فکرشهر: مشکل از فضای مجازی نیست بلکه باید خودمان را مؤاخذه کنیم.
به گزارش فکرشهر، سیدجمال هادیان طبائی زواره، کارشناس ارشد ارتباطات، در یادداشتی در روزنامه شرق نوشت: «در عجبم که چرا در سده دانایی هنوز باید برای اثبات برخی از بدیهیات علمی چانه بزنیم. شاید سرعت بیحد و حصر اطلاعرسانی از رهگذر توسعه فضای مجازی به ما اجازه عمیقشدن و به دقت اندیشیدن نداده است. به همین دلیل از برخی پیچیدگیها و ظرایف این فضای تو در تو غافلیم و بر نظرات سنتی و گاه کاملا مقابلِ با یافتههای علمی پافشاری میکنیم.
این که در قرن حاضر و دنیای دانایی ناگزیر از پیوستن به شبکه جهانی اینترنت و بهرهبردن از فضای مجازی هستیم، بر کسی پوشیده نیست و این که این فضای بیانتها علاوه بر همه مزایا و امکانات خویش میتواند گاهی مایه تهدید و خطر هم باشد، بر همه روشن است اما آیا منطقی است که «یک خیر کثیر را به دلیل یک شر قلیل کلا تعطیل کنیم» یا باید با هوشمندی راه چاره عالمانهای بیندیشیم. امروز اگر با وجود همه بهرههایی که از فضای مجازی میبریم، گاهی هم در برابر آن آسیبپذیریم.
مشکل از فضای مجازی نیست بلکه باید خودمان را مؤاخذه کنیم که: اولا تاکنون اهتمام جدی برای تولید محتوای مناسب با فرهنگ و سبک زندگیمان تولید نکردهایم. ثانیا بهجای عقلایی اندیشیدن و ترسیم راهکار علمی برای مواجهه با این فضا به زور و سلب و بستن روی آوردهایم. قدمای ما نصیحتمان کردهاند «گرهی که با دست باز میشود، با دندان باز نکنیم» و بارها ما را از گفتن آن چه به آن یقین نداریم، بازداشتهاند اما با این همه کجاست گوش شنوا؟ تا خبری دروغ در بولتنی یا کانالی میآید، سریع باور میکنیم و آماده حمله میشویم که باید بست! باید فیلتر کرد! آیا قدمی برای تفکر و گفتوگوی علمی درباره فضای مجازی برداشتهایم؟ آیا تاکنون سراغی از جوانان بااستعدادی که در گوشه و کنار کشور با کمترین حمایت تولید محتوا میکنند، گرفتهایم؟ آیا تاکنون با خود اندیشیدهایم که بستن، محدود و مسدودکردن شبکهها و پیامرسانهای پرمخاطب بدون در نظر گرفتن ملاحظات آن چه عواقبی دارد؟ آیا فکر کردهایم که با این رفتار موجب رواج نرمافزارهای ویژه دورزدن درهای بسته شدهایم و کودکان و نوجوانان را در این فضا رها کردهایم؟
بهتر نبود الان که زیرساختهای توسعه فضای مجازی و فناوری اطلاعات همگام با دیگر نقاط جهان فراهم آمده و با افتخار در همه جای سرزمین ایران در دسترس است، به سخن کارشناسان گوش دهیم و به یافتههای آنها درباره پالایش هوشمند، استفاده از نرمافزارهای نظارت بر فضای مجازی و شیوههای فرهنگسازی و سواد رسانهای و تولید محتوا گوش دهیم. این که عدهای بدون بررسی کارشناسی از راه دور تصمیم بگیرند چه چیزی را برای مردم مسدود و چه چیزی را آزاد بگذارند، با هیچ منطقی جور درنمیآید. باید راههای جدید علمی را گشود و آزمود. جامعه جوان ما تشنه استفاده از محتواهای جذاب اعم از علمی، کاربردی، هنری و سرگرمی است و بستن و محدودکردن را نمیپذیرد اما با حرف عالمانه و محققانه و مدبرانه همراه و همزاد است. پس به جای پافشاری بر روشهای ناکارآمد به نظرات کارشناسی احترام بگذاریم و با نظر اکثریت مردم همراه شویم.»