فکرشهر: اگر انسان‌ها از روی کره زمین محو شوند، چه اتفاقی برای بقیه گونه‌ها خواهد افتاد؟
به گزارش فکرشهر از روزیاتو، به گفته یکی از متخصصان، سگ‌ها ظرف ۵ سال یکسان به نظر رسیده و تنوع نژادی آن‌ها از بین خواهد رفت.
به گفته دکتر دن اونیل، استاد اپیدمیولوژی حیوانات در کالج سلطنتی دامپزشکی، توله سگ‌ها با هر شکل و اندازه‌ای می‌توانند با یکدیگر جفت‌گیری کنند.
در نتیجه، ویژگی‌های «غیرطبیعی» و ناسالم مانند صورت‌های صاف و تنه‌های بلند سوسیس‌مانند به زودی از بین رفته و در نهایت یک نژاد باقی می‌ماند.
دکتر اونیل از این سگ فرضی به عنوان «نژاد طلایی» یاد می‌کند؛ زیرا این سگ از هیچ گونه ناهنجاری ناشی از دخالت‌های انسان رنج نمی‌برد.
از گریت دین‌های بزرگ گرفته تا هواهوا‌های کوچک، نژاد‌های مختلف سگ همگی بسیار متفاوت به نظر می‌رسند.
با این حال، دکتر اونیل ادعا کرده که دیگر «نژادی وجود نخواهد داشت، زیرا این مفهومی است که انسان اختراع کرده است».
اگر انسان‌ها فردا از روی کره زمین ناپدید شوند، تنوع نژادی سگ‌ها در عرض ۵ سال از بین می‌رود، زیرا تمام انواع مختلف سگ‌ها با یکدیگر زاد و ولد کرده و یک نژاد را تشکیل خواهند داد.
این نژاد واحد می‌تواند ظاهری شبیه به سگ‌های روستای امروزی داشته باشد.
این سگ‌ها در تمامی قاره‌ها یکسان به نظر می‌رسند و از نظر ظاهری به سگ‌های هزاران سال پیش شباهت بیشتری دارند.
بدن لاغر
چاقی سگ‌ها یکی از بزرگترین مشکلات آن‌ها است، اما این سگ فرضی و «بی نژاد» تناسب اندام داشته و سالم خواهد بود.
نژاد طلایی یک «زباله گرد تمام عیار» خواهد بود، آنچه که می‌تواند پیدا کند را می‌خورد و مسافت‌های طولانی را برای یافتن غذا طی می‌کند که به لاغر ماندن او کمک می‌کند.
ممکن است ما دوست داشته باشیم که سگ‌هایمان شکل و شمایل خاصی داشته باشند، اما آن سگ‌ها دوست نداشته باشند در بدنی زندگی کنند که با مشکلات سلامتی بسیار بیشتری دست و پنجه نرم می‌کند.
سگ‌ها نیاز‌های طبیعی اولیه‌ای دارند که باید به آن‌ها اجازه دهیم تا آن‌ها را برآورده کنند، مانند نفس کشیدن، ورزش کردن، خوابیدن، تولید مثل، پلک زدن و…
پوزه نوک تیز
امروزه برخی از سگ‌ها دارای صورت صاف هستند که معمولاً به عنوان نژاد‌های «براکیسفالی» شناخته می‌شوند.
به عنوان مثال می‌توان به سگ‌های پاگ، بولداگ، شارپی و کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل اشاره کرد.
این سگ‌ها در تنفس مشکل داشته و خطر از دست دادن هوشیاری هنگام غذا خوردن دارند.
اما سگ «گلدیلاکس» سر باریک و پوزه بسیار برجسته‌ای دارد. این ویژگی اغلب در نژاد‌هایی با سابقه شکارچی دیده می‌شود.
داشتن پوزه بلندتر به افزایش حس بویایی سگ‌ها کمک می‌کند. زیرا سگ‌های پوزه بلند فضای بیشتری برای سلول‌های ویژه‌ای دارند که انواع بو‌ها را تشخیص می‌دهند.
پوزه‌های بلند حتی در حین شکار سریع نیز کاربرد دارند.
پا‌های دراز
پا‌های بلند سگ گلدیلاکس به او کمک می‌کند مسافت‌های طولانی‌تر را سریع‌تر طی کند.
این ویژگی در نژاد‌های امروزی با پا‌های کوتاه مانند داکس‌هوند، شیتزو، بولداگ و کورگی دیده نمی‌شود.
داشتن پا‌های کوتاه که می‌تواند هنگام راه رفتن یا دویدن مشکلاتی را برای سگ‌ها ایجاد کند، نتیجه یک اختلال غضروفی به نام کندرودیستروفی بوده که بر اثر جهش‌های ژنتیکی به وجود می‌آید.
با جفت‌گیری سگ‌های پا کوتاه با یکدیگر، این جهش ژنتیکی اصلاح نشده و حتی با گذشت زمان تشدید می‌شود.
نژاد‌های کندرودیستروفیک ممکن است از فتق دیسک بین مهره‌ای (IVDD)، مشکل در ستون مهره‌ها و ستون فقرات و همچنین درد و مشکلات حرکتی رنج ببرند.
دم بلند و خمیده
دم بلند و انحنادار یکی دیگر از نشانه‌های یک سگ سالم است، در حالی که دم کوتاه ریشه در یک جهش ژنتیکی دارد.
دم کوتاه در نژاد‌هایی از جمله شپرد استرالیایی، تریر برزیلی و پمبروک ولش کورگی یافت می‌شود.
طبق مطالعات، دم سگ‌ها به تعادل آن‌ها کمک می‌کند، حشرات را دفع کرده و حتی به عنوان یک ابزار ارتباطی عمل می‌کند.
دم در تمام سگ‌های وحشی وجود دارد.
دم برای ارتباط بین سگ‌ها و همچنین در حیوانات خانگی برای ارتباط با انسان‌ها مهم است.
گوش‌های عمودی
سگ‌هایی که گوش‌های راست و قائمی دارند، نسبت به ارتعاشات هوا هوشیارتر هستند و طعمه خود را بهتر پیدا می‌کنند.
در همین حال، طبق گفته کالج سلطنتی دامپزشکی، سگ‌هایی که گوش‌های بلند و آویزان دارند، نسبت به سگ‌هایی که گوش‌های نوک تیز دارند، بیشتر در خطر ابتلا به عفونت هستند.
اگر عفونت گوش درمان نشود، می‌تواند به عمق کانال گوش گسترش یافته و آسیب جدی به سگ وارد کند.
همچنین افتادگی پلک و چروک پوست سگ‌ها که در سگ‌های باست و ماستیف ناپلی دیده می‌شود، می‌تواند منجر به عفونت شود.
با گذشت زمان، این ویژگی‌ها اغراق‌آمیز می‌شوند و برای نژاد‌های خاصی وجود گوش‌های آویزان بیش از حد بزرگ که آن‌ها را در معرض خطر عفونت‌های گوش و سایر بیماری‌ها قرار می‌دهد، غیر معمول نیست.
طبیعت نژاد سگ‌ها را خلق نکرده، بلکه انسان‌ها در اواخر دهه ۱۸۰۰ این کار را انجام داده‌اند.
