فکرشهر: رئیس جمهور در مجلس شورای اسلامی هنگام دفاع از وزرای پیشنهادی گفت: دولت دوازدهم فرای اصول گرایی، اصلاح طلبی و اعتدالگرایی است، اما به اصول، اصلاح و اعتدال اهمیت خواهد داد.
به گزارش فکرشهر، مرتضی داستانی با این مقدمه در سرمقاله امروز روزنامه «۱۹ دی» نوشت: آقای روحانی که خود اصولگرایی است که پرچم اعتدال را در کشور به دست گرفته و مورد حمایت گسترده اصلاحطلبان است به درستی جایگاه دولت را در نظام جمهوری اسلامی مورد توجه قرار داد و کابینه را فراتر از جناحبندیهای کشور دانست. دولت در جمهوری اسلامی دولت و خدمتگزار یک جریان و جناح سیاسی نیست، بلکه خدمتگزار ملت و کشور است. دولت دوازدهم اگر میخواهد دولت موفقی باشد بایستی نکات زیر را در راستای سخنان رئیس جمهور مورد توجه قرار دهد:
یکم / دولت دوازدهم باید کاری کند که مورد اقبال و حمایت اقشار و طیفهای مختلف مردم قرار گیرد و اگر میخواهد مردم دولت را از خودشان بدانند و با سیاستها و تصمیمگیریهای دولت هماهنگ شوند، بایستی همه جهتگیریها در جهت منافع مردم و افزایش رضایتمندی مردم معطوف شود. وقتی قدرت ملت و دولت در هر بخشی به هم آمیخته شود، موفقیت کمنظیری میآفریند.
دوم / رئیسجمهور و تکتک وزرای انتخابی میدانند که جمهوری اسلامی در بخشهای مختلف با مشکلات و چالشهای بزرگی روبهروست. مشکلات اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و بین المللی، فضایی را برای ایران اسلامی ترسیم کرده است که بیم آن میرود متهم به کم کارآمدی یا حتی ناکارآمدی شود. دشمنان کینهتوز ایران اسلامی از همان روزهای آغازین پیروزی انقلاب اسلامی تمام تلاش خود را به کار گرفتهاند تا با تحمیل شرایط و پمپاژ تبلیغات، تصویر فوق از نظام اسلامی رقم بخورد. بنابراین دولت دوازدهم در یک مقطع تاریخی و با مسئولیت دو چندان، کار سخت و در عین حال تاریخسازی را برعهده دارد. این دولت باید بتواند با سربلندی کشور را از این پیچ تاریخی عبور دهد. توفیق در انجام این مسئولیت میسر نخواهد شد الا اینکه همانگونه که رئیسجمهوری تصریح کردند، دولت فراتر از جناحبندیها به مصالح مردم و کشور و نظام بیندیشد و تمام تلاش خود را برای افزایش کارآمدی نظام به کار گیرد و از همه نیروهای خوشفکر و کارآمد استفاده کند.
سوم / بیتردید بخش قابل توجهی از مشکلات کشور بیش از آنکه نشاندهنده قدرت تحمیل دشمنان باشد، به واسطه بیتوجهیهای خودمان رقم خورده است. متأسفانه در دو دهه اخیر بسیاری از فرصتها و امکانات کشور در جریان دعواهای سیاسی هدر رفت و بسیاری از نیروهای خدوم و کارآمد، خانهنشین و منزوی شدند. رقابتهای سیاسی تا وقتی که بر منافع ملی سایه نیفکند برای کشور فرصت است ولی باید اذعان کرد امروز اغلب منافع جناحی و بخشی بر منافع ملی ترجیح داده میشود. در چنین شرایطی دولتی که در پی منافع ملی است باید خود را از وابستگیهای جناحی رها و تلاش خود را معطوف به کارآمدی و سربلندی نظام و کشور و آسایش و رفاه ملت کند.