فکرشهر ـ داوود دانشی: در دهه های اخیر، صنعت گردشگری به عنوان صنعتی نوپا با ویژگی های خاص مثل اتکا به نیروی کار بخش مهمی از فعالیت‌های اقتصادی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را به خود اختصاص داده و در قالب منبع اصلی برای توسعه پایدار، مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته است. به اعتقاد کارشناسان این بخش، مدیریت صحیح در این صنعت می تواند آثار قابل توجهی مانند رشد اقتصادی فراگیر، رشد تجارت بین المللی، جذب سرمایه‌های خارجی، بهبود زیرساخت‌های جامعه میزبان، ایجاد اشتغال واقعی و کارآمد، توسعه صنایع دستی و کالاهای محلی، افزایش قابلیت درآمدزایی از طریق IT و ... را در پی داشته باشد.از سوی دیگر اعمال مدیریت غیرعلمی و ناکارآمد در صنعت گردشگری می تواند آثار منفی و گاه جبران ناپذیر بر جوامع محلی بگذارد و بناهای تاریخی، زیرساخت‌های محلی، اقشار محلی و منابع در اختیار آنها را در معرض تهدید جدی قرار دهد.گردشگری باید در قبال تأثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی حال و آینده خود کاملاً مسوولیت پذیر باشد و نیازهای گردشگران، صنعت گردشگری، محیط زیست و جوامع میزبان را به طور منسجم و یکپارچه مدنظر قرار دهد و این مهم در مفهومی تحت عنوان «گردشگری پایدار» مطرح می شود.
استان بوشهر با جاذبه های متنوع و منحصربفرد تاریخی، مذهبی، فرهنگی، طبیعی، صنعتی و ... می تواند پذیرای تعداد زیادی از گردشگران داخلی و خارجی باشد به شرط اینکه موانع موجود در مسیر توسعه گردشگری استان برداشته شود. شاید مهم‌ترین مانع در این مسیر، عدم آگاهی مسوولان استان از تفاوت های بین دو مفهوم گردشگر و مسافر باشد. بنابه تعریف ارائه شده توسط سازمان جهانی گردشگری (W.T.O)، گردشگر کسی است که مدت زمان سفرش بیش از 24 ساعت و کمتر از یک‌سال است و در یک اقامتگاه در محل مورد بازدید سکنی می گزیند در حالی که مسافر کسی است که بین دو یا چند نقطه مسافرت می کند. به عبارت دیگر بین گردشگر و مسافر از نظر اهداف و انگیزه های سفر و نوع سفر تفاوت های زیادی وجود دارد؛ بدین معنی که گردشگر با برنامه‌ریزی قبلی برای بازدید از اماکن تاریخی و جاذبه‌های طبیعی و یا به قصد تفریح و سیاحت به سفر پرداخته و به منظور بهره مندی بیشتر از سفر خود اغلب از خدمات تور و راهنماها استفاده می کند.به طور خلاصه می توان گفت گردشگر در طول مدت سفر برای دریافت خدمات هزینه پرداخت می کند که این هزینه‌ها شامل هزینه حمل و نقل، اسکان در انواع اقامتگاه‌ها، هزینه غذا، خرید کالاهای محلی و صنایع دستی و ... است. اما مسافر برای سفر خود برنامه از پیش تعیین شده ندارد و معمولا هزینه‌ای برای امکاناتی مثل اسکان، رفاهی و سرگرمی نمی پردازد و تلاش می کند تا با کمترین هزینه سفر خود را به پایان ببرد.
مشاهدات میدانی و آمارهای رسمی نشان می دهد بیشتر کسانی که در نوروز 1401 به استان بوشهر سفر کردند مسافرانی بودند که شب را در چادرهای مسافرتی و اماکنی مثل مدارس و حسینیه‌ها به صورت رایگان یا با هزینه حداقلی به صبح رساندند، عمده مواد غذایی مورد استفاده‌شان را از شهر و دیارشان با خود آورده بودند تا طبخ غذا هم خودشان انجام دهند، هزینه چندانی برای خرید صنایع دستی و بازدید از اماکنی مثل موزه‌ها نپرداختند و بدین ترتیب می توان گفت این مسافران که براساس آمار استاندار بوشهر بیش از 8 میلیون نفر بودند نه تنها کمکی به رونق صنعت گردشگری و اقتصاد بخش زیادی از مردم استان نکردند بلکه باعث بروز مشکلاتی از قبیل شیوع بیماری کرونا در بیشتر شهرستان‌ها(براساس آمار وزارت بهداشت)، تخریب زیرساخت های شهری و روستایی استان مثل مدارس، پارک‌ها، حسینیه‌ها، ایجاد ترافیک و انواع آلودگی در شهرها، تخریب محیط زیست و جاذبه های تاریخی و طبیعی شدند.
متأسفانه استاندار بوشهر بدون توجه به مشکلاتی که این نوع مسافران برای جامعه محلی بوجود می آورند، اکنون از تلاش خود برای جذب 20 میلیون مسافر (البته استاندار بوشهر به اشتباه مسافران را گردشگر نامیده اند) در نوروز سال آینده سخن گفته، امری که در صورت تحقق آسیب های به مراتب بیشتری به استان مظلوم بوشهر و دارایی های ناچیز مردم آن خواهد زد و در مقابل هیچ عایدی برای مردم این دیار نخواهد داشت.
با یک حساب سرانگشتی می توان به این نتیجه رسید که 20 میلیون مسافر یعنی حضور 5 میلیون خودرو در استان بوشهر که با توجه به وجود مشکلات و کمبودهای متعدد در حوزه محورهای مواصلاتی بین شهری و معابر شهری باعث افزایش ترافیک و تصادفات جرحی و فوتی در سطح استان می شود و بدین شکل جان و مال مردم براساس یک تصمیم غیرکارشناسی به خطر خواهد افتاد.
سوالی که مطرح می شود آیا آقای استاندار به این موضوع اندیشیده‌اند که برپایی بیش از 4 میلیون چادر مسافرتی در سطح شهرها و روستاهای استان چه منظره‌ای ایجاد می کند؟آیا برای حضور بیش از 16 میلیون مسافری که در چادرها سکنی می گزینند امکانات شهروندی قابل تأمین است یا قرار است امکانات دیگر سازمان ها هم برای خدمات رسانی رایگان اختصاص یابد و هزینه استهلاک آنها مثل مدارس از جیب مردم پرداخت شود؟
جناب آقای استاندار!
توسعه گردشگری نیاز به تأمین زیرساخت دارد و باید ابتدا برای توسعه راه‌ها و معابر،افزایش پروازها به فرودگاه های استان، افزایش مراکز اقامتی مثل هتل، هتل آپارتمان، بوم گردی‌ها، بخش‌های خدماتی مثل تأمین مواد غذایی، تأمین آب و انرژی و زنجیره تأمین صنعت گردشگری برنامه ریزی کنید و هرگاه این اقدامات را به نتیجه رساندید می توانید شعار جذب 20 میلیون گردشگر را بدهید، در غیر اینصورت نه تنها به مردم استان خدمتی نکرده‌اید بلکه بار دیگری بر دوش آنها گذاشته‌اید که سال ها باید تلاش شود تا به دوره پیش از مدیریت شما برگردند. پس لطفا یار مردم استان باشید و نه باری بر دوششان.
آقای استاندار شما استاندار کل استان هستید نه فقط دوتا شهر
قرار نیست بخاطر منافع تعداد محدودی بقیه مردم آسیب ببینن