فکرشهر: تنگ ارم؛ جنجالی ترین و بی صدا ترین شورای شهر را در 4 سال گذشته در دشتستان داشته است. شورایی که تنها یک سال بعد از تشکیل شدن، منحل شد تا خبرسازترین شورا در استان بوشهر، آن هم تنها یک سال پس از دور هم جمع شدنشان، باشد و پس از آن هم در سکوت فرو رفت، چرا که دیگر شورایی نداشت!
تنگ ارم، شهری در شرق استان بوشهر و دشتستان، خوش آب و هوا و دارای منابع طبیعی بسیار که در سال 1383 شهر شده است و بیش از 3 هزار نفر جمعیت دارد.
مردم این شهر نیز مانند دیگر نقاط استان و شهرستان، سال 92 پای صندوق های رای رفتند و 5 نفر را به عنوان اعضای شورای شهر انتخاب کردند؛ اما اختلاف بین اعضای شورا از همان بدو تشکیل اولین جلسه و در راستای انتخاب شهردار شهر ادامه یافت تا یک سال بعد که منجر به انحلال شورا شد.
چهارمین دوره ی شورای شهر تنگ ارم، با حضور محمد حمیدی، محمدرضا پاکدامن، بهنام نیکنام، مهدی هاشم زاده و علی ارمی تشکیل شد و در حالی که بهنام نیکنام به عنوان رییس شورا حضور داشت، تنش در این شورا تا انحلال شورا پیش رفت!
به گزارش فکرشهر، ماجرا از این قرار بود که دو تن از اعضای شورای شهر تنگ ارم مخالف برکناری حسین خدادادی از سمت شهرداری این شهر بودند و از همان ابتدا در جلسات شرکت نمی کردند و همین امر، موجب برگزار نشدن جلسات شورا شد.
رسمی نشدن جلسات شورا باعث شد این دو عضوی که در جلسات شرکت نمی کردند، یعنی محمود حمیدی و محمد هاشم زاده، از عضویت شورا برکنار شده و محمود مهردوست و بنت الهدی شهریاری که اعضای علی البدل بودند، جایگزین شوند.
اما با انصراف اعضای علی البدل از شورای شهر تنگ ارم، این شورا عملا منحل شد و در نهایت در جلسه ی شامگاه جمعه 14 شهریور ماه 93 شورای حل اختلاف استان بوشهر، انحلال این شورا به صورت رسمی اعلام شد تا مردم این شهر مجبور شوند برای گرفتن یک امضا یا انجام امور اداری مربوطه، مسیر 70 کیلومتری را تا برازجان طی کرده و یا به رودفاریاب و شورای بخش ارم، بروند.
اما حکایت شهردار این شهر نیز شنیدنی است؛ پس از این که حسین خدادادی از سمتش در شهرداری برکنار شد، اباذر حیدری اداره شهرداری را با عنوان سرپرستی به مدت حدود یک سال بر عهده گرفت تا تیرماه 94، که عبدالنبی امیری این سمت را عهده دار شد. امیری که پس از رایزنی های فراوان به این سمت رسیده بود، نتوانست توقعات مردم را انجام دهد؛ پرسنل شهرداری هر چند وقت، یک بار اعتصاب می کردند، کارگران اخراج می شدند، مردم شاکی بودند و البته به نظر می رسید شهردار هم راه حلی برای مشکلات ندارد تا سرانجام، در بهمن ماه 95، امیری نیز استعفا داد و به آموزش و پرورش برگشت و سکان هدایت شهرداری تنگ ارم، به جوانی به نام یداله مرادی رسید.
اما آن چه که از گفت و گوی آذر حسینی، خبرنگار «فکرشهر» با شهروندان تنگ ارم به دست آمد نیز، حاکی از همین مساله بود؛ عدم رضایت مردم از شورا و شهرداری تنگ ارم.
مرد جوانی که در خیابان اصلی شهر ایستاده بود، در پاسخ به سوالات ما، گفت: شورای شهر که هیچی... این همه راه باید بخاطر یک امضا برویم رودفاریاب. امیدوارم در شورای بعد درست تر انتخاب کنیم. شهرداری هم ول معطل است. همه چیز به هم ریخته است؛ هیچ کار مفیدی انجام نشده است و حتی از قبل هم وضعیت بدتر است.
آقای دیگری که خود را محمد و 40 ساله معرفی می کند هم معتقد است که تنگ ارم اصلا چیزی به نام شورای شهر ندارد؛ حتی شهردار هم ندارد! او می گوید: اختلافات داخلی و قومی و طایفه ای باعث شده که این شهر پیشرفت نکند؛ شورا که به همین دلیل منحل شد و شهرداری که الآن آمده هم خیلی مورد قبول نیست و معلوم هم نیست بتواند کاری از پیش ببرد؛ ضمن این که همه ی مردم هم با او موافق نیستند.
آقای «ه» هم که در مغازه اش نشسته، می گوید: از اول هم مشخص بود که این شورا به جایی نمی رسد. کار از همان موقع خراب شد که هر کس خواست برای خودش کار کند. آقای نیکنام یک چیزی می گفت و آقای هاشم زاده چیز دیگری؛ علی البدل ها هم که نرفتند و کار خراب تر شد. باندبازی در شهرداری هم وجود دارد. شهردار قبلی که هیچ کاری نکرد و حتی حقوق کارمندها را هم نمی داد و این شهردار هم که فکر نکنم به جایی برسد. چند روز دیگر هم انتخابات است و شورای جدید، شهردار جدید انتخاب می کند و یا مثل دفعه ی قبلی هر کس به هر کس و دو دستگی خواهد شد و دوباره مردم هستند که آواره ی جاده ها خواهند بود و شورا هم منحل می شود.زنی که در یکی از کوچه ها مشغول رفت و روب درب حیاط منزلش می باشد هم در پاسخ به سوالات خبرنگار ما می گوید: من که هیچ کدامشان را نمی شناسم. اعضای شورا به نظر آدم های خوبی بوددند ولی وقتی رفتند شورا، دعوایشان شد و حالا مجبوریم برای یک امضا برویم برازجان یا رودفاریاب که آقای نامه مان را امضا کند. او ادامه می دهد: شهردار هم هیچ کاری نکرده، همه چیز بدتر از قبل است.
