دوشنبه ۲۴ ارديبهشت ۱۴۰۳
جستجو
آخرین اخبار استان بوشهر
مطالب بیشتر
اختصاصی «فکرشهر»/ گفت و گو با دختران مدال آور دشتستان(6)
فکرشهر: در درازای تاریخ، همیشه مردان پیشتاز بوده اند؛ پیشتاز در همه رشته ها، علم، سیاست، هنر، فرهنگ و حتی ورزش؛ ورزشی که اهمیتش بر کسی پوشیده نیست و سال هاست که همه، سعی دارند عمومی بودنش برای زنان و مردان را در جامعه جا بیندازند؛ اما این که زنان و دختران به رشته های مختلف ورزشی بروند و مدال آور شوند و در کشور و حتی جهان، خوش بدرخشند، چند سالی است که پذیرفته شده و در همین مدت کوتاه، در استان بوشهر و به خصوص دشتستان، دختران بسیاری را در عرصه تیم های ملی، مدال آور و قهرمانی شاهد بوده ایم. دخترانی که برای رسیدن به این جایگاه، تلاش های بسیاری کرده اند. دخترانی که با برخی از آن ها، به گفت و گو نشسته ایم.
کد خبر: ۴۴۸۲۳
سه‌شنبه ۱۹ تير ۱۳۹۷ - ۰۲:۱۲

شبنم هادی نژاد، فرزند مختار، متولد 1370 و ساکن شهر برازجان است و کاراته را حرفه ای دنبال می کند.

فکرشهر: کاراته را از کی و چگونه آغاز کردید؟
در خانواده ای بزرگ شدم که همه ورزشکار بودند. پدرم حدود 30 سال است که کوهنوردی می کند. باشگاه کوهنوردی شاهین دژ برازجان که سرپرستی آن به عهده پدرم است اولین باشگاهی است که در استان بوشهر ثبت فدراسیون شده است. پدرم علاوه بر کوهنوردی، دو و میدانی هم کار می کند. عمویم نیز در رشته کاراته فعالیت دارد. از کوچکی با عمویم به باشگاه می رفتم و کم کم علاقه به کاراته در من به وجود آمد تا این که یک شب در سن 5 سالگی عمویم یک دست لباس کاراته را به عنوان هدیه برای من آورد. با شوق و ذوق لباس را پوشیدم. اما به صورت رسمی در سن 10 سالگی در سال 81 رشته کاراته را انتخاب و شروع به فعالیت در این رشته کردم. 

فکرشهر: تاکنون چه مقام هایی کسب کرده اید؟
در استان طی مسابقات مختلفی که برگزار شد، هم مقام اول، هم دوم و هم سوم را کسب کردم. در مسابقات کشوری که در سال 87 در تهران برگزار شد، مقام سوم را کسب کردم. بعد از آن در مسابقات زیادی شرکت کردم اما نتوانستم مقام خاصی کسب کنم. در تابستان 96 در مسابقات استان تهران شرکت کردم و مقام سوم را کسب کردم.

فکرشهر: میزان تحصیلات شما چقدر است؟
دانشجوی ارشد مدیریت بازرگانی هستم.

فکرشهر: خانم هادی نژاد، نگاه جامعه به شما به عنوان یک دختر ورزشکار چگونه است؟
متاسفانه مردم جامعه فکر می کنند که خانم ها نمی توانند در رشته های ورزشی موفق باشند. آقایان، بانوان را دست کم می گیرند و فکر می کنند که می توانند بانوان را شکست دهند. اما در اسفند ماه 96 در مسابقات بین المللی باکو شهامت و فعالیت ما را که دیدند به این مهم پی بردند که آری بانوان هم توانایی دارند و برایشان باور کردنی نبود. خیلی خوب است که دید مردم جامعه به بانوان ورزشکار دید مثبتی باشد. آری بانوان می توانند.

فکرشهر: مشوق شما چه کسی است؟
مشوق های اصلی من پدر، مادر و خانواده ام هستند. خانواده ام بودند که باعث شدند وارد ورزش و رشته کاراته شوم. خانم رحیمه رحیمی یکی از بهترین مربی های من بود که پا به پای من جلو آمد و در راه پیشرفتم تلاش فراوان کرد.

فکرشهر: الگوی شما در ورزش کیست؟
الگوی من مربی ام خانم رحیمی است. چون ایشان را از نظر اخلاق، ورزش، انصاف و همه موارد قبول دارم.

فکرشهر: چه توصیه ای به دخترانی که دوست دارند راه شما را طی کنند، دارید؟
فردا دیر است، همین امروز به سمت رشته ورزشی مورد نظر خود بروند. در استان بوشهر هزینه ورود در رشته های ورزشی پایین است. توصیه می کنم پیگیر رشته ورزشی مورد علاقه خود باشند تا بتوانند برای جامعه و دیار خود افتخار آفرین باشند.

فکرشهر: شیرین ترین و تلخ ترین خاطره ورزشی شما چیست؟
شیرین ترین خاطره ام حدود یک ماه پیش بود که در مسابقات بین المللی باکو توانستم مقام سوم را به دست بیاورم.
تلخ ترین خاطره ام هم در سال 94 در مسابقات کشوری در شهر شیراز بود که یکی از دوستانم حین مسابقه به شدت آسیب دید و ما میدان مسابقه را ترک کردیم و دوستمان را به بیمارستان رساندیم.

فکرشهر: می خواهید در ورزش به کجا برسید؟
ورزش جایگاه خاصی ندارد. من نیز مقام و جایگاه برایم مهم نیست. همین که به عنوان نماینده بانوان در کاراته در خدمت مردم هستم، افتخار بزرگی است. هدفم از به دست آوردن مقام و مدال، افتخار آفرینی برای شهر و استانم است.

فکرشهر: در سال جدید آرزویتان برای خودتان چیست؟
در مسابقات مختلف جهانی شرکت کنم و مقام های مختلفی را کسب کنم.

فکرشهر: در سال جدید برای مردم چه آرزویی دارید؟
امیدوارم در سال جدید مشکلات و گرفتاری های مردم کمتر شود. یکی از معضلات جامعه ما بیکاری است که امیدوارم در سال جدید جوانان جویای کار با موفقیت در جامعه مشغول به کار شوند.

فکرشهر: شعار شما در زندگی و در ورزش چیست؟
گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک.

فکرشهر: حرف آخر؟
از شورای اسلامی شهر برازجان تشکر می کنم که ما را حمایت کردند. انتظار داریم مسئولین حمایت هایشان را بیشتر کنند و این حمایت ها را از ما دریغ نکنند. از خانواده ام بابت تمام سال هایی که تلاش کردند که همچنان راهم را ادامه بدهم و موفق شوم سپاسگزارم و در نهایت از مربی مهربانم بابت تمام زحماتی که برای من کشید، تشکر می کنم.

ارسال نظر
آخرین اخبار
مطالب بیشتر