شورای شهر طی یک فراخوان عمومی اعلام کنند شهروندان می توانند تا تاریخ مثلاً یک ماه آینده نظرات خود را با استدلال پیرامون تاریخ پیشنهادی به شورا ارسال نمایند. همان کاری که مثلاً شرکت سایپا یا ایران خودرو برای تعیین برند خودروی خود انجام می دهد. یا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در فراخوانی عمومی برای نام پهباد ساخت دانشمندان عزیز ایرانی اعلام داشتند برای نام برگزیده جایزه ای نفیس هم در نظر می گیرند. پس از آن از هر کارگروه یک یا دو نفر در جلسه علنی که با حضور تمامی اعضای شورا باشد بیایند و از طرح خود و تاریخ پیشنهادی کارگروه خود دفاع کنند ضمناً اگر در فراخوان عمومی تاریخی با استدلال قوی وجود داشت ایشان نیز در آن جلسه حضور یابد و پس از آن به رای گیری بنشینند و هر چه به اتفاق آرا تصویب شد به اطلاع مردم برسانند.
\n\n
این عمل سبب می شود تا در این مهم از نظرات مردم، فرهیختگان، نخبگان، اساتید و دانشجویان و ... بهره ببریم. این پیشنهاد سبب می شد که همه آحاد مردم در نظر گرفته شوند و با احترام به همه اقشار و آحاد مردم این شهر کار به خوبی و میمنت به فرجام می رسید و موجبات وحدت را در شهر فراهم می نمود. شورا اگر بدون توجه به مردم و چهره های سرشناس دانشگاهی و علمی کار را پیش ببرد سبب می شود تا فردا روز که قرار است مراسم یا همایش تحت عنوان روز برازجان داشته باشیم همین اساتید و ... شرکت نخواهند کرد چون امروز ایشان را مورد قهر و غضب قرار داده ایم. آیا این روشی را که شورا در پیش گرفته زیبنده مردم این شهر است؟ ما کم نداریم اساتید بزرگواری از همین شهر که عضوهیئت علمی دانشگاه های معتبر و بزرگ هستند و در مجامع علمی و بین المللی صاحب کرسی و صاحب نظر هستند. به قول استاد حیدر عرفان « ما تا به کی باید بیگانه نواز و خویشتن گداز باشیم.»
\n\n
این پیشنهاد به مذاق شورا و عده ای از حاضرین خوش نیامد و همچون گذشته شورا فقط بر نظر خود ابرام و اصرار دارد و به قول مشهور:
\n\n
« گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ما
\n آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.»
\n\n
\n
