فکرشهر: اگر در زندگی کمکداور ویدئویی بود، میشد خطاها را بررسی کرد، تصمیمهای اشتباه را اصلاح کرد، حق را به حقدار رساند و «عدالت» بیشتری برقرار میشد شاید این همه از زمین و زمان شاکی نبودیم.
به گزارش فکرشهر، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «فناوری VAR یا کمکداور ویدئویی به یکی از پربحثترین موضوعات جام جهانی ۲۰۱۸ تبدیل شده است و موافقان و مخالفان در نقد یا دفاع از آن هر روز با هم بحث میکنند. مهمترین کلیدواژهای که مخالفان به کار میبرند این است که «هیجان» بازی از بین میرود.
بسیاری از ما هر روز در زندگی گله میکنیم که حقمان ضایع میشود؛ به خاطر اشتباهات دیگران ما زیان میبینیم؛ زحمت و تلاش یک عمرمان به دلیل رفتار جاهطلبانه یا ظالمانه یک نفر دیگر بر باد رفته؛ ضرر مالی دیدهایم؛ خسارت روحی متحمل شدهایم و کاش «عدالتی» در کار بود؛ عدالتی که حق را به حقدار برساند که عدالت جز «قرار دادن هر چیز در جای خود» چیز دیگری نیست.
به عبارت دیگر ما همه مدعی هستیم که «عدالت» را دوست داریم اما حقیقت این است که بسیاری از ما عدالت را تنها وقتی دوست داریم که در نتیجه رعایت آن «چیزی» به خودمان برسد نه این که فرصت و ثروتی از ما بگیرد. برای همین هنگام تصادف حتی اگر مقصر باشیم و پلیس هم ادله بیاورد، باز قبول نداریم و حس میکنیم عدالت رعایت نشده است.
بسیاری از ایرانیان بعد از گل سعید عزتاللهی به اسپانیا علیه داوری ویدئویی موضع گرفتند (حتی وقتی کمک داور به دلیل آفساید پرچم زد). گفتند که اگر کمکداور ویدئویی نبود داور گل ما را میپذیرفت و این سیستم و تکنولوژی لذت و هیجان را از بازی گرفت.
اما شاید در دنیا هیچ کشوری را نتوان پیدا کرد که «ناداوری» را اندازه ما عامل شکستهای ورزشیاش معرفی کرده باشد. همیشه در هر مسابقهای از فوتبال گرفته تا کشتی و وزنهبرداری ما قربانی نادوری میشویم. رسانهها میگویند که داورها سر ما را بریدند و عدالت را رعایت نکردند وگرنه ما مستحق پیروزی بودیم.
با چنین پسزمینهای هر کس مخالف سیستمی باشد که خطاهای داوری را کم کند ما نباید باشیم! اگر معتقدیم خطای داوری جزیی از بازی است پس چرا هنوز از مازیچ داور بازی ایران - آرژانتین شاکی هستیم که خطا روی اشکان دژآگه را پنالتی اعلام نکرد؟ چرا از بن ویلیامز داور استرالیایی دیدار ایران - عراق در جام ملتها گله میکنیم که بیهوده مهرداد پولادی را اخراج کرد؟ چرا حتی بعد از ۲۶ سال هنوز هم جمال شریف را سرزنش میکنیم که در جام ملتهای ۱۹۹۲ به اشتباه در دیدار با ژاپن علیه ما سوت زد؟ با این استدلال مخالفان هم میگویند آنها هم جزو خطاهای داوری بوده و نباید از هیچ سیستمی برای ایراد گرفتن به آن تصمیمات کمک گرفت چون هیجان و لذت بازی از بین میرود!
کمکداور ویدئویی به برقراری «عدالت» کمک میکند. از ترویج عدالت در هر شکل و سطحی دفاع کنیم؛ حتی اگر به زیان خودمان باشد. در مقابل سیل تکنولوژی نمیتوان مقاومت کرد. چند روز پیش سریالی در مورد زندگی در آینده میدیدم. زن و شوهری با هم مشاجره میکردند. بعد همدیگر را متهم کردند که دیگری شروعکننده بحث بوده، به کمک تکنولوژی و مثل کمکداور ویدئویی زمان مشاجره را به عقب برگرداندند و مشخص شد کدام یک بحث را شروع کرده است! دنیا به این سمت حرکت میکند حتی اگر ما دوستش نداشته باشیم.
اگر در زندگی کمکداور ویدئویی بود، میشد خطاها را بررسی کرد، تصمیمهای اشتباه را اصلاح کرد، حق را به حقدار رساند و «عدالت» بیشتری برقرار میشد. شاید این همه از زمین و زمان شاکی نبودیم و احساس نمیکردیم حقمان ضایع شده! از هر سیستمی که به برقراری عدالت کمک میکند دفاع کنیم.»